Edirne’den Çanakkale’ye Selam – Mehmet Bozkurt Esenyel

– Uluğ Turanlıoğlu’na –
Kim demiş Çanakkale’desin
Kim demiş evinden uzak
Çok uzaklardasın.
Sabahları Ayşekadın camiinde
Okunurken ezan;
Rüzgarlar getirir sana
Yemyeşil çınarlardan,
Her derde deva Pınarlardan
Binlerce, yüzbinlerce selam.

Hale’li gecelerle
Lacivert akşamlarda
Öpüşürken güneşle Meriç
Köprülerde akseder
Neva makamında bir şarkı.
Dolaşir misralar Lale dudaklarda
Ve bir nazire olur İsrail’in meyhanesi
Ömer Hayyam tekkesine.
Bu loş meyhanede
Titrek bir mum ışığında
Üç-beş kafadar, kulak verir senin
Eski yıllardan kalan sesine.

Kadehler konuşur,
Mısralar uyanır uykusundan.
Anılır devr-i saltanat-ı Esbak-ı
Fakir Edirne’nin,
Şair Edirne’nin,
Ardından okunur destan-ı kebir-ı
Çanakkale’nin,

Nice Uluğ-lar Nice Mehmet’ler
Gelir geçer… Alın yazısı gibi,
Bir masal olur maceralar
Bir varmış bir yokmuş.
Yine sen Çanakkale’de
Bizler Edirne’deyiz.

Aslında bu vatan:
Ne Çanakkale, Ne Edirne,
Ne Ankara, ne Ardahan, ne Van.
Bu vatan:
Bazan.. Kars kalesinde bir Bayrak olur
Bazan.. Edirne köprülerinde bir şarkı
Bazan Çanakkale’de bir destan.

Not : Pınar, Çınar Uluğ Beyin oğullarının Lale-Hale kızlarının ismidir.