Acılara Tutsak – Mehmet Bozkurt Esenyel
Neden bu yaşam böyle
Soğuk kuru buruk?
Neden gecem, gündüzüm bir,
Işıklar.. kopuk kopuk?
İçimdeki bu hiçlik
Uzar da gider, uzar da gider.
Yaşamak istiyorum bir sevmelik
Bu kadarı bana yeter.
Mutsuzluğun karanlik yollarinda kör,
Zaman gerçegine tutsak olmuşum.
Yenik düştüm acılarıma durdu asansör
– Dört duvar arasinda –
Kendime yasak olmuşum.
Umutlarımı yiyorum
Işıksız, neş’esiz, tedirgin.
Ve ben yalnızlığımda tek.
Acılar sonsuz, acılar geniş, acılar zengin.
Zaman gerçeğine tutsak olmuşum,
Kendime kendim yasak olmuşum.