Kalbim Kırıldı – Şaban Gürtuna

Bir eşya…
Sadece bir eşya hakkında söyledim düşüncemi,
“Sevemedim” dedim usulca,
Oysa niyetim ne incitmekti
Ne de büyütmek bir hiçliği.

Ama sen…
Bir anda yabancılaştın bana,
Sözlerin keskin, gözlerin öfkeli…
Sanki yılların sevgisi değil,
Bir anlık öfke çıktı kalbinden.

Sustukça sustum içime,
Her kelimen diken diken olurken içimde,
Kırıldım…
Öyle sessiz, öyle derinden ki,
Sesim bile duyamadı beni.

Bir özür geldi ardından,
Geciken bir tren gibi…
Ben çoktan ayrılmışken istasyondan,
O hala “bekle” dedi bana.

Ama bilmez misin,
Kırılan kalp eskisi gibi atmaz bir daha,
Ne kadar sevse de seni,
İçinde bir yankı kalır her hatırada.

Bir eşyaydı belki,
Ama bahane sadece,
Asıl acı…
Sevdiğim sesinden dökülen o sözlerde.

Ocak 2024