Denklem – Türkan İldeniz
Bu denklemin bir çözümü olacak
Ben diyemiyorum vay
Ben diyemiyorum ama sen anla
Sen de konuşma gözlerin yeter
Ne çikar dolansa dursa bu kara bulut
Iki akkor parçasidir bana gözlerin
Ne çikar yani konuşmasak da
Bir bakiş aramizda her şeye deger
Hem savaşlar, kavgalar bitiyor mu konuşmakla
Dilersen görme de beni, beni sevme, beni unut
Ama altin aşkina, petrol aşkina
Emekçi alinlardan dökülen ter aşkina
Insanin insana sultanligini unutma
Bu denklemin bir çözümü olacak
Ben diyemiyorum vay
Işte bundandir ki hep böyle yorgun gezerim
Her çagdan sorular yüklenerek
Ne denli yorulsam omuzlarim düşmüyor nedense
Nedense sen hep kolunda kitaplarla gelirsin
Sen gelirsin gözlerime işik gelir, evime renk
Hadi git suya birak elini yüzünü
Bak tarhana çorbasi yaptim bugusu ne hoş
Bir baş da sogan kirarim deme gitsin
Kasaplara darginsam denizle aram iyi
Akşama balikla salata var şarap yoksa neyleyim
Bilirsin seni ben içkilerden açik severim
Bu denklemin bir çözümü olacak
Ben diyemiyorum vay
Kizma dumanlaniyorsam sigaralarla bolcana… nedeni var
Dindiremedigim agri kendimin degil inan
Hani. Şu helva meselesi, şekeri unu bol da
Kendisi bir türlü yapilamayan….
Sen de tutmuş beni oyuyorsun gönlüne… vazgeç
Vazgeç sevdani büyütmekten
Sokaklarda kalan çocuklari büyüt… kivanayim
Insanin insana hakkini ver… insani kotar
Maden ocaklarina gir, kazma salla onlarla
Ya onlara güneşi indir, ya onlara güneşi çikar.
Bu denklemin bir çözümü olacak
Ben diyemiyorum vay
Her sabah gazeteler yaylim ateş ve ben yenik
Her sabah bozguna ugruyorum ezilenlerle birlik
Kanini satişa çikaran bir adam varken çaresizlikten
Bunca dogal zenginligimizde bebekler borçlu dogarken
Ve yirmibirinci yüzyilda cennet yurdumda
Toplumun tortusu insanlarim magaralarda yaşarken
Ben seni sevemem boylu boyunca
Kendimi birakamam havasina sevdanin
Savaş çigliklari uguldarken kulaklarimda
Ancak bunlari ve dahalarini yok kilarsan bana
Işte o zaman ben sana koşa koşa…
Bu denklemin bir çözümü olacak
Ben diyemiyorum vay.