Yakınma – Munis Faik Ozansoy

İnansam da, aldansam da
Hepsi bir kapıya çıkar;
Benim kalbimde, kafamda
Yalnız Senin ateşin var.

Kulun olmak gururundan
Başka nedir ki kusurum?
Aydınlanarak nûrundan,
Karanlıkta görüyorum.

Tanrım, kabâhatim açık;
Ben insanlara inandım.
Onlarda Sen’den bir ışık,
Yahut bir gölge var sandım.

Nerden anar, ne bilirim,
Çamur varmış cevherinde?
Nasıl düşünebilirdim,
Bunu senin eserinde?