Tekinsiz – Gönül Duranoğlu

Ölesiye bir tutkunun ölümle kesiştiği yerde
Bir ishak kuşu ağlıyor içini geke geke
Gittin gidelihig bir yere sıgamıyorum
Yanlış mekanlaul.da yanlış insanlarla
Yalnızlığı paylaşıyorum.

Leylakların kokularından soyundugu
Bir yaz akşamı alacasında
Heybemde gocuklugumun avare anıları
Yanımda haline acıdığım
Benimle dost olmak isteyen
Tekinsiz görünüşlü bir adamla
Bilmediğim bir gurbete gitmek üzere
Ayrılıklar köprüsünden gegeceğim az sonra.

Adam yılanların ağusunu sağarmış
Yılancı başı derlermiş adına
Yılana benzedigi için gözleri
Bu güne dek hiç bir kadın okşamamış
Yılan kokan saçlarını ve bedenini.

Acıyorum ona ama
Onunla nasıl çıkarım yola
Iki uyunsuzuz yılancı başıyla
O ölümünü gölge gibi yanında taşır
Benimse imamesiz bir tesbih gibi düşlerim
Yedi iklim dört mevsijıi döner dolaşır
İçimi acıtlyor zavallı yalnızlığı
Ama onunla yoldaş olmak ürkütüyor beni
Onsuz görmeliyim yeni gurbetleri
Her gün temize çektiğim yalnızlıklarım
Her akşam uyku durağında bıraktığım
Yalnız ve sabırsız rüyalarım
Beni beklerler sabırsızlıkla
Yılancıbaşından habersiz gıkmallyım yola
Birçok sevginin ölüm emrini verdiğini
Bir leylak alacasında anlatmıştı bana.

ANKARA / MART 2007