Son Yolculukta Şenol’a – Şaban Gürtuna

Ne çok sustu bugün rüzgâr,
Bir dost eksildi yürekten,
Gök bile eğdi başını
Sen yürürken ebediyen.

Savaştepe’nin taşında,
Çocuk kalırdı bakışın.
Saf bir ırmak gibi aktın,
Temizdin, dürüst ve sakin.

Kırmadın, incitmedin yaşamda,
Sevgiyle dokundun yıllara.
Kalbimizde bir iz bıraktın,
Sönmeyen dostluk ışığıyla.

Uşak toprağına düşen
Bu hüzünlü ayrılık değil,
Sen şimdi anılarınla
Ölümsüz bir şiir gibisin.

04 Mayıs 2025