Savrulan Sevgi – Mehmet Aydın

Uzamasını istemiştik sonsuza değin
En uç noktasında buluşmanın
Düşlerin dokusunu işleyerek
Sen görkemli yaşamın
Peşine düştün uça savrula
Başıboş benliğini zorlayarak
Koca bir dünyayı alt üst ettin
Boğuldu kaynağında kendi sesin.

Mora kesti mutluluğumuz
Yetmedi sığ sular beklentilerine
Şaşkınlıklar sardı çevremizi
Elden uçurdu kayarak
Havalarda boy atıp
Limanlara sığmayan tutkun
Dağıttı
Gözlerden uzak
Sessizce beslenen
Kutsal sevgimizi.