Reçine – Halil İbrahim Bahar

Kimbilir hangi çam ormanında
Ağır ağır damlayan
Reçinelerin kokusuyla yıkanmuş rüzgar
Açıyor daralan soluğumuzu
Bu kızgın yaz öğlesinde
Yaslandığımız eski yıkık duvar
Akşamı bekliyoruz
Bu duvarın gölgesinde
Yorgunuz yaşamaktan
Uyumak istiyoruz unutmak istiyoruz
her şeyi anlaşılan.
Mutlulukla mutsuzluk
Düşle düş kırıklığı arasında
Öylesine görünmez bir çatlak var ki
Kapatılması yasaklanmış sanki
Boşluktayız boşluğun ta ötesinde.
Bilmiyoruz
rüzgarın reçinesi
nasıl ulaşıyor bize..