Mülemma – Can Yücel

-Cemal Süreya’ya-

Kaçıncı seferberliği bu şiirin
Fizan yemen Kokayin.

Bu ters çizilmiş yürek
Bu götyüzü
Kediye verdim yemiyor
Kedimin adı gece.

Âşık bir tosbağa sazınnan
Kahvesi kapandığı için
Uçuyor yakin bir uzaya
Habire
Maydanozu muyum ben papahanın
Neden hiçdurma dâvet ediyor beni
Türkçesinden tutuşmuş ormana.

Pır ediyor sinir uçlarım
Gümlese ya
Ve nerde o
Nerde o nedircik
O hiç üzülmeyen nüzül.

Utanmadan gülüyorum hâlâ
Dayamış başını sevgi duvarına
Amamonyak helânın.

Yaşamaktan başka çarem yok ki.

Topa tutmak için dostum Kristofu
Bütün balyemezlerimi verirdim oysa
Terbiyeli bir köfteye.

Canfeda.

Buluşuruz yarın sabah
Saat beşte bre timsah
Bre yeşil
Bre güneş.