. Louis Aragon – Hayatı ve Eserleri

Louis Aragon (1897 – 1982) Siyasal eylemci ve komünist şair, romancı ve deneme yazarı. Bugünkü Fransız şairlerinin en önemlilerinden biri olarak bilinir. Özellikle, Türkçe’ye “Mutlu Aşk Yoktur” adıyla çevrilen şiiriyle tanınır. Önceleri, Dada akımının öncüleri arasında sayılıyordu, sonradan Breton, Soupaux ile birlikte bu yüzyılın en önemli şiir akımı olan Sürrealizm’in kurucularından biri oldu. Bugüne değin şiir, roman, eleştiri, deneme, çeviri olarak 61 kitap yayımladı.

Aragon’un ünü, öte yandan, İkinci Dünya Savaşı’nda gizli karşı koyma hareketiyle daha bir büyümüştür. Le Paysan de Paris adlı romanı, gerçeküstücülüğün en güzel örneklerinden biri olarak gösterilmektedir. Charles d’Orléans’dan, Victor Hugo’ya değin uzayan bir şiir çizgisini sürdürür gibidir Aragon. Aragon açık yazan ozanlardandır, birçok şiirleri bu yüzden şarkı haline getirilmiştir. Aragon, romancı olarak da ün yapmıştır. Çağdaş romanların arasında önemli bir yer tutar. Birkaç çevirisi de vardır. 24 Aralık 1982 de Paris’te ölmüştür.

ESERLERİ / ŞİİRLERİ
– Sevinç Alevi (Feude Joie 1920)
– Sürekli Hareket (Le Mouvement Perpetuel 1926)
– İşkenceye Uğrayan İşkenceciler (Persecte Persecuteur 1931)
– Yaşasın Urallar (Hourra I’Oural!1931)
– Elsa İçin Şarkılar (Cantique a Elsa 1942)
– Les Yeux d’Elsa (Elsa’nın Gözleri 1942)
– Grevin Müzesi (Le Musee Française 1943)
– Fransız Diana (Fransız Diana 1945)
– Bitmemiş Roman (Le Roman İnacheve 1956)
– Elsa (1959)

ROMANLARI
– Gerçek Dünya (Les Communites 6 ciltten oluşan bu kitap 1949 ila 1951 yılları arasında yayımlandı
– Anicet ya da Panorama (Anicet ou le Panorama 1921)
– Libertinaj (Le Libertinage 1924)
– Basel’in Çanları (Les Cloches de Bale 1934)
– Kibar Semtler (Les Beaux Quartiers 1936)
– Üst Zümre Yolcuları (Les Voyageurs de I’Imperiale 1942)
– Aurelien (1944)
– Kutsal Hafta (La Semaine Sainte 1958)
– Ölmeye Mahkum Etme (La Mise a Mort 1965)
– Blanche ya da Unutuş (Blanche ou I’Oublie 1967)

DÜZYAZI-DENEMELER
– Paris Köylüleri (le Paysan de Paris 1926)
– Üslup İncelemesi (Le Traite de style 1928)
– Toplumcu Gerçekçilik İçin (Pour un realisme Socialiste 1930)
– Komünist İnsan (L’Homme Communiste 1946)
– Stendhal’ın Işığı (La Lumiere de Stendhal 1954)