. İbrahim Alaaddin Gövsa – Hayatı ve Eserleri
İbrahim Alaaddin Gövsa, 1889 senesinde İstanbul’da doğdu. İlk öğrenimine İstanbul’da Şemsül-Maârif özel okulunda başladı. Orta öğrenimini Vefâ ve Trabzon idâdîlerinde tamamladı. 1907 senesinde Mekteb-i Hukuka girdi. 1910 yılında mezun oldu. Bir sene Adliye Nezâretinde memurluk yaptı. Sonra Trabzon Sultânîsine edebiyât öğretmeni tâyin edildi.
1913 senesinde psikoloji ve pedegoji tahsili için, İsviçre’ye gönderildi. Cenevre Üniversitesi Psikoloji Enstitüsü ile Jean Jacques Pousseau Pedegoji Enstitüsünü bitirdi. 1916’da yurda döndü. İstanbul Dârülmuallimîni psikoloji ve pedegoji öğretmenliğine tâyin edildi. Aynı okulda üç sene müdürlük yapan İbrahim Alâaddîn Gövsa, 1926 yılında Maârif Vekâleti Tâlim ve Terbiye Dâiresi âzâlığına getirildi. 1927 senesinde Sivas mebusu seçildi. İki dönem mebusluk yaptıktan sonra, 1935te Maârif Vekâleti müfettişi, 1936dan 1946’ya kadar İstanbul mebusu oldu. Zirâat Bankası idâre meclisi üyesiyken 1949 senesinde Ankarada öldü.
İlk şiirleri aruz ölçüsüyle Servet-i Fünun ve Hıyaban dergilerinde çıkmıştır. Yeni Mecmua’da çıkan hece şiirleriyle Millî Edebiyat akımı içinde görülür. Milli Edebiyat akımını benimsedikten sonra vatan, yiğitlik ve millet konularında hece ile şiirler yazmıştır. Edebiyatımızda çocuklar için şiir çığırının öncülüğünü yapmıştır. Çocuklar için yazdığı şiirlerinde onları yurt sevgisine, iyiye ve güzele yöneltmeyi amaçladığı görülür. Atatürk için yazdığı Tavaf şiirini aruzla ve yabancı sözcükler kullanarak yazmış olmasına karşın, coşkuyla söylemiştir. Ünlenmesinde bu şiirin etkisi büyüktür. Ayrıca farklı dergi ve gazetelerde çeşitli konularda yazılar, fıkralar, mizahî yazılar, gülmece öyküsü, monografi, pedagoji, biyografi, şiir, hikâye, hiciv, psikoloji, çocuk psikolojisi, eğitim, çeviri ansiklopedi ve sözlük yazımıyla uğraşmış; hemen her türlü edebiyat dalında yapıt vermiştir. Aruzdan heceye, Ulusal edebiyattan eğitim amaçlı çocuk şiirlerine, toplum şiirlerinden biyografi, sözlük ve ansiklopedi çalışmalarına geçer. Son dönemde daha çok edebiyat tarihi çalışmalarına yönelmiş, az sayıda da olsa yeniden aruz ölçüsüyle şiir yazıp yayımlamıştır.
ESERLERİ / ŞİİRLERİ
– Çocuk Şiirleri (1910)
– Güttüğü (Dedikodu 1913)
– Çanakkale İzleri (1926)
– Acılar (Şiirler, nesirler 1941, 1966)
– Söz Oyunları (Şiirler, nesirler 1942)
DİĞER ESERLERİ
– Çocuk Ruhu (1962)
– Bediî Terbiye (1925)
– İlk Gençlik Hakkında Ruhiyat ve Terbiye Tedkikleri (1921, bu üç eser pedagoji ile ilgilidir)
– Yeni Türk Lügati (Kurul ile, 1930)
– Talebe Lügati (1931)
– Süleyman Nazif (İnceleme 1933)
– Meşhur Adamlar Ansiklopedisi (4 cilt 1937)
– Türk Meşhurları Ansiklopedisi (1946)
– Resimli Yeni Lügat ve Ansiklopedi (5 cilt 1947-1954)
– Şen Yazılar (1926)
– Çocuk Psikolojisi
– Çocukta Davranış Gelişimi
– Çocukta Duygusal Gelişim
– Çocukta Zihinsel Gelişim
– Güft u Gû
– Victor Hugo
– Fuzuli
– Nedim
– Ömer Hayyam
– Elli Türk Büyüğü
– Sabetay Sevi