Ey Padişah – Aşık (Ali) Paşa

Ey padişah ey padişah
Çün ben beni verdim sana
Genç ü hazinem kamusu
Sensin benim önden sona

Evvel dâhi bu akl ü cân
Seninleydi asl iken
Âhir gerü sensin mekan
Üş varıram senden yana

Senden sana varır yolum
Sana seni söyler dilim
İllâ sana ermez elim
Bu hikmete kaldım tana

Bu hikmeti kim bile
Bilse dahi gelmez dile
Bu âh ile bu zâr ile
Gözüm yaşı nice dine

Duram seninle dururum
Baksam seninle görürüm
Her kancaru kim yürürüm
Gönlüm yönü senden yana

Sensin bana can ü cihân
Sensin bana genc-i nihân
Sendendir assı ziyan
Ne iş gelir benden bana

Söz söyleten dilimde sen
Hükmeyleyen içimde sen
Alıveren elimle sen
Cümle işim önden sonra

Şöyle yakın olmuş iken
Görmez seni bu can u ten
Kim geçiser bu perdeden
Kim mâni olur hükmüne

Âşık sana tuttu yüzün
Unuttu cümle kendözün
Cümle sana söyler sözün
Söz söyleten sensin ona.

Aşık (Ali) Paşa