Benim Ömrüm – Mehmet Emin Yurdakul
Ruhumdaki hanimelleri koktugunda
bahar geldigini sanırdım.
Oysa misketli cocuklugummuş
senden arta kalan.
Bir arnavut kaldırımı hafifliginde
eteklerin salınırken
tanrı geldi sanırdım sesinden.
Oysa sadece seni öpmek isterdim
Gece vakti omuz basında parlayan ay
en seytan zamandır
O yüzden hep omuz başını öpmek istedim
masumlaşmak için…
Seni görünce
bu gün sokakta gördügüm yedi aylık cocugun
dünya telaşı sarıyor beni ama…
Ama hep giderdin sen
yazları kışlık yalnızlıgınla bırakırdın
sonra sevisirdik.
En beyaz çarşaftan daha beyaz
dökülürdü siyah saçların
Bir bardak su getirmek icin
severdim seni hoyrat yalnızlığımla
mutfaktan bir bardak su, sevistikten sonra…
Uslu bir güvercin sessizliginde içerdin elimden
ve gögüslerini kapatacak kadar benimdin
sinemasız sevişmelerden sonra…
Sen hep giderdin…