Mütareke Geceleri – Nazım Hikmet Ran

Ne canlı bir ışık, ne bir yolcu var
Karanlık sokaklar kimsesiz, sessiz
Siyah gecelerden teselli arar
Hayata darılmış üç kişiydik biz

Yolumuz bu ölen şehrin vaktiyle
Zevk ile yaşayan en şen yeriydi
Şimdi duymuyorduk bir nefes bile
Bugün onlar mazi gibi eridi.

Hepimiz hicranlı, hepimiz yaslı
Ölüp yaşatmağa etmiştik yemin
Gamlı ruhlarımızda nurdan bir paslı
Şehit kardeşlerin yaşattığı kin

El ele böylece ilerlerken biz
Gölgelerde ayak sesleri soldu
Dört omuza uzanan bir tabut sessiz
Sokaklarda ağır ağır kayboldu.

Ölümü düşünüp olmadık mebhût
Neden bu bizleri bir yasla sarsın?
Ey siyah yolların yolcusu tabut!
Sana gıpta ettik, sen bahtiyarsın.

Yıkılan bir yurdun harabesinde
Öten baykuşları dinlemedin sen
Zafer günlerinin zevki var sende
Mazinin yâdıyla inlemedin sen…

1918 / Hamidiye Kruvazörü