. Konstantin Mihavloviç Simonov – Hayatı ve Eserleri

Konstantin Simonov, II. Dünya Savaşı sırasındaki meşhur Stalingrad savunmasında yer almıştır. Asıl mesleği makina mühendisliğidir. Gazetecilik ve edebiyata gönül vermiş bir Rus şairdir. 1943’te evlendiği Valentina Serova’ya deliler gibi aşık olmuştur. Hem de onu bir tren istasyonunda ilk kez gördüğü günden itibaren. Serova o zamanlar Rus sinemasının yeni yeni parlayan yüzlerinden biridir. “Bekle Beni” şiiri, Simonov karısını geride bırakıp da cepheye gitmek zorunda kalınca, ona duyduğu özlemin ateşiyle yazılmıştır. İlginç ve beklenmedik bir şekilde yayılmıştır.

Simonov şiiri izne giden bir askerle karısına göndermiştir. Asker şiiri Simonov’un çalıştığı gazeteye götürür. Gazete de şiiri beğenerek yayımllamıştır. Sonra ağızdan ağıza yayılarak değişik melodilere bürünmüştür. Hepsi hüzünlü pek çok şarkıya güfte olmuştur. Şarkılar çok popüler olmuştur. Simonov mektubunun gidip gitmediğini bile bilmezken, bir gün cephede kendi şiirinin bestelenmiş halini bir askerin ağzından duymuştur.

Simonov, Valentina’yı  1957’de hiçbir açıklama yapmadan terk etti. Bir zamanlar beklemesi için yalvardığı kadını karlı bir Moskova sabahı bırakıp gitti ve bir daha hiç geri dönmedi. Yazmayı yoğunlaştırdı. Sovyet Yazarlar Birliği Başkanı seçildi. Türkiye de dahil birçok ülkeye gitti. Valentina Serova 1975 yılında öldü. Simonov cenazeye katılmadı.  Yıllar önce ‘Sağ kalışımın sırrını yalnız senle ben bileceğiz, bütün sır senin beklemeyi bilmende’ diye yazmıştı ve sevdiği kadın da onu beklemişti. Şimdi bekleme sırası ondaydı. Konstantin Mikhailovich Simonov, 28 Ağustos 1979’a kadar bekledi. Sonra kendisini bekleyen sevdiği kadının yanına gitti.

ESERLERİ / ŞİİRLERİ
– Albayın Aşkı
– Savaşsız Yirmi Gün
– Günler ve Geceler
– Savaş Günleri
– İnsan Asker Doğmaz
– Silah Arkadaşları