Yürüdükçe Öğrenmenin Şarkısı – Kemal Özer

Yürüdükçe öğreniyorum
ayaklarımızın da konuştuğunu
yürüdükçe sorular sorduğunu,
yankılar bıraktığını ardında
öğreniyorum gök ne uçsuz bucaksız,
ne göründüğü kadar mavi
bulut değil rüzgârın taşıdığı bir tek,
vakti gösteren saat değil
yürüdükçe öğreniyorum,
kendiliğinden ışımıyor sabah bile

Söylendiği yerde kalmıyor söz,
durmadan ilerliyor alevi
– içinde bir yürek varsa bir sözün,
içinde bir alev varsa yüreğin –
bir alan bir başka alanın,
bir kent bir başka kentin
yürüdükçe katıyor sınırlarına
kendi sabırsız genişliğini.

Yürüdükçe öğreniyorum,
elimize neyi alırsak alalım
– bir somun parçası,
aşınmış bir çift ayakkabı, bir bayrak –
yeni bir dili konuşuyor
tutup kaldırdıkça havaya
öğreniyorum bir kıvılcıma
yol verdiğini parmaklarımızın
neyi tutarsak tutalım
ellerimizin her biri bir şalter.