O Temmuzlar – Ahmet Uysal

Nereye gitsem karşıma çıkıyor ansızın
O temmuzlar, gözlerine benzeyen bir kızın.

O temmuzlardı karanlığı sevdiren bana
Parlarken uzaklarda ışığı bir yıldızın.

Otlarla, böceklerle uyuduğum günlerdi
Simgesiydim sonsuz bozkırlarda yalnızlığın.

Şimdi unuttum bütün adları ve yüzleri
Yüreğimde yangınları kaldı temmuzların.

Solumak, bir daha solumak o temmuzları
Güzelliğine vararak çok eski yazların.