Hüznün Dalgın Kuşları – Ruşen Hakkı

Bir türküyü dinliyorum sırtımda duvar
Adımlarından anlıyorum saçları panayırlı
Geçip gidiyordu – Ardından güz çiçekleri.

Bir kumsalı akşamlıyorum sırtımda eli
Duruşundan anlıyorum ucundayız sevişmenin
Usulca uzanıyor – Gözleri menevişli.

Bir döşeği atıyorum gerildikçe kollarım
Soluğundan anlıyorum tükendi tükenecek
Köprü olsa – Altından ırmaklarım.

Ürkek ama hep ürkek
Hüznün dalgın kuşları.

Ruşen Hakkı