Tükeniş – Mehmet Bozkurt Esenyel
Yaşamin gerçekliğinde
Birikmiş tüm anılar.
Sevindigimiz günler sayılı
Ağladığımız, bilinmez ne kadar.
Ömür boyu direniş boşuna,
Bulunmuyor mutsuzluğun ilacı.
Her geçen gün ne getirdi
– Ayrı bir acı…
Bir tükenişe uzayan yoldayız
Ha battı ha batacak bu gemi.
Vuslatın da mutluluğu boş artık
Elde kalan sevgilinin özlemi
Renksiz bütün gözyaşları
Sevinçle de, kederle de dökülse.
Umutla bekledigimiz son darbe-i kalpte
Ölümün alnımıza koyacagi son buse.