Pasaport Kahvesi – Ahmet Telli
Kıyıda, taşın üstünde
Oturmuş denize bakıyor
Kimse konuşmuyor onunla
Ne rüzgâr ne de izmir.
Gün bitiyor ve lacivert
Sözcükler çekiliyor
Susuşların ipek ağıyla.
Az ötede pasaport kahvesi
-Gel, bir bardak çay içelim
Diyor bütün gün beklenen.
Bulut suya değiyor
Su zamana
Ve yalnız çakıltaşları
Değil aşınmakta olan.
Batık bir gemi
Gibi uzaklaşırken ordan
Yakamozlar kalıyor geride
Balkıyan acılar gibi.
Eskiyen neydi günboyu
Yaşanan neydi
Hangi bıçağı biledi deniz.
Işıklar sönüyor kıyıda
Ve burkulan bir yürekle
Çekip gidiyor bu kentten.