Liman Kırıntıları – Edgar Allan Poe

Bahamalı martılar beni çağırdı bir ikinci bahar gecesi.
Yalan söyledim yırtık blucinli tayfalara
Seni sevmediğimi söyledim.
Oysa rıhtımlar en şarkılı dalgalarla yıkanıyordu
Midye kabuklarında sakladım gözyaşlarımı;
Hastaydım kırık kötümser bir öksürük yapışmıştı boğazıma
Seni unutmak gerekiyordu…

Bahamalı martılar beni çağırdı bir ikinci bahar gecesi.
İskele fenerlerinin altında oturup seni bekledim sevgilim
Ellerim ıslaktı, gözlerim ıslaktı.
Gelip caydırabilirdin beni gitmekten
Oturup sigara içer, anlaşabilirdik…
Sana tapacağım yalan değildi benim olursan
Seni seviyordum, seni istiyordum…
Bahamalı martılar beni çağırdı bir ikinci bahar gecesi.
Filler gibi içtim liman meyhanelerinde; seni unutmak için içtim…
Senin sokağında geceler yıldızsızdı senin sokağında gece yağmur yağıyordu
Ben zayıftım, çabuk ıslanıyordum
Bana sevmek yaramıyordu, ben sevilemiyordum…
Bahamalı martılar beni çağırdı bir ikinci bahar gecesi.
Sana bırakacağım bu kentin üç semtinde üç damla gözyaşı döktüm
Birincisi seni ilk gördüğüm yerdi ikincisi seni ilk öptüğüm yerdi
Üçüncüsü… söylemeye dilim varmıyor, üçüncüsü bana git dediğin yerdi
İşte bu mısraları orda karalıyorum; işte demir aldı şilebimiz
Gidiyor, gidiyor, gidiyorum…