Kuşlar Da Ölür – Refik Durbaş

Her sabah böyle ağlar mı Üsküdar
yoksul karanlığında kuşların
aşkın ve umudun bir de acının
rüzgarıyla uçarken bulutlar

Herkesten çok kendime yabancı
Yaşadığımdan bir hayli yanlışsam
Kim süzer gözlerimden ışığı
Ölümü yüreğimde avlamışsam.

Çalınsa da inancın alınteri
Sessizlikle boğulsa da sesim
Şafaklar yazacaktır kimliğini
Ufkumu kuşatan denizlerin.

Sabah olsun, giderim, sen kalırsın
Kalır seninle, binlerce kuş cesedi
İçimde sönmeyen o diri yangın
Ve sessizliği özetlemek hüneri.

Aydınlığından damlarken umutlar
Zulmün ve kederin bir de acının
Hala barınağıysa yalnızlığın
Artık her sabah ağlasın Üsküdar.

Refik Durbaş