Kar Altında Bir Sabah – Refik Durbaş

Ağzında yasın gülleri
Tuğladan çocuklar döküyor
Kar altında bir sabah
Toprak kokuyor nefesi.

Silmiş künyesini haritadan
Taze bedenler yontuyor
Kar altında bir sabah
Kederin ve aşkın dülgeri.

Ruj ve kelebek mimarisidir
Geçmiş günlerden düşen alnına
Kar altında bir sabah
Erkenden aydınlanıyor kefeni.

Bulutlar ve yaralı kuşlardan
Serin mezarlıklara
Kar altında bir sabah
Gül ve rüzgardır yağan şimdi.

Kim anlar şairlerden başka
Çürüyüp solsa da şiirler
Kar altında bir sabah
Ölümün yüzündeki cevheri.

Refik Durbaş