Beyaz Leke – Hüseyin Yurttaş

-Benjamin moloisi’nin idamı dolayısıyla
dünya kalemkıranlarına-

I
Afrika doğurdu seni
Güçlü kıldı bunun için
Ey yiğit oğlu kara kıtanın moloisi,
Genç adam şimdi adın ırmaklar gibi akıyor
Afrika dillerinde.
Biz de türkülerimize katıyoruz seni
Süzülerek yükseliyorsun
Ortak sesleri arasında dünyanın.

Asıldığın daracağı kuruyor kahrından
Kabuklarını çatlatarak
O topraklarda doğup büyümenin utancıyla.

II
Artık ağız değiştiremeszin ey yargıç
Kırdın kalemimi
çünkü vurdun boynunu moloisi’nin.

Şimdi kimbilir neler anlatır sana ölüm
Gecenin derinliklerinde kendine bakarken
Bir kanat vuruşu gibi hışırtıyla usul usul.

Artık ağız değiştirsen de yararı yok
Bütün günlerin bir ölüyle dolu duruyor
Sonraki hayatın işte önünde
Asılmış kapkara bir gövde olarak.

Artık ağız değiştiremezsin
Koca bir dünyanın yüreği çırpındı
Senin ağacının dallarında
Bir bayrağı yırtmış kadar oldun
Ölümü bir kez bile sınamadan
Karar verirken ölüme

Artık ağız değiştirsen de yararı yok
Bizim yüreğimize çöken acı buralardan,
Ta buralardan gelip bulacak seni orda,
Afrika’nın ucunda bulacak
Ve kavuracak!

III
Orda bir beyaz leke
Geceler mi gündüz
Gündüzler mi gece
Afrika karanlığında.

Orda bir beyaz leke
Utancın gönderlerinde
Afrika karanlığında.

Orda bir beyaz leke
İnsanlığın alnında
Afrika karanlığında.