Beyaz Güvercin – Ümit Yaşar Oğuzcan

Süzülüp mavi göklerden yere doğru
Omuzuma bir beyaz güvercin kondu.

Aldım elime, usul usul okşadım
Sevdim, gençliğimi yeniden yaşadım.

Bembeyazdı tüyleri, öyle parlaktı
Açsam ellerimi birden uçacaktı.

Eğildim kulağına; dur, gitme dedim
Hâreli gözlerinden öpmek istedim.

Duydum; avuçlarımda sıcaklığını
Duydum; benden yıllarca uzaklığını.

Çırpınan kalbini dinledim bir süre
Ve uçmak istedim onunla göklere.

Ak güvercinin iri gözleri vardı
Güzelliğinden fışkıran bir pınardı.

Soğuk sularından içtim, serinledim
Çağlayan bir nehrin sesini dinledim.

Belki buydu sevmek hayat belki buydu
Işıl ışıldım, gözlerim dopdoluydu.

Bir nağme yükseldi sevinçten ve hazdan
Bir nağme yükseldi, güzelden beyazdan.

Uzattı sevgiyle pembe gagasını
Birden öğrendim hayatın mânâsını.

Kaderde sevgiyi sende bulmak varmış
Seninle bir çift güvercin olmak varmış.