Akşamın Yansıları – Afşar Timuçin

Toplarız yansılarımızı sulardan
Akşamlar kilitlerken suları karanlığa.

Akşamlar karanlığa kilitleyince suları
Susup kaldıysak bile inanmadık yalnızlığa.

Umutsuzluk bile iyidir
Ardından sen gelirsin, umut gelir.

Ellerin sessizce uzanır bana
Ovada tomurcuklar patlarken birer birer.

Her dokunuşun beni değiştirir
Akşam pembeliğini yayar sulara.

Ben seni hep umuda benzetirim
Ben seni benzetemem yalnızlığa…