Zelda Nilgün Marmara – Hayatı ve Eserleri
Zelda Nilgün Marmara, 13 Şubat 1958’da İstanbul’da doğdu. Ortaokul ve liseyi Kadıköy Maarif Koleji’nde okudu. Boğaziçi Üniversitesi İngiliz Dili ve…
Zelda Nilgün Marmara adlı şaire ait tüm şiirlere, hayatı hakkındaki bilgilere, şair hakkındaki yorumların yer aldığı sayfasına buradan ulaşabilirsiniz.
Beklemek – Zelda Nilgün Marmara
Taşıl kaygısı kaotik özlem neydi beklediğimiz ve gelecek olan salt acı. Sonsuz yeşil sonsuz gelişkin bir orman içinde göllerini nehirlerini…
Cam Kelepçeye Evet – Zelda Nilgün Marmara
Ilık bir süzülüşle Geri dön hayat, Bırakma yeryüzü salına tünemiş pek kara kuşlar Örtsün bakışımı, Görmek acısı sürsün pencere tutsağının…
Çok Güzel – Zelda Nilgün Marmara
Durma artık burada uysal âşık! Aydınlık milinin yatağında. Bilemiyoruz belki de meşe o ağacın adı, Anlayamıyoruz varolduğumuzu gölgesinde ağırbaşlılığının. Veda…
Düşü Ne Biliyorum – Zelda Nilgün Marmara
Kimdi o kedi, zamanın eşyayı örseleyen korkusunda eğerek kuşları yemlerine, bana ve suçlarıma dolanan? Gök kaçınca üzerimizden ve yıldız dengi…
Gökkuşağından Darağacı – Zelda Nilgün Marmara
Şimdi’nin bedeni yok, Yontuyor geçmiş bilgisiyle gelecek belki olur diye taşı, taşını kokluyor yontu dağılıyor… Şimdi’si yitik bundan boyuyor boyuyor…
Heba Kuşları – Zelda Nilgün Marmara
Bombalandıktan sonra, heba kuşlarının bir bölüğü akıl ve beden yaralarını resmettirip, satamadılar. Büyük bir bölümü yaralarıyla dilenme sayesinde unutuş duvarını…
Kan Atlası – Zelda Nilgün Marmara
Emel’e “Ben babamın yuvarladığı çığın altında kaldım.” Çolak mırıltılarla dövmelenen çocuk her gün her gece eğer adasında, Gözü ağzı elinden…
Kuğu Ezgisi – Zelda Nilgün Marmara
Kuğuların ölüm öncesi ezgileri şiirlerim, Yalpalayan hayatımın kara çarşaflı bekçi gizleri. Ne zamandır ertelediğim her acı, Çıt çıkarıyor artık, başlıyor…
Kuş Koysunlar Yoluna – Zelda Nilgün Marmara
Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu. Hep böyle mi bu? Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum…
Manolya – Zelda Nilgün Marmara
O zaman da aynı karanlık aynı yarasaydı, Manolya delirmezden önce. Büyükannemizin kocaman bakla bir evi, Uzun pencereleri vardı, sedirinde ölü…
Mezar – Zelda Nilgün Marmara
Tükenirdi monolog Kaçarken içine düştüğüm kara toplum, Big bang sonrası büyük yalnızlık bilinmeyeni Saçlarında titreyen iblisler karartırken güneşi Üstüste gömülürken…
Şiir – Zelda Nilgün Marmara
Ne zamandır ertelediğim her acı, Çıt çıkarıyor artık, başlıyor yeni bir ezgi, -bu şiir – Sendelerken yaşamım ve bilinmez yönlerim,…