Sabri Esat Siyavuşgil

Böyle yalçın dağlarda sessiz dolaşanlar kim Köyler, ufka dizilen tozlanmış birer resim Yollar, köyleri saran eskimiş çerçeveler… Sesler çıkmadan söner paslı çıngıraklarda Yassı tabanlarını sürükler bir kenarda Boynu kısa develer, boynu uzun develer… Günle birlikte erir uyuklayan mor dağlar Ekilmemiş tarlalar, çalı bitiren bağlar Döker her kalbe kırık bir lambanın isini… Adımlar derinleşir renklerin vedaında … Devamını oku…Akşam ve Develer

Evler, bir nara benzer, Nar tanesi, sofalar, Akşam, yol gibi gezer; Sükûn, su gibi odalar. Odada bir pancurun Sofadadır güneşi; Camlarda yanan korun Düşer içime eşi. Odada yığın yığın Gölgenin salkımları; Sofada yalnızlığın Duyulur adımları. Oda, içinden duyar Oluktan düşenleri; Sofa, geceyi oyar, Dinler merdivenleri. Toplar odam kuş gibi Sofamın lâflarını. Birer bibloymuş gibi Süsler … Devamını oku…Odalar ve Sofalar

Sesin dudaklarımda fağfur bir Japon tası Uzun saçların, bir yaz yağmurunun teması Ellerin, semaverden akan çay kadar ılık… Sesim odaya giren bir serçe kadar ürkek. Ellerim, açık kalan panjuru gösterecek Ve saçım, gözlerimin içi gibi karanlık. Yağmur gibi doldursan odayı sözlerinle İçinden konuşacak aynalar gözlerinle Ve gün avuçlarından kayan gümüş bir balık. Bir koltuğa sinecek … Devamını oku…Bıkmak

Bir yaz günü odamda kaparken bavulumu Çekecek koltuğumun parmakları kolumu Her zamanki sesiyle bana "Otur" diyecek Bütün kış geceleri duyduğum laflarıyla Çıplak bir kadın gibi beyaz çarşaflarıyla Beni uyutmak için yatağım esneyecek Yolda, adımlarımı çağıracak geriye Aralık duran kapım, belki dönerim diye Penceremde buğudan bir damla yaş donacak Yürürken sağ omzuma hafif sesle ötüşüp – … Devamını oku…Yolculuk

Haziran 1907’de İstanbul’da doğdu. 1968’te İstanbul’da yaşamını yitirdi. İstanbul Darülfünun’u (İstanbul Üniversitesi) Hukuk Fakültesi’nde başladığı eğitimini Fransa’da Dijon ve Lyon üniversitelerinde felsefe bölümünde tamamladı. 1932’de Türkiye’ye dönüşünde Gazi Terbiye Enstitüsü’nde felsefe dersleri verdi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde 1933’te Genel Psikoloji-Pedagoji doçenti, 1942’de profesör oldu. Öğretim üyeliği görevini yaşamının sonuna dek sürdürdü. İlk şiirleri 1927’de “Güneş” … Devamını oku…Sabri Esat Siyavuşgil – Hayatı ve Eserleri

Böyle yalçın dağlarda sessiz dolaşanlar kim Köyler, ufka dizilen tozlanmış birer resim Yollar, köyleri saran eskimiş çerçeveler… Sesler çıkmadan söner paslı çıngıraklarda Yassı tabanlarını sürükler bir kenarda Boynu kısa develer, boynu uzun develer… Günle birlikte erir uyuklayan mor dağlar Ekilmemiş tarlalar, çalı bitiren bağlar Döker her kalbe kırık bir lambanın isini… Adımlar derinleşir renklerin vedaında … Devamını oku…Akşam ve Develer – Sabri Esat Siyavuşgil

Sesin dudaklarımda fağfur bir Japon tası Uzun saçların, bir yaz yağmurunun teması Ellerin, semaverden akan çay kadar ılık… Sesim odaya giren bir serçe kadar ürkek. Ellerim, açık kalan panjuru gösterecek Ve saçım, gözlerimin içi gibi karanlık. Yağmur gibi doldursan odayı sözlerinle İçinden konuşacak aynalar gözlerinle Ve gün avuçlarından kayan gümüş bir balık. Bir koltuğa sinecek … Devamını oku…Bıkmak – Sabri Esat Siyavuşgil

Evler, bir nara benzer, Nar tanesi, sofalar, Akşam, yol gibi gezer; Sükûn, su gibi odalar. Odada bir pancurun Sofadadır güneşi; Camlarda yanan korun Düşer içime eşi. Odada yığın yığın Gölgenin salkımları; Sofada yalnızlığın Duyulur adımları. Oda, içinden duyar Oluktan düşenleri; Sofa, geceyi oyar, Dinler merdivenleri. Toplar odam kuş gibi Sofamın lâflarını. Birer bibloymuş gibi Süsler … Devamını oku…Odalar Ve Sofalar – Sabri Esat Siyavuşgil

Bir yaz günü odamda kaparken bavulumu Çekecek koltuğumun parmakları kolumu Her zamanki sesiyle bana “Otur” diyecek Bütün kış geceleri duyduğum laflarıyla Çıplak bir kadın gibi beyaz çarşaflarıyla Beni uyutmak için yatağım esneyecek Yolda, adımlarımı çağıracak geriye Aralık duran kapım, belki dönerim diye Penceremde buğudan bir damla yaş donacak Yürürken sağ omzuma hafif sesle ötüşüp – … Devamını oku…Yolculuk – Sabri Esat Siyavuşgil

Haziran 1907’de İstanbul’da doğdu. 1968’te İstanbul’da yaşamını yitirdi. İstanbul Darülfünun’u (İstanbul Üniversitesi) Hukuk Fakültesi’nde başladığı eğitimini Fransa’da Dijon ve Lyon üniversitelerinde felsefe bölümünde tamamladı. 1932’de Türkiye’ye dönüşünde Gazi Terbiye Enstitüsü’nde felsefe dersleri verdi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde 1933’te Genel Psikoloji-Pedagoji doçenti, 1942’de profesör oldu. Öğretim üyeliği görevini yaşamının sonuna dek sürdürdü. İlk şiirleri 1927’de “Güneş” … Devamını oku…Sabri Esat Siyavuşgil – Hayatı ve Eserleri