Rüştü Onur

(1920 – 1942) Bir köy öğretmeninin oğlu olan Rüştü Onur, 1920’de Devrek’te doğdu, 1942’de İstanbul’da veremden öldü. İlköğrenimini doğduğu ilçede tamamlayan Onur, liseyi Kastamonu ve Zonguldak’ta okudu. 1938’de Zonguldak Çelikel Lisesi’ndeyken, vereme yakalandı ve öğrenimine bir yıl ara vermek zorunda kaldı. Daha sonra aynı nedenle okulu bıraktı. “Maliye Varidat Memur Muavini” olarak Ereğli Kömür İşletmeleri’nde … Devamını oku…Rüştü Onur – Hayatı ve Eserleri

Ben ölsem be anacığım Nem var ki sana kalacak Ceketimi kasap alacak, Pardösömü bakkal Borcuma mahsuben… Ya aşklarım Ya şiirlerim ne olacak Ya sen ele güne karşı Nasıl bakacaksın insan yüzüne Hülasa anacığım Ne ambarda darım Ne evde karım var. Çıplak doğurdun beni Çıplak gideceğim.

I Size açabilmeliydim içimi Geceler yalnız size Ve yüzüm kızarmadan Çocukluğumun küçük aşklarını Anlatabilmeliydim Geceler yalnız size. II Benim de aşklarım oldu Ve alabildiğine günahlarım. Halbuki bigünah olmak istedim Bütün ömrümce. III Anam, Ben topaç çevirirken sokakta, Benim güzel oğlum, Paşa olacak derdi… Halbuki ben hâlâ Topaç çeviriyorum sokakta.

Benden zarar gelmez Kovanındaki arıya Yuvasındaki kuşa; Ben kendi halimde yaşarım Şapkamın altında. Sebepsiz gülüşüm caddelerde Memnuniyetimden; Ve bu çılgınlık delicesine İçimden geliyor. Dilsiz değilim susamam Öyle ölüler gibi Bu güzel dünyanın ortasında.

Payıma düşen toprak parçası Senin de payına düşer Ayrılık gayrılık yok Ölüm nefesinde nasıl olsa Amma henüz vakit erken Daha gün Karşı apartmanın balkonunda Dur bakalım hele Ben salata satayım Şair Leyla Sokağı’nda Sen gene koş Bez fabrikasındaki Tezgahının başına Ölüm içimde Ölüm dışımda Ölüm talihsiz aşımda Ölüm kuru başımda Teselli benim gözyaşımda.