Kategori Rabindranath Tagore

“Anlat bana, esir, seni bağlayan kimdi?” Esir, “Efendimdi”, dedi. “Servet ve iktidarda dünya yüzünde herkese üstün olabileceğimi sandım ve hükümdarıma…

Dünya uyuyunca gelirim kapına, yıldızlar sessiz ve korkarım türkü çağırmaya. Bekler ve gözlerim, gölgen geçinceye dek gecenin balkonunda. Ve dönerim…

I Hayallerim, Canlı ışık lekecikleri, Karanlıkta gözkırpıştıran Ateş böcekleridir. O dikkati çekmeyen, Sesleri, yol kıyısı hercailerinin Mırıldanır bu gelişigüzel çizgilerde.…

Ey dünya! Edebi olarak yaşıyorsun Mevsimlerin tepsilerinden Çiçekler ve yapraklar Yolunun üzerine Dökülüyorlar. Fakat? Sen asla durmuyorsun. Durmak bilmeyen yarışında…

I Huzursuzum. Uzak uzak şeylerin susuzluğu var bende. Ruhum loş uzakların eteğinden tutmak iştiyakiyle çırpınıyor. Ey büyük Öte, ey flütünün…

Bütün yıldızların parladığını duyarım içimde. Bir sel gibi dolar dünya hayatıma. Gövdemde çiçekler açar. Gönlümde toprağın ve suyun bütün gençliği…

Beni bağışla Aşkım, aşkımı hoşgör artık Beni hoşgör, beni bağışla, Seni seviyorum. Yolsuz yordamsız bir kuş gibi öksendeyim Yüreğim tir…

Biliyorum, bu yaşam, sevgi olgunluğundan yoksun, bütün bütüne yokolmadı. Biliyorum, gün doğarken solan çiçekler, çölde kuruyan dereler bütün bütüne yokolmadılar.…

Beni hep severler bu yeryüzünde Severler, tutarlar elimden beni korurlar. Sen başkasın aşkım, Sen onlar değilsin Sen büyüksün, yücelten büyüten…

(06 Mayıs 1861-07 ağustos 1941) 1861’de Kalküta’da doğdu. Atalarının kökü 11. yüzyıla dayanır. Bu soyun kurucusu Kanaj’lı bir Brahman’dı. Babası…

Ben hep ayaktayım seni bekliyorum. Benim gölüme gel testini dolduracaksan Göreceksin sularım ayaklarını öpecek Aşkımı anlatacak, göreceksin Bu gölgesi kumlara…

Aç kapını aç – sabahın eri girsin Bu ıtır kokusunu kaldır yüreğimi dağlıyor Aç kapını aç – bırak yakamı gideyim…

Onu aramakla çok dolaştım, Birtek seni çağırabilir… O, kadın lambasını yüzüme kaldırdı Ve bana bilinmiş oldu…. Sen o semavi kıvılcımsın…

İzin ver, yanıbaşına bir an oturayım. Elindeki işleri daha sonra bitirirsin. Yüzünü görmesem gönlümün ne rahatı ne huzuru kalır; işim…

Varlığımın sahibi Arzun Bende itman bulmuş oldu mu? Günler!… Hizmet etmeksizin Geçip gittiler…… Ve Geceler aşksız Çiçekler Tozlar üzerine düştüler.…

Her buyuruşunda türkü çağırmamı Yüreğim uçarı bir kuş gibi yüceliyor Gözlerim yaş içinde yüzüne bakıyorum. Ne varsa gelmiş geçmiş evrende…

Pazar dağılmış- akşam dağlardan iniyor Kolunda sepetin- nereye koşuyorsun Dönen döndü yollar ıssızlaştı Ay vurdu köyde ağaçların üstüne Yaban ördekleri…

Odur o, derin ve gizli dokunuşlarıyla varlığımı uyandıran, o en içten olandır. Odur o, altın ve gümüşten, mavi ve yeşilden…

Kurtulduk dostlarım, çalışma korkusundan Çalışmak oyundur biliriz çünkü yaşam oyunu Oyundur, vuruşmak, döğüşmek yaşam ölüm arası Oyundur, ışığın gülüşünde parlayan…

Seni-yalnız seni der yüregim Yalnız seni-yalnız seni-yalnız seni Günümde gecemde nice tutkularım Seni der yalnız seni-yalnız seni-yalnız seni Bir ışık…