Özdemir Asaf

İnsansız adalet olmaz Adaletsiz insan olur mu? Olur, olmaz olur mu! Ama, olmaz olsun.

Adalı’nın alnına yazmışlar denizi Sonra çizgi çizgi kesmişler, Gömleğine dikmişler Adalı’nın. Adalı’nın kentte durumu yaman.. Gömleğim deniz diyor Sorunca Ama içki başına vuruyor, zaman zaman Direniyor Adalı; Tam kafayı bulunca Ben sarhoş olmam Benim her şeyim deniz diyor, Boyuna adadan söz ediyor. Takılıyorum, Adalı diyorum, sevgilin de mi deniz Sen ondan haber ver.. Susuyor dik … Devamını oku…Adalı ve Ben – Özdemir Asaf

Gece, denize yanaştım. O, sulardan geliyordu. Duydum. Ne iyi, dedim. Baktım, O, bir gemide geçiyordu. Bağırdım. Gel’siz, gitme’siz. Döndüm çakıllara sordum, Siz kimdensiniz. Dediler durandan, Bizi yakın edenden. Denizi sorguya çektim. Dedim, Görüyor musun yaşadığımı.. Yetinemedim. Tuttum yakaladım kendimi Getirdim gözlerinize serdim. Durdum, size soruyorum.. Yaşadığımı görüyor musunuz. Yaşadığımı Görüyor Musunuz.

Ben size ne yaptım Çağrı mı, armağan mı, ceza mı Ne vardı böyle karşıma geçecek Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek. Artık olan oldu Gitmeniz gitmeseniz bir Ben de düş kursam da kurmasam da Aklıma yüzünüz gelecektir. Ben size ne yaptım, Ne kötülüğüm dokundu size İnanın – … Devamını oku…Adsız Şiirler – Özdemir Asaf

Ağlamak Unutmak kadar kolaydır inan Sevin ağlayabiliyorsan Sevin ağlayorsan Gül ağlayabiliyorum diye Gül ağlayorum ağlayorum diye Sana bir şey yapamam Ağlayamıyorsan.

Ağlamak Bazı acılarda yetmez Bazı ölümlere Örtüsüdür bazı acıların Örter, örtülmez Savunur bir süre Ağlayanlar sevinmeli Sevin ağlayabiliyorsan Acılar ardarda dinmeli Durur bir nöbetçi gibi Durur bir bekçi gibi Zamana gülmeli-gülmeli Sevin ağlayabiliyorsan Unutmanın kardeşidir ağlamak Uyur uyanır yatağında duyguların Düşüncenin kucağında hep çocuktur Ağlamak.

Seni bulmakdan önce aramak isterim. Seni sevmekten önce anlamak isterim. Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, Sana hep hep yeniden başlamak isterim.

Elimde üç tekerlekli kırmızı bir bisiklet, Bir nohut-oda Hacıbayram’da Denizsiz bir ada’nın kıyılarında Görünmez arkadaşlarım.. Ne işim vardı bu rüya’da. Bir kere, bisiklet yeşil değildi, Başkentti, ada değildi. Karpuz iyi çıkmadı, beni yordu. Alemdağ ormanında kayboldum; Herkes beni arıyordu.. Akşam oluyordu, korkuyordum. Ne işim vardı bu rüya’da. Alemdağ ormanı yandı, yok oldu; Benim kayboluşum da … Devamını oku…Albüm – Özdemir Asaf

I Benim düşlerimin içinde O uyuyordu, duyuyordum. Ben bir uykusunda onun, Bir düş’ünde bulundum.. Uyuyordu,duyuyordu, Avundum. II Benim düşlerimin içinde O uyumuyordu, biliyordum. Ben ne bir uykusunda onun, Ne de bir düş’ünde bulundum.. Bulunsaydım, Vururdum.

Şarkı söyleyormuşum Sokaklarda, Görmüşler. Yere yere bakıyormuşum Yürürken, Duymuşlar. Sonrasını kendileri uydurmuşlar.

Gülüş bir yanaşım’dır bir öbür bir kişiye; Bir’den iki kişiyi döndürür bir kişiye.. Anılarından kale yapıp sığınsa bile, Yetmez yalnız başına bir ömür bir kişiye.

Konuşmak susmanın kokusudur. Ya sus-git, ya konuş-gel, ortalarda kalma. Yalan korkaklığın tortusudur. Dürüst kaba ol, Eğreti saygılı olma.

Akıllı derler aldır Deli derler aldırma Derler’i öngörürsen Yok bakarlar adama. Derler’i songörürsen Deli derler adama Sen derler misin, ya da Deyen misin, de bana.

İki tür nokta var Biri önüne ve ardına bakar, Biri ardına bakmaz, Ardını noktalar.

En kısa ceza Ömür-boyu olandır.. Kimse bilmediğinden. Kim bilir; Belki bir yalan’dır.. Kendiliğinden. Bir korku’dur belki, Saklanandır.. Çirkinliğinden. Bir soru olsa gerek; Sorulmadığındandır.. Birden.

Adının üstüne Anılar koyma. Sen mezar değilsin. Anılar Adının ardından gelsin. Sen duvar değilsin.

Aşk, o kadar ne ise Uzaklığın yanında Uzaklar o kadar aşk oluyor Adamın canında. Ne demeli ateş, alev, can Sormalı önce uzaklardan Kime kül olur söner gider Kimi yanar rüzgarlardan. Uzaklar denince dağlar aklıma gelir Dağlar olsa da, olmasa da Dağsız uzak yoktur bana sorarsan Dağlar arada olmasa da.  

Ne güzel insanlar vardı eskiden. Çocukluğumuzu kaplamışlardı. Bize masal anlatırlardı Cinlerden, perilerden. Büyük anneler, büyük babalar vardı. O zaman hepsi uzaktı ölümden. Hem sevdirir hem korkuturlardı. Acı hikâyeleri bile tatlı başlardı. Demek bunun için gittiler hikâyelerden. Ne güzel insanlar vardı eskiden. Ne güzel şarkılar vardı eskiden. Gençliğimizi donatırlardı. Hep iyi şeyler hatırlatırlardı Geçip gitmiş devirlerden. … Devamını oku…Eskiden – Özdemir Asaf