Özdemir Asaf

Seni bulmakdan önce aramak isterim. Seni sevmekten önce anlamak isterim. Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, Sana hep hep yeniden başlamak isterim.

Yalnızlık, yaşamda bir an, Hep yeniden başlayan.. Dışından anlaşılmaz. Ya da kocaman bir yalan, Kovdukça kovalayan.. Paylaşılmaz. Bir düşün’de beni sana ayıran Yalnızlık paylaşılmaz Paylaşılsa yalnızlık olmaz..

İnsansız adalet olmaz Adaletsiz insan olur mu? Olur, olmaz olur mu! Ama, olmaz olsun.

Aşk, o kadar ne ise Uzaklığın yanında Uzaklar o kadar aşk oluyor Adamın canında. Ne demeli ateş, alev, can Sormalı önce uzaklardan Kime kül olur söner gider Kimi yanar rüzgarlardan. Uzaklar denince dağlar aklıma gelir Dağlar olsa da, olmasa da Dağsız uzak yoktur bana sorarsan Dağlar arada olmasa da.  

Ben size ne yaptım Çağrı mı, armağan mı, ceza mı Ne vardı böyle karşıma geçecek Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek. Artık olan oldu Gitmeniz gitmeseniz bir Ben de düş kursam da kurmasam da Aklıma yüzünüz gelecektir. Ben size ne yaptım, Ne kötülüğüm dokundu size İnanın – … Devamını oku…Adsız Şiirler – Özdemir Asaf

11 Haziran 1923’te Ankara’da doğdu. 28 Ocak 1981’de İstanbul’da öldü. Asıl adı Halit Özdemir Arun. İlk öğretiminin bir bölümünü Galatasaray Lisesi’nde yaptı.1942’de Kabataş Erkek Lisesi’nden mezun oldu. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ve İktisat Fakültesi Gazetecilik Enstitüsü’ndeki öğrenimini yarım bıraktı. Bir süre sigortacılıkla uğraştı. Zaman ve Tanin gazetelerinde çevirmen olarak çalıştı. 1950’de İstanbul’da Sanat Basımevi’ni kurarak … Devamını oku…Özdemir Asaf – Hayatı ve Eserleri

Ağlamak Unutmak kadar kolaydır inan Sevin ağlayabiliyorsan Sevin ağlayorsan Gül ağlayabiliyorum diye Gül ağlayorum ağlayorum diye Sana bir şey yapamam Ağlayamıyorsan.

Ağlamak Bazı acılarda yetmez Bazı ölümlere Örtüsüdür bazı acıların Örter, örtülmez Savunur bir süre Ağlayanlar sevinmeli Sevin ağlayabiliyorsan Acılar ardarda dinmeli Durur bir nöbetçi gibi Durur bir bekçi gibi Zamana gülmeli-gülmeli Sevin ağlayabiliyorsan Unutmanın kardeşidir ağlamak Uyur uyanır yatağında duyguların Düşüncenin kucağında hep çocuktur Ağlamak.

Gece, denize yanaştım. O, sulardan geliyordu. Duydum. Ne iyi, dedim. Baktım, O, bir gemide geçiyordu. Bağırdım. Gel’siz, gitme’siz. Döndüm çakıllara sordum, Siz kimdensiniz. Dediler durandan, Bizi yakın edenden. Denizi sorguya çektim. Dedim, Görüyor musun yaşadığımı.. Yetinemedim. Tuttum yakaladım kendimi Getirdim gözlerinize serdim. Durdum, size soruyorum.. Yaşadığımı görüyor musunuz. Yaşadığımı Görüyor Musunuz.

En kısa ceza Ömür-boyu olandır.. Kimse bilmediğinden. Kim bilir; Belki bir yalan’dır.. Kendiliğinden. Bir korku’dur belki, Saklanandır.. Çirkinliğinden. Bir soru olsa gerek; Sorulmadığındandır.. Birden.

Adının üstüne Anılar koyma. Sen mezar değilsin. Anılar Adının ardından gelsin. Sen duvar değilsin.

Konuşmak susmanın kokusudur. Ya sus-git, ya konuş-gel, ortalarda kalma. Yalan korkaklığın tortusudur. Dürüst kaba ol, Eğreti saygılı olma.

Aşka gönül ile düşersen yanarsın. Zeka ile düşersen kavrulursun. Akıl ile düşersen çıldırırsın. Duygu ile düşersen gülünç olursun. Aşka düşmezsen kalabalığa karışırsın, ezilirsin. Sersem sersem bakınıp durma bir yol seç.

Akıllı derler aldır Deli derler aldırma Derler’i öngörürsen Yok bakarlar adama. Derler’i songörürsen Deli derler adama Sen derler misin, ya da Deyen misin, de bana.

Şarkı söyleyormuşum Sokaklarda, Görmüşler. Yere yere bakıyormuşum Yürürken, Duymuşlar. Sonrasını kendileri uydurmuşlar.

İki tür nokta var Biri önüne ve ardına bakar, Biri ardına bakmaz, Ardını noktalar.

Adalı’nın alnına yazmışlar denizi Sonra çizgi çizgi kesmişler, Gömleğine dikmişler Adalı’nın. Adalı’nın kentte durumu yaman.. Gömleğim deniz diyor Sorunca Ama içki başına vuruyor, zaman zaman Direniyor Adalı; Tam kafayı bulunca Ben sarhoş olmam Benim her şeyim deniz diyor, Boyuna adadan söz ediyor. Takılıyorum, Adalı diyorum, sevgilin de mi deniz Sen ondan haber ver.. Susuyor dik … Devamını oku…Adalı ve Ben – Özdemir Asaf

Gülüş bir yanaşım’dır bir öbür bir kişiye; Bir’den iki kişiyi döndürür bir kişiye.. Anılarından kale yapıp sığınsa bile, Yetmez yalnız başına bir ömür bir kişiye.