Nazım Hikmet Ran

Ben senden önce ölmek isterim. Gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun? Ben zannetmiyorum bunu. İyisi mi,beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. Kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni gorebilesin Fedakarliğimi anlıyorsun vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için. Ve toz oluyorum yaşiyorum yanında senin. Sonra, … Devamını oku…Ben Senden Önce Ölmek İsterim – Nazım Hikmet Ran

Nazım Hikmet’in, eşi Piraye’ye ithaf ettiği “Memleketimden İnsan Manzaraları”, 2. meşrutiyetten 2. Dünya Savaşı (1908 – 1945) sonrasına kadar çok geniş bir zaman dilimini kapsıyor. Nazım,  Anadolu’nun gerçeklerini, işçisini, çiftçisini, köylüsünü, kahramanlarını ve biraz da kendi yaşam öyküsünü bu kitapta destanlaştırmıştır. Düzyazı, şiir, senaryo tekniklerinin iç içe kullanıldığı Memleketimden İnsan Manzaraları, şiir, roman, öykü, oyun, … Devamını oku…Memleketimden İnsan Manzaraları / Nazım Hikmet Ran

Dağlarda tek tek ateşler yanıyordu. Ve yıldızlar öyle ışıltılı öyle ferahtılar ki sayak kalpaklı adam nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden güzel, rahat günlere inanıyordu ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında, birden bire beş adım sağında onu gördü. Paşalar onun arkasındaydılar. O, saati sordu. Paşalar `üç’ dediler. Sarışın bir kurda benziyordu. Ve mavi gözleri … Devamını oku…Büyük Taarruz – Nazım Hikmet Ran

Bu zırhları, bu orduları tanırım, benim de sularıma girdiler, benim de toprağıma asker çıkardılar geceleyin. Kanıma susamıştılar. Çalmak istiyorlardı gözlerimin nurunu, hünerini ellerimin. Döktük denize onları 1922’ydi yıllardan… Mısırlı kardeşim; şarkılarımız kardeştir, isimlerimiz kardeş, yoksulluğumuz kardeştir, yorgunluğumuz kardeş. Şehirlerimde güzel, ulu, canlı ne varsa: insan, cadde, çınar, savaşında senin yanındalar. Köylerimde Kelam-ı Kadim okunuyor senin … Devamını oku…İstiklal – Nazım Hikmet Ran

Yaşamak şakaya gelmez, büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın bir sincap gibi mesela, yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden, yani bütün işin gücün yaşamak olacak. Yaşamayı ciddiye alacaksın, yani o derecede, öylesine ki, mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda, yahut kocaman gözlüklerin, beyaz gömleğinle bir laboratuvarda insanlar için ölebileceksin, hem de yüzünü bile görmediğin insanlar … Devamını oku…Yaşamaya Dair 1 – Nazım Hikmet Ran

15 Ocak 1902 yılında Selanik’de doğdu. Aslen 20 Kasım 1901 olan doğum tarihi ailesi tarafından sene kaybetmemesi için 15 Ocak 1902 olarak kaydettirildi. İlk şiiri ‘Feryad-ı Vatan’ı 1913’te yazdı. Aynı yıl Galatasaray Sultanisi’nde ortaokula başdı. 1917’de Heybeliada Bahriye Mektebi’ne girdi. Daha sonra Kurtuluş Savaşı için Anadolu’ya geçti. Fakat sağlık nedenleri ile bahriyeden ayrılmak zorunda kaldı. … Devamını oku…Nazım Hikmet Ran – Hayatı ve Eserleri

Büyük insanlık gemide güverte yolcusu tirende üçüncü mevki, şosede yayan büyük insanlık. Büyük insanlık sekizinde işe gider yirmisinde evlenir, kırkında ölür büyük insanlık. Ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter pirinç de öyle, şeker de öyle kumaş da öyle, kitap da öyle büyük insanlıktan başka herkese yeter. Büyük insanlığın toprağında gölge yok sokağında fener, penceresinde cam … Devamını oku…Büyük İnsanlık – Nazım Hikmet Ran

Ve kadınlar, bizim kadınlarımız: korkunç ve mübarek elleri, ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle anamız, avradımız, yarimiz ve sanki hiç yaşamamış gibi ölen ve soframızdaki yeri öküzümüzden sonra gelen ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki ve karasabana koşulan ve ağıllarda ışıltısında yere saplı bıçakların oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim … Devamını oku…Kadınlar – Nazım Hikmet Ran

Topraktan öğrenip kitapsız bilendir. Hoca Nasreddin gibi ağlayan. Bayburtlu Zihni gibi gülendir. Ferhad’dır Kerem’dir ve Keloğlan’dır. Yol görünür onun garip serine, analar, babalar umudu keser, kahbe felek ona eder oyunu. Çarşambayı sel alır, bir yâr sever el alır, kanadı kırılır çöllerde kalır, ölmeden mezara koyarlar onu. O, «Yûnusû biçâredir baştan ayağa yâredir,» ağu içer su … Devamını oku…Türk Köylüsü – Nazım Hikmet Ran

Değil bir kaç değil beş on otuz milyon aç bizim! Onlar bizim! Biz onların! Dalgalar denizin! Deniz dalgaların! Değil birkaç değil beş on 30.000.000 30.000.000! Açlar dizilmiş açlar! Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız sıska cılız eğri büğrü dallarıyla eğri büğrü ağaçlar! Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız açlar dizilmiş açlar! … Devamını oku…Açların Gözbebekleri – Nazım Hikmet Ran

Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz, Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda, Budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz. Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında. Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda. Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl. Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril, Koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil. Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin … Devamını oku…Ceviz Ağacı – Nazım Hikmet Ran

Lambayi yakma, birak, sari bir insan başi düşmesin pencereden kara. Kar yagiyor karanliklara. Kar yagiyor ve ben hatirliyorum. Kar… Üflenen bir mum gibi söndü koskocaman işiklar… Ve şehir kör bir insan gibi kaldi altinda yagan karin. Lambayi yakma, birak! Kalbe bir biçak gibi giren hatiralarin dilsiz olduklarini anliyorum. Kar yagiyor ve ben hatirliyorum.

Kapımın önünde üç selvi vardı. Üç selvi. Selviler rüzgarda sallanırlardı. Üç selvi. Kökleri yerde, başları yıldızlarda Üç selvi. Selviler sallanırlardı rüzgarda. Üç selvi. Bir gece düman bastı evi. Üç selvi. Yatağımda öldürüldüm ben. Üç selvi. Kesildi selviler köklerinden. Üç selvi. Artık ne kökleri yerde, başları yıldızlarda Üç selvi. Selviler sallanmıyorlar rüzgarda. Üç selvi. Mermer bir … Devamını oku…Üç Selvi – Nazım Hikmet Ran

Kardeşlerim bakmayın sarı saçlı olduğuma ben Asyalıyım. Bakmayın mavi gözlü olduğuma ben Afrikalıyım. Ağaçlar kendi dibine gölge vermez benim orda sizin ordakiler gibi tıpkı. Benim orda arslanın ağzındadır ekmek Ejderler yatar başında çeşmelerin ve ölünür benim orda ellisine basılmadan sizin ordaki gibi tıpkı. Bakmayın sarı saçlı olduğuma ben Asyalıyım. Bakmayın mavi gözlü olduğuma ben Afrikalıyım. … Devamını oku…Asya-Afrika Yazarlarına – Nazım Hikmet Ran

Bin dokuz yüz on yedi ikinciteşrin yedi… Yumuşak ve derin sesiyle Lenin: “Dün erkendi, yarın geç zaman tamam bugün,” dedi.. Yağlı çarklılarla yağlı işçiler: “Bugün!” dedi. Ölümü açlıktan öldüren siper: “Bugün!” dedi. Ağır çelik, kara toplarıyla AVRORA: “BUGÜN!” dedi, “BUGÜN!” dedi.. …………… Artık ne kışlık sarayda sarhoş eteklerin ipekli sesi, ne paskalya çanlarında deli duası … Devamını oku…Çarlık Rusyasının Ölümü – Nazım Hikmet Ran

Bir tanem! Son mektubunda: “Başım sızlıyor yüreğim sersem!” diyorsun. “Seni asarlarsa seni kaybedersem,” diyorsun, “yaşayamam!” Yaşarsın, karıcığım, kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgarda; yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı, en fazla bir yıl sürer yirminci asırlarda ölüm acısı. Ölüm bir ipte sallanan bir ölü. Bu ölüme bir türlü razı olmuyor gönlüm. Fakat emin ol ki, … Devamını oku…Karıma Mektup – Nazım Hikmet Ran

Memleketim, memleketim, memleketim, ne kasketim kaldı senin ora işi ne yollarını taşımış ayakkabım, son mintanım da sırtımda paralandı çoktan, şile bezindendi. Sen şimdi yalnız saçımın akında, enfarktinda yüreğimin, alnımın çizgilerindesin memleketim, memleketim, memleketim.

Behey! kaburgalarında ateş bir yürek yerine idare lambası yanan adam! Behey armut satar gibi san’atı okkayla satan san’atkar! Ettiğin kar kalmayacak yanına! soksan da kafanı dükkanına, dükkanını yedi kat yerin dibine soksan; yine ateşimiz seni yağlı saçlarından tutuşturarak bir türbe mumu gibi damla damla eritecek! Çek elini san’atın yakasından çek! Çekiniz! Bıyıkları pomadlı ahenginiz süzüyor … Devamını oku…Ayağa Kalkın Efendiler – Nazım Hikmet Ran

Hakkındır yaramazlık. Dik duvarlara tırman yüksek ağaçlara çık. Usta bir kaplan gibi kullansın elin yerde yıldırım gibi giden bisikletini.. Ve din dersleri hocasının resmini yapan kurşunkaleminle yık Mızraklı İlmihalin yeşil sarıklı iskeletini.. Sen kendi cennetini kara toprağın üstünde kur. Coğrafya kitabıyla sustur, seni “Hilkati Âdem”le aldatanı.. Sen sade toprağı tanı toprağa inan. Ayırdetme öz anandan … Devamını oku…Çocuklarımıza Nasihat – Nazım Hikmet Ran