Nazım Hikmet Ran

Değil bir kaç değil beş on otuz milyon aç bizim! Onlar bizim! Biz onların! Dalgalar denizin! Deniz dalgaların! Değil birkaç değil beş on 30.000.000 30.000.000! Açlar dizilmiş açlar! Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız sıska cılız eğri büğrü dallarıyla eğri büğrü ağaçlar! Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız açlar dizilmiş açlar! … Devamını oku…Açların Gözbebekleri – Nazım Hikmet Ran

Kardeşlerim bakmayın sarı saçlı olduğuma ben Asyalıyım. Bakmayın mavi gözlü olduğuma ben Afrikalıyım. Ağaçlar kendi dibine gölge vermez benim orda sizin ordakiler gibi tıpkı. Benim orda arslanın ağzındadır ekmek Ejderler yatar başında çeşmelerin ve ölünür benim orda ellisine basılmadan sizin ordaki gibi tıpkı. Bakmayın sarı saçlı olduğuma ben Asyalıyım. Bakmayın mavi gözlü olduğuma ben Afrikalıyım. … Devamını oku…Asya-Afrika Yazarlarına – Nazım Hikmet Ran

Behey! kaburgalarında ateş bir yürek yerine idare lambası yanan adam! Behey armut satar gibi san’atı okkayla satan san’atkar! Ettiğin kar kalmayacak yanına! soksan da kafanı dükkanına, dükkanını yedi kat yerin dibine soksan; yine ateşimiz seni yağlı saçlarından tutuşturarak bir türbe mumu gibi damla damla eritecek! Çek elini san’atın yakasından çek! Çekiniz! Bıyıkları pomadlı ahenginiz süzüyor … Devamını oku…Ayağa Kalkın Efendiler – Nazım Hikmet Ran

Ben senden önce ölmek isterim. Gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun? Ben zannetmiyorum bunu. İyisi mi,beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. Kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni gorebilesin Fedakarliğimi anlıyorsun vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için. Ve toz oluyorum yaşiyorum yanında senin. Sonra, … Devamını oku…Ben Senden Önce Ölmek İsterim – Nazım Hikmet Ran

İçimde acısı var yemişi koparılmış bir dalın, gitmez gözümden hayali Haliçe inen yolun, iki gözlü bir bıçaktır yüreğime saplanmış evlât hasretiyle hasreti İstanbulun. Ayrılık dayanılır gibi değil mi? Bize pek mi müthiş geliyor kendi kaderimiz? Elâleme haset mi ediyoruz? Elâlemin babası İstanbul’da hapiste, elâlemin oğlunu asmak istiyorlar yol ortasında güpegündüz. Bense burda rüzgâr gibi bir … Devamını oku…Benim Oğlan Fotoğraflarda Büyüyor – Nazım Hikmet Ran

Bir ölü yatıyor on dokuz yaşında bir delikanlı gündüzleri güneşte geceleri yıldızların altında İstanbul’da, Beyazıt Meydanı’nda. Bir ölü yatıyor ders kitabı bir elinde bir elinde başlamadan biten rüyası bin dokuz yüz altmış yılı Nisanında İstanbul’da, Beyazıt Meydanı’nda. Bir ölü yatıyor vurdular kurşun yarası kızıl karanfil gibi açmış alnında İstanbul’da, Beyazıt Meydanı’nda. Bir ölü yatacak toprağa … Devamını oku…Beyazıt Meydanı’ndaki Ölü – Nazım Hikmet Ran

Erkek kadına dedi ki: – Seni seviyorum, ama nasıl? avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp parmaklarımı kanatarak kırasıya, çıldırasıya… Erkek kadına dedi ki: – Seni seviyorum, ama nasıl? kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz, yüzde yüz, yüzde bin beşyüz yüzde hudutsuz kere yüz… Kadın erkeğe dedi ki: – Baktım dudağımla, yüreğimle, kafamla; severek, korkarak, eğilerek, dudağına, … Devamını oku…Bir Ayrılış Hikayesi – Nazım Hikmet Ran

Rüzgâr, yıldızlar ve su. Bir Afrika rüyasının uykusu düşmüş dalgalara. Işıltılı, kara bir yelken gibi ince  direğinde geminin. Geçmekteyiz içinden bir sayısız bir uçsuz bucaksız yıldızlar âleminin. Yıldızlar rüzgâr ve su. Başüstünde bir gemici korosu su gibi, rüzgâr gibi, yıldızlar gibi bir türkü söylüyor, yıldızlar gibi rüzgâr gibi su gibi bir türkü. Bu türkü diyor … Devamını oku…Bir Gemici Türküsü – Nazım Hikmet Ran

Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan yoğurursun bütün nimetlerin hamurunu. Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı Karun etmek hürriyetiyle hürsün! Sen doğar doğmaz dikilirler tepene, işler ömrün boyunca durup dinlenmeden yalan değirmenleri, büyük hürriyetinle parmağın şakağında düşünürsün vicdan hürriyetiyle hürsün! Başın ensenden kesik gibi düşük, kolların iki yanında upuzun, büyük hürriyetinle … Devamını oku…Bir Hazin Hürriyet – Nazım Hikmet Ran

Bir kız vardı Japonya’da ufacık, tefecik bir kız, Bir bulut vardı dünyada işi: öldürmekti yalnız. Bu bulut bu kızcağızın öldürdü nineciğini, külünü göğe savurdu, sonra, yine apansızın gelip babasını vurdu, sonra da kızın kendisini. Ve doymadı ve doymadı yeni kurbanlar arıyor. Atom ölümüdür adı, karanlıkta bağırıyor. Büyük bir birlik kuralım, canavarı susturalım. Savaş cengine gidelim, … Devamını oku…Bir Kız Vardı Japonya’da – Nazım Hikmet Ran

İnsan olan vatanını satar mı? Suyun içip ekmeğini yediniz. Dünyada vatandan aziz şey var mı? Beyler bu vatana nasıl kıydınız? Onu didik didik didiklediler, saçlarından tutup sürüklediler. götürüp kâfire : “Buyur…” dediler. Beyler bu vatana nasıl kıydınız? Eli kolu zincirlere vurulmuş, vatan çırılçıplak yere serilmiş. Oturmuş göğsüne Teksaslı çavuş. Beyler bu vatana nasıl kıydınız? Günü … Devamını oku…Bu Vatana Nasıl Kıydılar – Nazım Hikmet Ran

Denizin üstünde ala bulut yüzünde gümüş gemi içinde sarı balık dibinde mavi yosun kıyıda bir çıplak adam durmuş düşünür. Bulut mu olsam, gemi mi yoksa? Balık mı olsam, yosun mu yoksa?.. Ne o, ne o, ne o. Deniz olunmalı, oğlum, bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla.

Analardır adam eden adamı aydınlıklardır önümüzde gider. Sizi de bir ana doğurmadı mı? Analara kıymayın efendiler. Bulutlar adam öldürmesin. Koşuyor altı yaşında bir oğlan, uçurtması geçiyor ağaçlardan, siz de böyle koşmuştunuz bir zaman. Çocuklara kıymayın efendiler. Bulutlar adam öldürmesin. Gelinler aynada saçını tarar, aynanın içinde birini arar. Elbet böyle sizi de aradılar. Gelinlere kıymayın efendiler. … Devamını oku…Bulutlar Adam Öldürmesin – Nazım Hikmet Ran

Büyük insanlık gemide güverte yolcusu tirende üçüncü mevki, şosede yayan büyük insanlık. Büyük insanlık sekizinde işe gider yirmisinde evlenir, kırkında ölür büyük insanlık. Ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter pirinç de öyle, şeker de öyle kumaş da öyle, kitap da öyle büyük insanlıktan başka herkese yeter. Büyük insanlığın toprağında gölge yok sokağında fener, penceresinde cam … Devamını oku…Büyük İnsanlık – Nazım Hikmet Ran

Dağlarda tek tek ateşler yanıyordu. Ve yıldızlar öyle ışıltılı öyle ferahtılar ki sayak kalpaklı adam nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden güzel, rahat günlere inanıyordu ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında, birden bire beş adım sağında onu gördü. Paşalar onun arkasındaydılar. O, saati sordu. Paşalar `üç’ dediler. Sarışın bir kurda benziyordu. Ve mavi gözleri … Devamını oku…Büyük Taarruz – Nazım Hikmet Ran

Saat dört, yoksun. Saat beş, yok. Altı, yedi, ertesi gün, daha ertesi ve belki  kim bilir… Hapisane avlusunda bir bahçemiz vardı. Sıcak bir duvar dibinde on beş adım kadardı. Gelirdin, yan yana otururduk, kırmızı ve kocaman muşamba torban dizlerinde… Kelleci Memed’i hatırlıyor musun? Sübyan koğuşundan. Başı dört köşe, bacakları kısa ve kalın ve elleri ayaklarından … Devamını oku…Çankırı Hapishanesinden Mektuplar I – Nazım Hikmet Ran

Bin dokuz yüz on yedi ikinciteşrin yedi… Yumuşak ve derin sesiyle Lenin: “Dün erkendi, yarın geç zaman tamam bugün,” dedi.. Yağlı çarklılarla yağlı işçiler: “Bugün!” dedi. Ölümü açlıktan öldüren siper: “Bugün!” dedi. Ağır çelik, kara toplarıyla AVRORA: “BUGÜN!” dedi, “BUGÜN!” dedi.. …………… Artık ne kışlık sarayda sarhoş eteklerin ipekli sesi, ne paskalya çanlarında deli duası … Devamını oku…Çarlık Rusyasının Ölümü – Nazım Hikmet Ran

Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz, Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda, Budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz. Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında. Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda. Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl. Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril, Koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil. Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin … Devamını oku…Ceviz Ağacı – Nazım Hikmet Ran

Hakkındır yaramazlık. Dik duvarlara tırman yüksek ağaçlara çık. Usta bir kaplan gibi kullansın elin yerde yıldırım gibi giden bisikletini.. Ve din dersleri hocasının resmini yapan kurşunkaleminle yık Mızraklı İlmihalin yeşil sarıklı iskeletini.. Sen kendi cennetini kara toprağın üstünde kur. Coğrafya kitabıyla sustur, seni “Hilkati Âdem”le aldatanı.. Sen sade toprağı tanı toprağa inan. Ayırdetme öz anandan … Devamını oku…Çocuklarımıza Nasihat – Nazım Hikmet Ran