Kemalettin Kamu

Sular pırıl pırıl, rüzgar mis kokulu, Kuş uçurmaz eski Türk kalyonlarının yolu. Sağda sıra dağlarla kabaran Anadolu Yeşil eteklerinde tükeniyor Toros'un! Havada bir dost eli okşuyor derimizi; Boynu bükük adalar tanıyor sanki bizi… İçimize çevirip nemli gözlerimizi Geçtik yabancı gibi yakınında Rodos'un!

(1901-1948) 15 Eylül 1901’de Bayburt’ta doğdu. Erzurum’da, dışarıdan sınavlara girerek ortaokul 1. sınıfa kaydoldu, Refahiye’de ortaokuldan mezun oldu. Babasının, Erzurumun işgali üzerine kalp krizi geçirip ölmesi üzerine Annesiyle birlikte Sivas’a, oradan da Kayseriye yerleşti. Bir yandan bulduğu her işte çalışarak geçimlerini sağladı öte yandan şiir yazdı. Bursa’ya ve ardından İstanbul’a yerleşen Kamu İstanbul Erkek Öğretmen … Devamını oku…Kemalettin Kamu – Hayatı ve Eserleri

I. Sırma sarısını yay saçlarına, Gözüne rengini koy denizlerin; Düşün dudakların en incesini, Yüzüne tuncunu ver benizlerin. Onda yürüyüşün en yiğitçesi, Onda bükülmezi vardı dizlerin Gezerdi ülkede bir hızır gibi Em olup derdine çaresizlerin. II. Durgun bir denizi andırır dışı İçi hiç sönmeyen bir yanardağı. Sesinde ıslığı eser kuvvetin, Sözünde şahlanır Hakkın bayrağı Gökle Güneş … Devamını oku…Atama Ağıt

Daha deniz görmemiş bir çoban çocuğuyum Bu dağların eskiden aşinasıdır soyum Bekçileri gibiyiz ebenced buraların Bu tenha derelerin, bu vahşi kayaların. Görmediği gün aynı pınardan doldurup testimizi Kırlara açılırız çıngıraklarımızla Okuma yok, yazma yok, bilmeyiz eski yeni Kuzular bize söyler yılların geçtiğini Arzu, başlarımızdan yıldızlar gibi yüksek Önümüzde bir sürü, yanımızda bir köpek Dolaştırıp dururuz … Devamını oku…Bingöl Çobanları

Dediler; "davranma,düştün kapana, Ya çek bıçağını,ya gel amana!" Dedim ki; "Dadaşı doğuran ana, Taşır mı karnında eğilecek baş?" Bilmem ki öldü mü?, kaldı mı diri? Kanla temizlendi elimin kiri. Koyu karanlıkta haykırdı biri, Dedi ki; "ben ettim, sen etmem Dadaş!" Yerine gelmişti Dadaşın andı, Kamayı parlattım yüreğim yandı, Kurtulan, kancıkça pusu kurandı, Elimde ölene döküyorum … Devamını oku…Dadaş

Gurbet o kadar acı Ki, ne varsa içimde Hepsi bana yabancı Hepsi başka biçimde. Eriyorum gitgide Elveda her umide Gurbet benliğimi de Bitirdi bir biçimde. Ne arzum ne emelim Yaralanmış bir el'im Ben gurbette değilim Gurbet benim içimde.

Bekçisiyim, bu serin Bu siyah gecelerin Gurbetten daha derin Bir yara yok içimde! Korku bilmez ölümden Her gün yeniden ölen Bir bade gibi neden Biteyim bir içimde! Ne aşkım, ne emelim Soluk bir karanfilim Ben gurbette değilim Gurbet benim içimde!

Doğuda kırmızı, batıda turunç, Yanık bir yörüğü andıran bu tunç, Şu renk aleminde ne yok ki bizden, Mavi: Marmara'dan, mor: Akdeniz'den! Yeşil bir köşedir bana Bursa'dan, Kara: Erciyes'in yarları gibi, Sarıda güzü var Uzunyayla'nın Beyaz: Erzurum'un karları gibi.

Kurudu artık otlar Bitmiyor tazeleri Birikinti sularda Yaprak cenazeleri Döndü yayladakiler Erdi dağlara batı Ovalar daha geniş Kayalar daha katı Başım avuçlarımda Bir ağır külçe hüzün Düşüyor gözlerime Çiğ taneleri güzün..

Saçların yine solgun Bağrın elemle dolgun Nereye yolculuğun Yeni bir gurbete mi? Ben de bir kuru yaprak Gibi seninleyim bak Zülfüne takılarak Oldum gönül veremi Gözlerim dolu melal Yüzün bir ince hilal Giderken beni de al Beraberine e mi?

Sevgilim güvenme güzelliğine Senin de saçların tarumar olur Aldanma talihin pembe rengine Hayatın uzun bir intizar olur. Sevgilim her insan doğarken ağlar Çiçeklerle açar, sularla çağlar Rehgüzâr olur bahçeler, bağlar Nihayet isimsiz bir mezar olur. Sevgilim baksana bir yanda gülen Bir yanda gözümün yaşını silen Kimi benim gibi erir derdinden Kimi senin gibi bahtiyar olur! … Devamını oku…İrşad

Belki şimdi sana son Sözlerimi yazmadan Gözlerim kapanacak. Belki var daha beş on Dakikalık bir zaman. Anne, için yanacak Mektubum okunurken. Beliren bir emeli Çok görme bana sakın. Ben Tanrı'ya en yakın Bir yola sapıyorum, Milletimin uğrunda Türbemi yapıyorum. Düşündüm huzurunda Ebedi bir akşamın, Düşündüm ki babamın Dizi dibinde geçen Yirmi iki seneden Elimizde kalan … Devamını oku…İzmir Yollarından Son Mektup

Anne, deniz nerde, yalımız nerde? Hani gideceğimiz İzmir'e der de Beni uyuturdun dizinde anne! Geçende ablam da öyle diyordu Bu bahar İzmir'e girmezse ordu Kanmam sözünüze sizin de anne! Yeşil bir bahara büründü dağlar Bülbüllü bahçeler, üzümlü bağlar Kimlerin işine yarıyor anne! O bağlar nerede, bahçeler nerde? Her akşam güneşin battığı yerde Gözlerim İzmir'i arıyor … Devamını oku…İzmir’e Tahassür

Yıllardır ki bir kılıcım kapalı kında Kimsesizlik dört yanımda bir duvar gibi Muzdaribim bu duvarın dış tarafında Şefkatine inandığım biri var gibi. Sanıyorum saçlarımı okşuyor bir el Kıpırdanmak istemiyor gözkapaklarım Yan odadan bir ince ses diyor gibi "gel" Ve hakikat bırakıyor hülyamı yarım. Gözlerimde parıltısı bakır bir tasın Kulaklarım komşuların ayak sesinde Varsın gene bir … Devamını oku…Kimsesizlik

Dalın eğri büğrü yaprağın ince Rengin iğdeleşir rüzgar esince Yazın şemsiyesin yaşlıya gence Güzün derelere verirsin öğüt. Sılacı dibinde unutur çile Esintin avutur bozkırı bile Dökün tozlarını sabah yeliyle Akşam güneşi ile boyunu büyüt. Bir tünek olmadan kolların kara Yollama gölgeni öbür bahara Yaprak dökümünde uyup rüzgara Yorgun dallarını sallama söğüt.

Sarmış matem boraları, Saz benizli ovaları, Boynu büyük yuvaları Sen himaye et Yarabbi! Ne bir yazık diyen bize, Ne ses veren sesimize, Huzurunda geldik dize Senden inayet Yarabbi! Her çehre bize yabancı, Bari sen bir parça acı, Süründürme altın tacı Sen vikaye et Yarabbi! Bir gün sabah olur diye, Katlandık her işkenceye Bu felâketli geceye … Devamını oku…Türk’ün İlahisi

Gök uzak, yer uykuda… Yalnız değilim ama; Bir açık pencereden Ay doluyor odama! İçim, odam gibi loş, Ürperiyor geceden… Şurada yatağım boş, Burada uykusuz ben. Gök uzak, yer uykuda… Engin mesafelerle Ay giriyor buluta… Sesler hatırlatıyor Bana uzak-yakını… Durdurmak istiyorum Saatin tik takını. Sen yok… Mesafe silik… Odamda iki kardeş Bakıyor birbirine, Birisi can veriyor … Devamını oku…Zaman İçinde