İlhami Bekir Tez

İlhami Bekir Tez; (1906-1984) 1906’da Trablusgarp’ta doğdu. Küçük yaşta öksüz kaldı. Subay olan dayısı himayesine aldı. Dayısının şehit olması üzerine yetimler yurdunda büyüdü. İstanbul Öğretmen Okulu’nu bitirdi. Uzun yıllar çeşitli illerde ilkokul öğretmenliği yaptı. Cumhuriyet, Son Posta, Tan ve Vatan gazetelerinde düzeltmenlik, sayfa hazırlama gibi işlerle uğraştı. 29 Mart 1984’te İstanbul’da öldü. Afrika’da başlayıp İstanbul’da … Devamını oku…İlhami Bekir Tez – Hayatı ve Eserleri

Gül ol; elimde solan, Saç ol; boynuma dolan! Fer ol; gözlerimde yan; Camda akseder gibi… Sevsem, bilmeden asla; Ve sonra, ilk temasla Kaçsam gölgeler gibi…

Dağ başını duman almış Gümüş dere hiç akmıyor Yolu tutmuş eşkıyalar Bırakmıyor bırakmıyor. Bu gök deniz nerede var Özlem burcu burcu kokar Yel soldurur ateş yakar Bırakmıyor bırakmıyor. Şu ağaçlar güzel kuşlar Kuşlar dallara konmuşlar Geçit vermez sıra dağlar Bırakmıyor bırakmıyor. Ah bir güneş doğsa deriz Karanlığı boğsa deriz Püfler aydınlığı rüzgâr Bırakmıyor bırakmıyor. Mutlu … Devamını oku…Duvar – İlhami Bekir Tez

Bir varmış bir yokmuş masal bu Bu bir garibin çocukluğu …………….. Suda köpük gibi bembeyaz Anam söz bilir saz çalarmış saz Babam ne beymiş ne beyzade Doğmuşum unvandan azade Doğmuşum burdan çok uzakta Güneşe en yakın toprakta Sallanmışım tahta beşikte Uyutulmuşum serinlikte Hasır üstünde yürümüşüm Gökte ay gibi büyümüşüm Bir sabah vakti bir kuş gelmiş … Devamını oku…Masal – İlhami Bekir Tez

Ölüm bir kez çalar kapıları Doğumdan öncesi, ölümden sonrası yalan Yumruğu, göğsü ve altın başıyla Ne güzeldir ayakta dimdik insan. Pul pul damar damar Dünyamızın derisi dökülüyor Nedendir? Nar ağlıyor, ayva gülüyor. Yer depremde, Sallanıyor gök ağaç Nedendir? Birimiz tok, birimiz aç. Orman orman Lif lif Asya, Afrika yanmada Nedendir? Toprak uyanmada. Eller sarıldı gırtlaklara … Devamını oku…Son Kavga – İlhami Bekir Tez

Haydi Allahaısmarladık! Siz gelemezsiniz benimle beraber, Güneşlerin battığı yere gideceğim. Bitişlerin yeniden başladığı yer. Ne aldımsa onu doğadan aldım, Neyim varsa doğaya vereceğim, Kuşlar, böcekler, arılar, dalgalar, Selamlar olsun! Aranıza geleceğim! Tutku dinmez, susuzluğu insanın, Hangi çeşme olursa açıp içiniz, Değmez düşünmeye öğretilenleri, Sevişiniz, sevişiniz, sevişiniz! İstemem toprağa gömüldüğümü, Yakın beni ve savurun külümü, Baharda … Devamını oku…Unuttum – İlhami Bekir Tez

Poliste adımızı sordular -Bileklerimize kelepçe vurdular- Dedik ki biz oyuz Dosyada künyemiz vardır Babamız Ahmet annemiz Fatma… Vaktimiz yoktu evlenemedik dedik; Nüfusta kaydımız bekârdır. Ne avrat, ne evlât, dünür… Yirminci asırda her şair bizim gibi düşünür. İçerde küf ve nem Demir parmaklık arkasında ışıltılar! -Geç dediler; Aralandı kapı, yürüdük, Eğildi üstünden atladık – duvar. Sağanak … Devamını oku…İki Lâf – İlhami Bekir Tez

İlk doğan yıldızım ben, son batan yıldızım ben; Sormayın kimlerim var, yalnızım, yalnızım ben, Yelim, başı boş gezen, ne yârim, ne yerim var; Sormayın kimlerim var,yalnızım, yalnızım ben. Sevincim gözlerimde, bir gece aydınlığı; Bir gece aydınlığı; sormayın, kimlerim var?! Gece aydınlığında akseden kederim var; Yalnızım, yalnızım ben; kimim var, kimlerim var? Fırlatın beni, çarpsın karanlık … Devamını oku…Ben – İlhami Bekir Tez