Kategori Hüseyin Yurttaş

Bir aşk bir aşkı silerse Bir ölüm kapısını çaldırır öteki ölümün. Canlar canı canımız gidince Kalır ki yaprağın arasında Acısı…

Aşk, ey aşk Boşuna saklanma Gördüm seni. Sobe!

Bahardı Göğerdi dallarımız Irmak boylarına yürüdük İçimizde parıltılı güneşler Önümüzde düşlerimiz Adlarımızın ilk harfleri Agaç kabuklarında. Bir yağmur başladı ansızın…

Kuş ağzıyla anlat o masalları O masal çocuklarına Sesine imbatı kat Göz göz nilüferler açsın gözlerinde Akşam, sefalar getirsin Ocakta…

Su sandım içtim sesini İnce gölgeni gördüm Bir yamacın başında Sarışın günlere yürüdüm. Sözcükler buldun bana Gizem kapılarını açan sözcükler…

Yıldız baskınıdır bu Beni birden yörüngemden çıkaran Bu kalabalık gökyüzü Göğsümden taşan sevinç Gözleri çiçek çocuklar gibi Sesimde kelebekler. Yıldız…

I Bilsem adını yollara düşeceğim Kervankıran yollara! Hangi rüzgarsa yüreğimin yelkenlerinde Sürükler suların ışıklı yolunda beni İklimden iklime taşır, dönenceden…

Gökler kanıyordu ıssızlığın bozgununda Seğiren sulardı tenimizi ürperten Can içre sancıyan sanrılarda Bulduk kendimizi yeniden Yeniden ayrılıp kavuşmalarda. Deniz karanlığına…

1946’da Kozbeyli / Foça’da doğdu. İkokulu köyünde, ortaokulu Menemen’de okudu. Edirne Erkek İlköğretmen Okulunu bitirdi (1964). Van, Amasya, Ödemiş, Foça…

Kırlarda uçtuğumuz o ilk mevsim Dalgalanan yeşil otlar, ekinler Rüzgâr kaçırıyor seni Ardından koşan kelebeğim Kaç gün ki şu küçük…

I İmbatı dök yazıya Şiir olur Söz renk değişir serin mavi İzmir olur II Saçlarına ilişmiş imbat Gözlerinde akdeniz Yalnızlığın…

Aşk ehliyiz Ölsek de kaynaşır kanımız En karanlık gecede Tutkuyla aydınlanır bir yanımız Kımıldar Yüreğimizin karıştığı toprak Ölüm şaşakalır Bahçede…

Kimliğini gizle Gece gölgelerinden sakın. Gelecegim Beni bekle. Ölüm mü dedin Ağzından yel alsın. Sırdaş karanlık Korur bizi. Çeker gideriz…

O masum çocuk bakışlarıyla başlar Çıkmazlara saplanacak en koyu aşklar Sevinçle serpilir kuytularda, gözden ırak Suçlansa da büyür sevgi, gizli…

Hangi serüvendi uçsuz bucaksız yaşadığımız Genç ışıkları altında bahar güneşlerinin Sonsuz bir ormanı geçmekti baştan başa Kentleri çölleri ve buzulları…

-Benjamin moloisi’nin idamı dolayısıyla dünya kalemkıranlarına- I Afrika doğurdu seni Güçlü kıldı bunun için Ey yiğit oğlu kara kıtanın moloisi,…

Su uzak ve derindi sevgim Gölgesi gizlice geçerdi yollarından Seni sorardı kuş kanatlarına Usul uzak ve derindi sevgim Sana sunulan…

I Gözlerimin derin karanlığında Birden senin aydınlığın Birden bursa şehri Bursa şehrinde yeşil Kuytusunda aşkımızın büyüdüğü bahçe Rüzgârın salladığı beşik…

O şehri nerde bıraktık biz Hangi yitik zamanda, hangi görünmez günde El ele yürüdüğümüz o güleç kaldırımlar Ansızın sevgiyi vuran…

Sisleri geçtim, geliyorum Hüznü sil, ebruli günü ağart Yere göğün öpüştüğü Buz mavisine yaz beni. Kurusun kirpiğindeki son damla Dinlensin…