Kategori Hasibe Ayten

Nallıhan’ın Kuzucular köyünde doğdu. Zorlu, savaşımcı bir yoldan geçti. Bir süre memurluk yaptı. On iki yıl süreyle, Ekinde-yazında sesimiz adlı…

Böğürtlen çiçeği meyveye durdu Goncalanırken sevinin çığlığı Sevgilim bin yıl mı geçti üstünden Giderken el sallayamadığım ayrılığın. Saniyeler dakikalara uçtu…

Sen misin sevdiceğim Bakışların ışıklanmış. Bir ses savrulmuş Gözükara geceye Kurşun sıkılmış yeni kaleme. Merhaba dalgaları göğüsleyen dağ Sabahın kızıllığı…

Bir an saniye değin Sevinç damlıyor şimdinin içine Gülüşün damlıyor Yüreğin sesine Dönmüyor zamanın ibresi Gençliğin güzelliğine. Yaşadım ya yaşadım…

Derin uykularımın uyanık düşleri Camsız barakaların kuytularında Nice dirimler nice ölümler gördüm Bir gelgit yaşatır beni buralarda yitiren aşk Yeminler…

Nisan yağmurları Gibi yağıyor Gençliğimiz denizlere. İstanbul boğazında Çıldırmış erguvanlar Özlemini çiçeklerin yüzüne Serdiğim sevgili Kır kahvesinde Seni bekleyeceğim.

Uyansanız gayri Geceler Çocuklarımızı vuruyor. Nice Canlarımız Geçip Gidiyorlar Gülmeyi Bilemeden. Uyur gezer toprağım Çığ düştü Bademlere. Ağlıyor Analarımız Biz…

Hangi aşığın dilinden Bal damlar ey şair! Her aşk Kendi gülüne bülbül.

Sizi bilmezden önce Işıldamazdı şafaklar Sözleriniz bir cennet Bakışınız yangındı Kızoğlan kızdı sevdam Hem de bir tanrıça Topçiçeği açardı Aynalarda…

Ozan ayrı yaşar zamanı Dikende gül uyanır. Sabrı giyer gelinler Düşten sular uyanır. Avcumda değil yazgı Şiirde söz uyanır. Bu…

Görünce çocuğum gülüşlerinizi Seviye benzer bir kuş konar omzuma Dünyalar dolusu karanfil açar Irmaklar yatağına sığamaz. Hangi yabancılığa Ömür biçebilir…

Bedenimde koyu ağırlık Ağrılı bir su musun Sevda mısın Acı mısın ey can. Satıldığım adam Sin taşı mıyım Ölümün babası.…

Baharınla yazınla Acınla sevincinle Güzünle kışınla Düş gibisin ey yaşam. Telli duvaklı gelinsin Delikanlısın yağmurca Gündoğumu günbatımısın Bir sevgisin dağlarca.…

Gülşendi gülüşlerin Mevsimlerin nardı Açar canımın gözünde Uçurum çiçekleri. İşte güneş işte ay İşte gece yıldızlar Hısımmış acıyla sevinç Der…

Ucundayım yaşamın bıçaklar bileyli hani acıyı söndürecek aydınlık sis basmış dağları canavarlar azmış az ötede pusu kurmuş ölüm. Ar perdesi…

– Hasan Hüseyin için – Belki ayrıldık kısalardan da uzun Belki doğduk ölümlerden upuzun. Belki ekmek belk su Belki dağılmak…