Gönül Duranoğlu

Bir dağ türküsü dolanır dilimde Acısı, sevgisi, özlemiyle sen Bozkır süsüm, mor çiçekli deve dikeni Direnci, yalnızlığı, kavgasıyla ben. Yaz yağmurlarının unuttuğu İki su damlasıyız gökkuşağında Güleriz karşılaştıkça mavide Neden uzatmayız ellerimizi.

Her insan acısıyla birlikte büyür Ben acılarımı avutmak için beşiğimde salladım En büyüğünün benden de umarsız olduğunu bildiğimden İlk umutsuz aşkımı ona bağışladım. Acım ve ben hep aynı sularda yıkandık Yıkık külhanlarda başka acılarla tanıştık Hele biriyle öyle dost olmuştuk ki Sahibine dönme vakti geldiğinde ardından ağladık. Herkes kendi acısını ayak sesinden tanır Zamanla aileden … Devamını oku…Acı Ve İnsan – Gönül Duranoğlu

Yanlış zamanları yaşıyoruz seninle İki tahta kurdu gibi sarılmışken birbirimize Sokaktan tanımadığım gürültüler geçerken Şaşkın bir rüzgar yanlış zamanları esiyor. Yerleşik bahçenin beyaz gece zambağı O senenin veda listelerini hazırlarken Sıra kimde kimler ayrılacak sevgililerden Sorular çivili yataklarda yanıtlarını bekliyor. Bir yerlerde adımı yazan kalem kırılırken Menzilinden sapmış eski bir hançer Yanımdan hızla geçerken ıslık … Devamını oku…Yalnış Zaman Sevdaları – Gönül Duranoğlu

(Özel’e) Duydum geri dönmüşsün sılana Hasta ve çok yorgunmuş hepimize yeten yüreğin. Biz seninle bir zamanlar elele dolaşırken Gez göz arpacıkların menzilinde Şimdi karanlık güneşleri yanında taşıyormuşsun. Biz seninle aynı sılanın gurbetçileriydik Bütün kapıları çalıp seni soruyorum Falcıların yeşil su tasları dilsiz Bir ses, bir soluk,ince kırılgan bir gülüş Karanlığına karışmışlar bulamıyorum. Sen alanların en … Devamını oku…Dönüş – Gönül Duranoğlu

Ben o yıkılan kentten geliyorum 0, son taşına kadar yıktığım lanetli kentten Gözlerimde tekinsiz karanlıkların kurşun sesini Yüre&imde nefret dolu bir akrebin ağusunu taşıyorum Yıkık bir kervansarayın kuyusunda kendimi gördügümde Ben mi ağlıyordum yağmur mu yağıyordu bilmiyorum. Babam bir emirin kavminden kovulmuş son biliciydi Bana taşları ve suları okumayı o öğretmişti Ve duvarlara kimsenin görmediği … Devamını oku…Yıkık Kent – Gönül Duranoğlu

Ben o yıkılan kent’ten geliyorum O son taşına kadar yıktığım lanetli kent’ten Gözlerimde tekinsiz karanlıkların kurşun sesini Yüreğimde nefret dolu bir akrebin ağusunu taşıyorum Yıkık bir kervansarayın kuyusunda kendimi gördüğümde Ben mi ağlıyordum yağmur mu yağıyordu bilmiyorum Babam bir emirin kavminden kovduğu son biliciydi Bana taşları ve suları okumasını o öğretmişti Ve duvarlara kimsenin görmediği … Devamını oku…O Kent – Gönül Duranoğlu

Ne zaman elimi uzatsam Bir ölü nokta boşlukta Tersine basılmış fotoğraflar gibi Yanlışları yaşamışız bunca yıl Neden uyarmadık birbirimizi Sen mi erken geldin ben migeç kaldım Nerelere koysam seni bilemiyorum Ak yazım yerine kara yazım olanım ” İki elin kanda olsa gel” diyorsun Yüreğim kan içinde gelemiyorum Kolunu boynumdan çözemediğim Ben bir yol ayrımı bekçisiyim … Devamını oku…Ağıtlama – Gönül Duranoğlu

Zaman umarsız bir konuktur gözlerimizde Saz başlayınca acılı türkülere İncecik bir ışıktır sevgiyi sevebilmek Bilemedik Gizli gömütler kazdık yüreklerimize. Sen ey suskunluklarla gelen Kendinden habersiz acı Bilir misin gözyaşsız ağlamayı Pazarlık kurmamayı sevgi üzerine. Bir düş izlemcisi gibi Toz duman içinden gelmiş “Yorgun savaşçılarıyız alanların” Şimdi her birimiz sanık hem de yargıcız Kendi tutsaklığımız önünde.

Sevgili zaman, bir türlü güvenemediğim Avuçlarımdan sessizce kayan sevgilim Yine de her şeyimi bilen tek tanığımsın Karun senin adına biriktirdi tüm servetini Nemrut hala tan yeri bekçiliğini yapıyor Gündüz, saçlarını her gün senin için örerken Gece, kahpeliklerin dökümünü. Adına aht-i atiklere yazıyor. Atlılar geçiyor tozlu sokaklardan. Geçmişten geleceğe doğru Tarih düşmek için seni arıyorlar. Adına … Devamını oku…Eğreti – Gönül Duranoğlu

Acı ki içimde bir yılan olmuş Durmadan yüreğime zehir akıtır Doymaz oburluğuyla yutar uykularımı Oğul verir içimde durmadan çoğalır Ben bu yanlışı nerede yaptım Adıma her gece hüküm kesilir Aykırı köprüler kurulur ters akan sulara Her anlatılışta bilinmeyenler saklıdır. Kaydını tutuyorum yaşanan acıların Akşamdan sabaha kan gülleri büyütüyorum Zehirli sularda gideriyorum susuzluğumu Alacaklı günlerimin hesabını … Devamını oku…Acı – Gönül Duranoğlu

Kuşları uçarken Çiçekleri başıboş kırlarda sevdim Ne bir kafesim oldu ne de bir saksım Köpeklerim olmadı İnsana bağımlı olduklarından Kedileri çok sevdim Bana aldırmayıp evimde saltanat kurduklarından Birgün birini sevdim hala da severim Yalnız benim olsun istedim Çok utandım hala da utanırım.

Ne zaman kar yağsa Soğuk bir hüzün umarsız bir acı, gelir çöreklenir sayrılı yüreğime. Bak anne kar yağıyor gene Küçükken her çocuk gibi, Yağdığında sevindiğim kar Sanki yüreğime yağıyor anne Çocukluğumun soğuk kış gecelerinde bana kocaman bir yorgan gibiydin Yıllar seni ufalttıkça Ben çocukluğumdaki sen gibi kocaman oldum anne. Her derdimiz için bir parça koparttık … Devamını oku…Anne Bak Kar Yağıyor – Gönül Duranoğlu

Hiçbir söze sığmıyor şimdi hüzün Uyku sıcağında büyüttük erincimizi Sevgi bir giz gibi belleğimizde Türküler besliyor direncimizi. Nerede nasıl başladı bilmiyorum Eski bir kentin yerleşikliği Ya da o bildik acının Tutsaklığında unuttuk düşlerimizi Helallaşmak selamlaşmak yerine Analar baştan söylesinler ezgilerimizi. Nasıl geldik buraya biz kimlerdeniz Tozlu kirpiklerimiz damıtır gün ışığını Yeter bunca diyet sevgililerden Yeniden … Devamını oku…Yeniden Belletsinler Tarihimizi – Gönül Duranoğlu

-Çiğdem’e- Yine bir eylül bozgunu yüreğim Yağmur saçlım gider olmuş bu ilden Odalarda kokusu dolanır hala Duvarlarda resimleri Bakışlarında nedensiz bir parça sitem. Hüznün rengi hep paslı bir kapıdır Kapanır acımasızca yalnızlaşmış akşamlara Özlemse sayısız ilmikleridir yüreğimin İki ters bir yüz uzayıp gider sonsuza. Bir çiçeği gizlice öper koklarsam eğer Bil ki senleştirmişim bütün demetlerimi … Devamını oku…Eylül – Gönül Duranoğlu

Ben hoyratları bet sesimle ağlayarak İçim yana yana söylerim Herkesin bir türküsü vardır bilirim Mayalar bozlaklar uzun havalar Oy horonlar halaylar harmandalılar. Türkülerimizi sevdalarım kadar severim Garip bir yar sever eli boşlukta kalır Selvi boylusunu yadellere kaptırır Yanar çıra gibi serinde sevdası Hangi yürek acıyı türküler gibi İçinde büyütür içinde yagatır Ozan şelpe vurduğunda bağlamasına … Devamını oku…Ah Bu Türkülerimiz – Gönül Duranoğlu

Atam, Gazi Paşam 1977’den selam ederim, ellerinden öperim. Sual edersen memleketten Biz ektiğin bereketli tohumlar Çoğalmadayız bire bin vererekten Varsa da ayrık otları içimizde Can vermede devrimlerinin güçlü ellerinde İnanma kulağına gelenlere Ağzıkara mı ararsın ülkede Yok heykellerin kırılıyormuş Ve de parçalanıyormuş resimlerin, Yüzgeri edilmiş devrimlerin. Namus sözü Atam Andımızda duramazsak eğer Çiğiltepe’deki albayın gibi … Devamını oku…Sanatçı’dan Ata’ya Mektup – Gönül Duranoğlu

Zamanla bölüşürüz acıları O bir Etrüsk vazosu gibi çatlar Sunak masalarında konuşulur Kadınlığımızın bedeli. Vurur yüreğim en olumsuz tellere Çocuk acısıyla sınanmasın analar Son adağını verirse Kin kokulu çiçekler açar Uykunun olmadığı yerde. Artık boşunadır korku üretmek Bir ayışığı kalır hesap sorulmadık Düşlerini yaşamamış çocuklarımız Işıklarıyla oynasınlar diye.

Yiğitliktir dostlukları büyütmek Besini yürek kanıdır. Bir dal menekşedir direncim Açar tüm acımasızlıklara Buğday tarlasında gelinciktir İnadına yeşilin. Kırın gözyaşı çanaklarını Ele vermesin sevecenliği. Acılara ve kalleşliğe gülebilmektir yiğitlik İçerde bir sigarayı üçe bölmek Üç canla bir bardak çayı içmek Bir koca yalnızlığı Bir acılı sevgiyi Birbaşına yaşamaktır yiğitlik.

Akşam gri bır tül gibi iner Hüzün ve hasretin üzerine Sokak hazırdır yorgunluğuyla Gecenin yalnızlığına Gündüzün unuttuğu bir kadın Yaşarken binlerce kez aynı geceyi Hep birini bekler körleşmiş pencerede Sorar geceye sorar dilsiz kaldırımlara Onca zaman beklediğim Benim evimin ayak sesleri nerde Sigaranın dumanı alkolün buğusu Bilir belki kadının aradığını Ah bir kapı çalınsa Uçsa … Devamını oku…Hayırsızım’a – Gönül Duranoğlu

– Kardeşim Zafer için – Tekinsiz uykularımın Suskun ve hüzünlü konuğu Sesini güz ormanlarında arıyorum Suretin kör kuyularda kayboluyor. Siderken  ardında bıraktığın Dizleri bereli haşarı çocuk Çok sevdiğin o deniz yurdunda Dalgaların arasına saklanmış bulamıyorum. Delik deşik olmuş bir yürekle Onca yol nasıl tükenir Ben bu acıyı ayak sesinden tanıyorum. Rengi ise daima acı yeşildir … Devamını oku…Yolcuya Ağıt – Gönül Duranoğlu