Ece Arabul Günel

(1969 -) Ankara doğumlu. Evli iki çocuk annesi. İlköğretim ve Liseyi TED Ankara Koleji’nde tamamladı. ODTÜ Mimarlık mezuniyetinin ardından ODTÜ İşletme’de MBA derecesini aldı. Los Angeles UCLA’de bir yıl finans eğitimi gördü. 1991 yılından beri Barmek grubunda çeşitli görev ve yetkilerde çalışmaktadır. 5 yıl TRT Ankara Çocuk Korosunda yurtdışı ve yurtiçinde görev yapmış, TRT Radyo … Devamını oku…Ece Arabul Günel – Hayatı ve Eserleri

Aklımdasın Şimdi, şu an elimin altında Yeşili terlemiş Bir tabak erik Bir bardak serin su yanında. Aklımdasın Saksıdaki toprağımda Yaprağında sardunyanın Dalgalandır dalgalandır rüzgarım Olur a ansızın alabora. Anımsayamadığım bir sözcük Yüzünle birlikte gelen Ama tedirgin, ama yitimsiz Devingen Soluk bir fotoğrafta Zamanı geri çeken. Aklımdasın.

Çok girişli çıkışlı verdiler vizeni. Gidip gidip gelecekmişsin. Gurbet soğuk bir terle yerleşecekmiş. O yüzden ıslanmadı kaldırımlar. Kimse telaşa vermedi. Kimse yadırgamadı her gidişinde Ağırlaşan valizini.. Seni daha çok özlesem Takılır mı yelkovan? Zamanı geri çeker mi? Bir anne kırılgan olabilir mi? Oğlum gelincik yaprağı, İncecik tutunur yaşama. Elimi çeksem, şaşkın bir telaş. Bir anne … Devamını oku…Ardından – Ece Arabul Günel

Yağmur kokusu düşlerim Yapraklarım çil döküyor Nerede sanki ilk gençliğim Çapamı saldım Bir bardak su derinliğim

Sağnak yağmurlardan geleli Bir Nergis açımlık zaman olmuş Aynı soluğu taşıyorsun Verme gizini girdap bakışlım Sakın benden sevdayı..

Bahara karşı durmuşum Baştan ayağa çavlan Baştan aşağı köpüklü su Bahardır karıştı hava Ya bir yaprak ya bir kuşum Puslu bir orman çağrısı Gelmesen olmaz Gelsen Uçurum olmuşum..

Bir şiir harmanladım Ortasından boydan boya bir sızı geçer Bir sızı nereye geçer? Soluk soluğa bir çocuğun yüreğinden Yaşlanmış gözlerdeki hüzne geçer İplik olur, bir ölümü onarmak için Eğilir iğneye geçer Gizli bir sevdadır Benden sana geçemez Havada asılı sis olur Uyanan çiçeğe geçer.

Ateşle pişirdim tuğlalarımı Sımsıkı ördüm çepeçevre Uzun yeleli terinde bahar kokusu Bir at getirdi közümü İpek bir mendil gibi savruldum Sönüverdim daha varamadan aleve Kimse farketmdi Derinliğinde kayboldum.

Nasıl devinimdir bu Bir sürgün bir ışık dalgasında Kabuk değiştirmesi ağacın Nerden başlar, neyle tükenir sevda Öyle bir ses yüreğimde dağılan. Kapıyı her açışımda Karşımda bekleyen boşluk Senin kadar yakın geliyor bana. Bedenim bir çırpınış Güneş içmiş incir sıcağında İri yaprakları gölgesi yokluğunun Özlem kurtarır bizi Özlem umudun yakarışında.

Sana bir fotoğraf dolusu papatya getirdim Birkaç da gelincik İkisi sığmamış Yüreğinde tamamlanır.. Seni göremedim, ışığım yoktu Sevdanın kokusu Renginden sonra yitermiş.

Beni bir kiraz ağacına götür desem İlk dalına ulaşabileceğim Dalları taze pembe kirazlarıyla ağır Mağrur bir anne gibi orda gülümseyen İnce beyaz gövdesinden baharı sevsem. Kiraz bahçelerine trenle gidilir İstasyona yakın kahveler Havuzunda 1-2 alabalık yan dereden Derenin tıkır tıkır taşları Avuçlarda ince belli çay bardakları. Leylekler önce, ardından kırlangıçlar Konfeti gibi bahar ağaçları Yabanıl … Devamını oku…Küçük Kızın Ağacı – Ece Arabul Günel

Bu bahar sevecen, kızıl bir gül açtı Küçük adımlarla bir geyşa Koparıp çelik verdi suya Pencerenden vuran onun dalı Adını yeniden koyduğun.. O dala tutunup geldiğinde Ne kırgın bakışında gizliydi Ne hırçınlığında. Dirseklerinin biraz üzerinde gördüm yaşını Tenin yorgunluğunda.. Ne dile sığar, ne dizeye..

Bulut muydu, yıldız mıydı Kayalardan köpük sakalıyla Yuvarlanan o gece Gün batarken yüreğime devrildi.

Masada elin yerine sımsıkı tuttuğum çayımla Isını alamadım eksik kaldı.. Çocuklarımızdan konuştuk Oyunlarımızdan Seyirciydik yaşamlarımıza Sözler eksik kaldı.. Kurulmamış kalemizin taşları ayaklarımızda Olmayan kulelerde dalgalanan yüreğimiz; Kırgın, sinirli, isyankar bakışlarımızda, Korkak bir sevgi kırıntısı Eksik kaldı.. Dalga dalga çekildik dolunayda kendimize, Bardakta çayımız bile eksik kaldı.. Kötücül bir boşluk gece yatağımda Sınırlı zamanlara zorlanmış iki … Devamını oku…Eksik Kaldı – Ece Arabul Günel