Charles Baudelaire

Tayfalar sık sık yakalar, iş olsun diye, Koca deniz kuşlarını, albatrosları, Keskin çukurlar üstünden kayan gemiye Eşlik eden o kaygı bilmez dostları. Ama bırakıldılar mı güvertelere, O gök kralları ne sünepe, ne sarsak Seriverir koca kanatlarını yere, Yanlarında sürünen kürekler gibi, ak. O kanatlı yolcu ne miskin, ne sümsüktür! Ne çirkin, ne gülünçtür o güzel … Devamını oku…Albatros – Charles Baudelaire

Ey dalga dalga omza kadar uzanan yele! Ey bukleler!İhmalle yüklü güzel kokular! Bu akşam loş odamı bu saçlarda uyuyan Hatıralarla -Ne haz! Ne gaşy!-doldurmak için Onları havada bir mendil gibi sallasam! Gevşeklik veren Asya ve yakıcı Afrika, Bütün bir uzak alem,kayıp,nerdeyse ölmüş, Ey kokular ormanı, yaşar derinliğinde! Müzik üstünde başka ruhlar yüzdüğü gibi Benim ruhum … Devamını oku…Saçlar – Charles Baudelaire

Gözlerim kapalı, bir sonbahar akşamında; Sıcak göğsünün kokusunu içime çeker, Dalarım; gözlerimden mesut kıyılar geçer, Hep aynı günün ateşi vurur sularına. Sonra birden görünür baygın, tembel bir ada; Garip ağaçlar, hoş meyveler verir tabiat; Erkeklerin biçimli vücutlarında sıhhat Ve bir safiyet kadınların bakışlarında. O güzel iklimlere sürükler beni kokun; Bir liman görürüm, yelkenle, direkle dolu; … Devamını oku…Alıp Götüren Koku – Charles Baudelaire

Gönlüm rahat, çıktım dağın tepesine, Hastane, hapisane, araf, cehennem, Kent görünüyor tüm genişliğince, Çiçekler gibi açar tüm aykırılıkları. Boşuna gözyaşı dökmeye gitmezdim oraya, Sen de bilirsin, ey Şeytan, kırık umutlarımın anası; Kocamış bir kadının kocamış belalısı gibi Sarhoş olmak isterdim o koca fahişe, Cehennem büyüsü gençleştirirdi beni. Sabah yataklarında uyu daha gönlün dilerse, Ağır, karanlık, … Devamını oku…Sonuç – Charles Baudelaire

Yatağımız olacak ,hafif kokuyla dolu, Divanımız olacak ,bir mezar gibi derin; Bizim için açılmış, en güzel iklimlerin O garip çiçekleri süsleyecek konsolu. Son sıcaklıklarını sarfederek hovarda, Birer ulu meşale olacak kalplerimiz; Çifte ışıklarından gidip gelecek bir iz İkimizin ruhunda, o ikiz aynalarda. Pembe, lahuti mavi bir akşam saatinde, Veda’la dolu, uzun bir hıçkırık halinde Yanacak … Devamını oku…Aşkların Ölümü – Charles Baudelaire

Seven kadının o garip bakışı var ya, Sere serpe yıkansın diye güzelliği Dalgalı ayın titrek göle gönderdiği Beyaz ışın gibi bize doğru kayar ya; Bir kumarbazın sonuncu para kesesi; Çapkıca bir öpücüğü sıska Adeline’in; Tıpkı uzak sesi gibi insan derdinin, Sinirlendirici, tatlı bir müzik sesi, Bütün bunlar değmez, derin şişe, senin Dindar ozanın susamış yüreği … Devamını oku…Yalnızın Şarabı – Charles Baudelaire

Hatıralar annesi, sevgililer sultanı, Ey beni şadeden yâr, ey tapındığım kadın. Ocak başında seviştiğimiz o zamanı, O canım akşamları elbette hatırlarsın. Hatıralar annesi, sevgililer sultanı. O akşamlar kömür aleviyle aydınlanan! Ya pembe buğulu akşamlar, balkonda geçen Başım göğsünde, ne severdin beni o zaman! Ne söyledikse çoğu ölmeyecek şeylerden! O akşamlar, kömür aleviyle aydınlanan! Ne güzeldir … Devamını oku…Balkon – Charles Baudelaire

Yavrum, sevgilim, sen Tadını bir bilsen Orada yaşamanın birlikte! Keyfince sevmenin Ölünceye değin O sana benzeyen ülkede! Puslu gökte yer yer O ıslak güneşler Senin yaş içinde parlayan Hayın gözlerince Bir gizemli ince Tad verir gönlüme her zaman Orda her şey süs ve güzellik, Erinç,haz ve dirlik düzenlik. Evimizse her yıl Daha pırıl pırıl Olan … Devamını oku…Yolculuğa Çağrı – Charles Baudelaire

Doğa’nın o güçlü ve yaratıcı özünden Her gün azman çocuklar boy gösteren çağında, Dev bir kadın yayında yaşamak isterdim ben, Kösnül bir kedi gibi bir sultan ayağında. İsterdim o canla tenin açtığını görmek, Geliştiğini ürkünç oyunlarla başıboş; Gözlerinde yüzen ıslak sislerde o yürek Bilmek isterdim içten bir alev saklar mı, loş; Görkemli bedeninde dolaşmak döne … Devamını oku…Dev Kadın – Charles Baudelaire

Charles Baudelaire, 9 Nisan 1821’de Paris’de doğdu. Mutsuz bir çocukluk dönemi geçirdi. 1827 yılında babasını kaybeden Charles, 1839’da okuduğu okuldan disiplinsizlik gerekçesiyle atıldı. 1941’de henüz 20 yaşındayken Frengiye yakalandı ve Hindistan’a gitmeye karar verdi. Bu macerası kısa süren Charles, 1942’de Fransa’ya geri döndü. Babasından kalan mirası hesapsızca harcadığını düşünen ailesi, miras hakkını elinden aldı. 1846’da, … Devamını oku…Charles Baudelaire – Hayatı ve Eserleri

Tükendi gençliğim karanlıklarda, Çılgın fırtınalarda ve yağmurlarda; Güneş bazan açtı, kapandı derhal Bahtımın yazgısı karanlıklarda; Öyle harap ettiler ki gönül bahçemi Dallar hep kırıldı, yapraklar yerde Kuytularda birkaç meyvesi kaldı… İşte ulaştım güz aylarına Fikirler sararmış yapraklar gibi; Kullanmalı artık her bir aleti Küreği, tırmığı ve ötekileri, Düzeltip onarmak için yeniden Bahçemdeki bütün harap yerleri … Devamını oku…Düşman – Charles Baudelaire

Canavar bakışlı ruhlar gibi Yatağına geleceğim tekrar; Süzüleceğim yanına kadar, Dört yanım gecenin gölgeleri. Öpecek, öpeceğim, esmerim, Seni aydan soğuk öpüşlerle, Nasıl sürünür, bir gibi yerle, Yılan; seni öyle seveceğim. Vakta ki soluk bir gün doğacak Boş bulacaksın yattığım yeri, Ki bu tün gün soğuk kalacaktır. Hayatın, gençliğin üzerinde Sevgiyle hükmeder başkaları, Bense hükmedeceğim, dehşetle.

Agathe, uçtuğu var mı ruhunun arasıra, Büyülü, mavi, derin ve ışıl ışıl yanan Bambaşka denizlere, bambaşka semalara, Şu kahrolası şehrin simsiyah havasından? Agathe, uçtuğu var mı ruhunun arasıra? Hey trenler, vapurlar beni burdan götürün! Ne var gözyaşlarından çamurlar yuğuracak? Arasıra der mi ki Agathe’ın ruhu, üzgün, “Nedametten, azaptan ve ıstıraptan uzak Hey trenler, vapurlar, beni … Devamını oku…Hüzün Ve Serseri – Charles Baudelaire

I Bana ne sendeki dirlik düzenlik? Hem güzel ol, hem de acı duy!Ekler Gözyaşı yüzüne başka güzellik, Yeşillikte bir su gibi üstelik; Borayla canlanır çünkü çiçekler. Seni ben anlından sevinç büsbütün Dağılıp gidince daha severim; Yüreğin yılgıdan daraldığı gün; Korkunç bulutuyla baştan başa dün Toplanıp yığılsın üstüne derim. İri gözlerinden kan gibi ılık, Bir su … Devamını oku…Hüzünlü Madrigal – Charles Baudelaire

Derdim: yeter, sakin ol, dinlen biraz artık; Akşam olsa diyordun, işte oldu akşam, Siyah örtülere sardı şehri karanlık; Kimine huzur iner gökten kimine gam. Bırak, şehrin iğrenç kalabalığı gitsin, Yesin kamçısını hazzın sefil cümbüşte; Toplasın acı meyvesini nedametin Sen gel, derdim, ver elini bana, gel şöyle. Bak göğün balkonlarından, geçmiş seneler Eski zaman esvaplarıyle eğilmişler; … Devamını oku…İçe Kapanış – Charles Baudelaire

Uslansana acım benim , dinlenip dursana artık. Akşam olsa diyordun işte oldu akşam bak. Bütün kenti kapkara örtüsüyle sardı karanlık, Kimine kaygı , kimine umut bırakarak. Ölümlü bu kalabalık dışardaki kötü kalabalık Haz yavuz celladın kırbacına boyun eğmiş de Devşirir kendini rezil törenlerde pişmanlık Acım benim, elini ver, böyle yanımda dur o kalabalıktan öte,geçmiş yıllarını … Devamını oku…Nice Kapanış – Charles Baudelaire