Bülent Ecevit

Takalar geçiyor allı yeşilli Takalar geçiyor dümenleri lâzlı Takalar geçiyor en nazlı Yelkenlilerden de güzel Güvenli sularda işsiz dönenen Gezi yelkenlerinden çok duyarak denizi Takalar geçiyor enginlere Yamalı göğsünü gere gere Takalar geçiyor yükle yürekle Takalar geçiyor emekle dolu Günlük güneşlik kıyılarından kopmuş Denizlerde Anadolu Kıyılar kadın olmuş Açılır gider erkeği Takalar takalar toprağın Denizde … Devamını oku…Takalar – Bülent Ecevit

Pülümür’ün bir dağ köyünde gördüm onu, Yaşını sordum bir giz gibi güldü, Kimi seksen dedi köylülerden kimi yüz, Yüzüne baktım bir giz gibi güldü. Bir asa vardı elinde, Bir solmuş kırallığın, Kadifeden harmanisi üzerinde, Bir Hititliydi o, bir selçukluydu, Bir Ermeniydi bir Kürttü, Bir türk. Yaşını sordum bir giz gibi güldü Koluma girdi bir soylu … Devamını oku…Pülümür’ün Yaşsız Kadını

Ne ben sorayım seni Ne sen beni sor Soyunmuş seslerimiz tenden Boşlukta bir aşk örüyor. Ses olmuş duygular Yaklaşır dalga dalga zamansız Kavuşsa da seslerimiz birbirine Biz kavuşamayız. Ne kollarımız var saracak Ne öpecek dudaklar Ne görülecek yüzümüz var Ne görecek göz. Bir aşk örüyoruz boşlukta Çizgiden soyut Zerreden öz..

Sıla derdine düşünce anlarsın, Yunanlıyla kardeş olduğunu, Bir rum şarkısı duyunca gör, Gurbet elde istanbul çocuğunu. Türkçenin ferah gönlünce küfretmişiz, Olmuşuz kanlı bıçaklı. Yine de bir sevgidir içimizde, Böyle barış günlerinde saklı. Bir soyun kanı olmasın varsın. Damarlarımızda akan kan. İçimizde şu deli rüzgâr, Bir havadan. Bu yağmurla cömert, Bu güneşle sıcak, Gönlümüzden bahar dolusu … Devamını oku…Türk – Yunan Şiiri

Dirilten misin beni gövdem, Öldüren misin bilmem. Gördüren misin beni gözüm, Körleten misin bilmem. Bildiren misin bana başim, Gizleyen misin bilmem. Bir ben varım benden öte, Ben misin bilmem.

-Rahşan’a- Akşam kapı eşiğinde bir terli giysi gibi, Soyunmak vardı derdinden evrenin, Bir entari serinliğini giyinmek, Kendi derdini tespih gibi çekmek elinde. Yün örmen vardı akşamları koltuğa gömülü, Karşında polisiye roman okumak vardı, Sorgusuz bakışmak yoruldukça gözlerimiz, Sevinçsiz gülmek üzüntüsüz ağlamak. Oturmağa konuklar gelmesi bazen, Çevresinde bir masanın kaygısız, Sıcacık konularda bir demli çay gibi, … Devamını oku…Yapamadığımız

'Söyle Arkadaşım' dedi Anadolulu Mehmet Yanıbaşındaki Anzak erine, 'Nereden kopup gelmişsin, Neden çökmüş bu mahsunluk üzerine' ? 'DUNYANIN ÖBÜR UCUNDAN' dedi gencecik Anzak. 'Öyle yazmışlar mezar taşıma. Doğduğum yerler öylesine uzak, Örtündüğüm topraksa gurbet bana.' 'Dert edinme arkadaşım'dedi Mehmet 'Değil mi ki bizlerle birleşti kaderin, Değil mi ki yurdumuzun koynundasın ilelebet, Sende artık bizdensin, Sende … Devamını oku…Çanakkale

Mağaranin duvarina Hayvanları tastan oydum Kükrediler karanlikta Türkülerle karşı koydum. Karanlikti mağara Işığı taştan oydum Üsüyordum Bir de güneş koydum. Aşk oydum mağaranin duvarina Ask oydum Ağrıdı taşlar Yarıldı magara. Ben doğdum.

Birlikte ögrendik seninle Avucumuzda yüregi çarpan Kuşa sevgiyi. Elele duyduk kumsalda denizin Milyon yilda yonttuğu Tasa sevgiyi. Tirtillari tanıdık seninle baharda Tirtilken daha sevmeyi ögrendik Sevgiden üreyen kelebeği. Toprağı evimiz gibi sevdik seninle Birlikte sevdik kuru toprakta Ev kuran köstebeği. Köstebeğinden toprağına taşına Tirtilindan kelebeğine kuşuna Elele sevdik bu dünyayi. Acisiyla sevinciyle sevdik Yaziyla kisiyla … Devamını oku…Elele Büyüttük Sevgiyi

Tam adı Mustafa Bülent Ecevit olan Karaoğlan 28 Mayıs 1925 tarihinde İstanbul’da doğdu. Şair, gazeteci, yazar, parti başkanı, başbakan ve siyaset adamı kimlikleriyle tanındı. Türkiye Cumhuriyeti’nin yakın tarihine damgasını vurmuş en önemli isimlerden biridir. Ankara, Zonguldak, İstanbul Milletvekilliği yaptı. Temsilciler Meclisi Üyesi, Cumhuriyet Halk Partisi Genel Başkanı, Demokratik Sol Parti Genel Başkanı oldu. Üyesi olduğu … Devamını oku…Bülent Ecevit – Hayatı ve Eserleri

Bir görünmez duvar indi Bilmeden astigimiz çizgiye Öncesi dumanlar icinde Bir efsane şimdi. Avucumuza soğuk çarpan Duvarın ardında gördüğümüz Değil miydi dün yürüdüğümüz çayır Şimdi bir yeşil pan Eski ormanlara kaçmadadir. Bize doğru koşan tunç yüzlü kahramanalar Yansiyinca görünmeyen duvardan Günbatişinda güneşlenir Batar yuce dağlardan Tunc yüzlü kahramanlar Daha dün biz değil miydik onlar. Ve … Devamını oku…Çağ Başında

Düşünebilseydin eğer doğduğunda, Örtülmeden öğreneceklerinle bildiğin, Konuşabilseydin ağlamanı kesip, Belki de birşeyler öğrenebilirdin.

Ağacım ben dalları derinde, Yaprağim ben paramparca Suyla ışığın ellerinde. Ben yüzen bir kuş, Uçan gölgeyim suda, Gökte bir ışık. Göğüm ben, Toprak yatağında Suyla karışık. Eğil bana bak bana Senim ben Sana aşık.

Sevdiklerimin başında bir bilmediğim Görmediğim özlemediğim özlediklerimin başinda. Yurdum olmadan sıladayım Kimsem ölmeden yasta Yollarda gözlediğim ne Mektuplarda beklediğim ne. Nereden sürmüsler beni buralar nere Buralar nere, buralar nere. Bir bildiğim olmalı, bilmez olmuşum Bir derdim olmalı, gülmez olmuşum Buralara konmuş göçmen olmuşum Bir derdim olmalı, gülmez olmuşum.

Elbette senden güzel olacaktı Çizdiğin resim Yaptığın heykel Senden büyük olacaktı Senden yakışıklı. Elbette senden doğru söyleyecekti Yazdiğin siir. Elbette senden cok duyacaktı Söylediğin türkü. Sen oldugundan buyuksun Sen olduğundan iyisin Sen olduğundan güzel.

Köylü kadınlar, Fistanları güllü kadınlar. Topraktan doğup da toprağı yoğurandır onlar, Veresiye canlarını doğurandır onlar. Köylü kadınlar, Fistanları güllü kadınlar. Yüzleri güneştir onların yanık, Ayakları topraktır onların yarık. Doyulmadan güzelliğine, Tarlalarda solandırlar. Köylü kadınlar, Fistanları güllü kadınlar.