Behçet Aysan

Gurbeti hançer yapıp gezinir kendi zincirine vurgun forsa. Devrilen turuncu bir ayın şavkında aras gözyaşı akar hemşeri göçmen kuşa. Horasan’dan yeni kalkan bir tren nasıl saplanmışsa kara ve acıya. Sensin, yüküyle batmış mavna kurt ağızlı gecenin ortasına.

(1949-1993) 1949’da Ankara’da doğdu.  Tam adı Behçet Safa Aysan’dır. Selimiye Askeri Ortaokulu ve Kuleli Askeri Lisesi’nden mezun oldu. 1968’de Ankara Tıp Fakültesi’ne askeri öğrenci olarak girdi. 12 Mart döneminden sonra politik nedenlerle ara vermek zorunda kaldığı tıp öğrenimi sırasında çeşitli işlerde çalıştı. Ara verdiği öğrenimini tamamlayarak doktor oldu. Mezun olduktan sonra İzmit’e tayin oldu. Ankara’da … Devamını oku…Behçet Aysan – Hayatı ve Eserleri

Yalnızlık senin o konuşkan kuşun Hani hep duvarlara anlattığın Hapislerden kalma sürgünlerden. Yalnızlık senin o konuşkan kuşun Bulutlar taşıdığın yakut sürahide Begonyalar büyüten eski alışkanlık. Yalnızlık senin o konuşkan kuşun Kırk kapıdan geçmiş kırk kilitten. Yaralı, dili lal, kanadı kırık Vurulmuş başında bir yokuşun.

Çocuğum da büyüyor benim gibi Bir bahar dalıyla öpüşerek ilk Ayrılığın burcunda Ve acının kundağında o. (Yelesi gümüşten sevdası sütbeyaz terkisinde ölüm) Çocuğum da büyüyor benim gibi koca bir oyuncakçı dükkanı sanarak dünyayı ve masaldaki kafdağında o. (Yelesi gümüşten sevdası sütbeyaz terkisinde ölüm) Çocuğum da büyüyor benim gibi nişangahlarla nişanlanıp tadarak barutu ve dalyanların ağında … Devamını oku…Bir Bahar Dalıyla – Behçet Aysan

Çok yalnızdım ve güneş çaldı kapımı sürgünden yeni dönmüştüm, Makronissos orda kurak ve ıssız bir yüreğim vardı. (Şimdi sizin yürekleriniz gibi.) Onu da getirmiştim. Arkadaşlarım hariç herkes beni terketmişti. Yaşamım uzun bir deniz yolculuğuna dönüşmüştü Git git varılmayan kıyısız bir deniz. Evet, herkes terketmişti sevgili ve hüzünlü pire eleni bile. Ve güneş çaldı kapımı kapımı … Devamını oku…Güneş Çaldı Kapımı – Behçet Aysan

1. Kana boyandı kirmenimde yün kuşmarlara, tuzaklara düştüm menevişlendi durgun sularım sedef bir bıçak aldım dostlar Güneşi yiyorlar aç kuşlar. Aç kuşlar, yorgun işçi yeni çıkan vardiyadan elliyorlar yıldızların kınasını. Aç kuşlar, topraktan güneşi bakır bir kap gibi kalaylıyorlar. 2. Bense, toy bir çırak kırık keman paslanmış tabanca küflü bir an kurutulmuş papatyalarla kitabın ortasında. … Devamını oku…Aç Kuşlar – Behçet Aysan

İndirdi kepengini üstümüze Kara böğürtlen bir gece. Ne yapsam Pirinç şamdan taşısam. Geçirdi hevengini yağlı urgan Boynumuzda bir kiraz dalı. Ne yapsam Çatal dirgen kullansam. Bindirdi dengini bir katara Balrengi kömür gibi acıdan. Açlık gözyaşı kan Bindallı fistanı gül İşliği mavi çelik tül Savrulsa külleri harman. Yaralı ve yayan yürümektedir yaşam. Ne yapsam ne yapsam … Devamını oku…Kül Harmanı – Behçet Aysan

I Benim o hep fırtınalarla boğuşan ruhum Yorulmuyor yaşamaktan. Midyat?lı bir gümüş ustasıdır, süryani Ve yüzündeki çıban gibi Yüreğinde yaralar Taşımaktan. Yorulmuyor yorulmuyor Ağır işçi Kedere ve aşka çalışmaktan Kiminde peçeli bir gülüş çağırıyor Kiminde kovuluyor kapılardan. II Bak sabah yaklaşıyor birazdan ufuk moraracak sevgilim çıplak sokaklarında ayak seslerim dolaşsın yasak ırmaklarında yıkanayım avuçlarına karlı … Devamını oku…Bir Eflatun Aşk – Behçet Aysan

Her sabah uyandığımda, gördüğüm düşü hayra yorarım açmasına açarım da göğsümün altın kafesini korkarım ya bu gece güvercinler yüreğimden başka bir ülkeye göç etmişlerse. Çünkü, ben İlyas Hasköy’lü – Kör İlyas, şu koca İstanbul şehrinde yenicami önünde sanki dünyanın bütün açlarını doyuruyormuş gibi gururlanan bir sevinçle darı satarım savrulması için güvercinlere.

Yıkık manastırın orda kalbim ki, O da yıkıktı. Bir keşiş bıçağıyla dağlanmış çiçekbozuğu, çopur – bir hayat acıtıyordu beni sevgilim. Her şeyin hüzne vurduğu yerde bütün saatlerin, kuzguni bir denizi çoğaltarak hayat acıtıyordu beni.

Duvarda, solgun ışıklarla oynaşmada bir örümcek ve düşüncelerim ince bir tığla örüyor ağını, sessizce gün batıyor. Kara battaniyeli bir ölü yürüyor sonra kireç döküntüleri ne kadar da benziyor ona, öldürülmüş bir arkadaşının fenerini tutuyor, içli bir madenci şarkısıyla. Geçerken şehrin dikenli telleri arasından. Limanda yük boşaltıyordu kardeşi dünya geniş pergeliyle yer açıyordu, onunla koşanların kalbinde … Devamını oku…Örüp İnce Bir Tığla – Behçet Aysan

Sevdalı bir menekşe tanırdım eflatun özgürlükte açan. Başkasının sevinci onun da sevinciydi. İnci kolyelerle süslü boynuna hiç ölüm yakışmazdı ki. Geceleyin, kuş uçar uyanır menekşe sanki kapısı çalan onunki. Sevdalı menekşem hercai eflatunum Üzgünüm seni ben soldurdum. Seni ben öldürdüm Bir saksı yaparak yaşadıklarımızdan.

İpince ipekten gece Hışırdasa yırtılır gibi Çalıyor sessizliğin kampanası Dışarda, afiş asıyor çocuklar Uzaktan silah sesleri geliyor Kal diyor, bir kadın sesi – Gitme kal, Ve patlamaya hazırlanıyor leylaklar… Kalbimde.

I İstasyon önünde bir top ağaç Ağacın gölgesinde ben. Ve uzanıp giden sapsarı bir tül Bozkır ve bir türkü “Daha senden gayrı aşık mı yoktur Nedir bu telaşın vay deli gönül” Ve bir tren Ne bir düdük çalar ne el eder. Kar yüklü yağmur yüklü. Kalbim gibi keder yüklü bir tren Durmaksızın geçer. O böyle … Devamını oku…Aşk İçin Prelüd (I.II.III.IV.V.VI.VII) – Behçet Aysan

Redif kışla sokağı güneye bakar, Küçük bir anadolu kasabasında Ve mor benekli kelebekler gibi uçuşurdu tozlar Galiçya çok uzakta. Redif kışla sokağı güneye bakar Önünden boz bulanık sular akar Ve eşiğine oturmuş Dolunayı seyreder Yemenisi kanlı kadınlarla çocuklar, Yemen çok uzakta. Redif kışla sokağı güneye bakar Gidip de gelemeyen o göçmen kuşlar Elif yüklü. Yürümüyor … Devamını oku…Redif Kışla Sokağı – Behçet Aysan

Kırgınım, saçılmış bir nar gibiyim Sessiz akan bir ırmağım geceden git dersen giderim kal dersen kalırım. Git dersen kuşlar da dönmez, güz kuşları yanıma kiraz hevenkleri alırım. Ve seninle yaşadığım o iyi günleri, kötü günleri bırakırım. Aynı gökyüzü aynı keder değişen bir şey yok ki gidip yağmurlara durayım. Söylenmemiş sahipsiz bir şarkıyım Belki sararmış eski … Devamını oku…Bir Eflatun Ölüm – Behçet Aysan

Nilüferler niçin suya eğilir ve niçin kavruk otlar gibi tutuşur o ilk sevdalar. Söyleyin bana ey kitaplar. Bana söyleyin! Kim var aramızda? Biraz ölmeden bir türkü tutturmuş giden. Ya kırmızı şapkalı gelincik, senin için göz açıp kapayıncaya yiter şu bahar. Hemen ölüm gelir yükselince sular. Söyleyin bana ey kitaplar. Var mı? Kederin atlasında tarçın kokulu … Devamını oku…Kader Atlası – Behçet Aysan

-Ceyhun A. Kansu’nun anısına- Ateş deresi iki tepenin arası uzak kıyılarında şehrin, varoşlarında kirli sarı dumanlar yükseliyor bacalarından. Paslı çinkolarla kaplı çatılarında geçen yazdan kalmış uçurtma kuyrukları. Yağmurlu bir öğle üzeri geçtim çamurlu yollarından Bin Dokuzyüz Seksen Birin Şubat’ı. On bin işsiz yaşıyor burda Yozgatlı, Erzurumlu, Sivaslı On bin dul, on bin yoksul ve aç. … Devamını oku…Ateş Deresi – Behçet Aysan

Kurtarılmış bir kalptir taşıdığın senin, ne bakırdan bükülmüş ne de geçirilmiş bir değirmenden kimselere benzemeyen. Kurtarılmış bir aşk yaşıyorsun sen, ne paranın kiri sinmiş üstüne, ne yalan safran gibi almış rengini onun. Hiçkimse de olmayan bir aşk Alevlerle sevişen bir semenderin kalbi gibi.

Bahar mührünü vurmuş leylaklar açmış, uzansam bir kiraz dalı içimde koşup duruyor bir maral gelincik tarlaları çığlık çığlığa. Oralardan geldim baş eğmeden gecelerin kımıldayıp sonlandığı ışık ışığa mor kanatlı kelebeği küflü duvarları bilirim voltaları. Suskun küflü duvarları kan sıçramış çakıyla takvimler kazınan, günler saatler, dakkalar- Bitmeyen zaman. Ağarmış kireç oyuklarında soluk renkli sözcükleri