Behçet Aysan

(1949-1993) 1949’da Ankara’da doğdu.  Tam adı Behçet Safa Aysan’dır. Selimiye Askeri Ortaokulu ve Kuleli Askeri Lisesi’nden mezun oldu. 1968’de Ankara Tıp Fakültesi’ne askeri öğrenci olarak girdi. 12 Mart döneminden sonra politik nedenlerle ara vermek zorunda kaldığı tıp öğrenimi sırasında çeşitli işlerde çalıştı. Ara verdiği öğrenimini tamamlayarak doktor oldu. Mezun olduktan sonra İzmit’e tayin oldu. Ankara’da … Devamını oku…Behçet Aysan – Hayatı ve Eserleri

I Hoşça kal ayak izim serseri sokaklarda. Hoşça kal kendine bir başka gökyüzü büyüten kardeşim. Gece feneri Hoşçakal kal çaldığım Islık söylediğim türkü doludizgin karlarda. Hoşça kal annemin yüzü hep beyaz yaşmaklı sırı dökülmüş bir yalnız aynada. Hoşça kal dolunayın altında ıhlamur ağaçlarına kazıdığım şey hoşça kal uzaklarda yanan anızların parıltısı hoşça kal. II Bir … Devamını oku…Bu Aşk, Bu Şehir, Bu Keder – Behçet Aysan

Yalnızlık senin o konuşkan kuşun Hani hep duvarlara anlattığın Hapislerden kalma sürgünlerden. Yalnızlık senin o konuşkan kuşun Bulutlar taşıdığın yakut sürahide Begonyalar büyüten eski alışkanlık. Yalnızlık senin o konuşkan kuşun Kırk kapıdan geçmiş kırk kilitten. Yaralı, dili lal, kanadı kırık Vurulmuş başında bir yokuşun.

1. Kana boyandı kirmenimde yün kuşmarlara, tuzaklara düştüm menevişlendi durgun sularım sedef bir bıçak aldım dostlar Güneşi yiyorlar aç kuşlar. Aç kuşlar, yorgun işçi yeni çıkan vardiyadan elliyorlar yıldızların kınasını. Aç kuşlar, topraktan güneşi bakır bir kap gibi kalaylıyorlar. 2. Bense, toy bir çırak kırık keman paslanmış tabanca küflü bir an kurutulmuş papatyalarla kitabın ortasında. … Devamını oku…Aç Kuşlar – Behçet Aysan

Yalova termal yolunda çiçek satan çiçekçi kız saçlarına papatyalar takmış şarkılar söylüyor bir yandan. kederli şarkılar. Haydi çiçeklerim var. Bunlar küpe çiçeği boynu bükük ülkem gibi. Bunlar mor beyaz kartopu çiçekleri. Karayazılı erguvan Üzerlerine bulaşmış abilerimim kanı. Bunlar zebra çiçeği bayım, hiç görmediniz mi? Taşır aynı gökyüzünde Hem umutlu ayçayı hem karanlık bir güneşi. Ama … Devamını oku…Çiçekçi Kız – Behçet Aysan

İndirdi kepengini üstümüze Kara böğürtlen bir gece. Ne yapsam Pirinç şamdan taşısam. Geçirdi hevengini yağlı urgan Boynumuzda bir kiraz dalı. Ne yapsam Çatal dirgen kullansam. Bindirdi dengini bir katara Balrengi kömür gibi acıdan. Açlık gözyaşı kan Bindallı fistanı gül İşliği mavi çelik tül Savrulsa külleri harman. Yaralı ve yayan yürümektedir yaşam. Ne yapsam ne yapsam … Devamını oku…Kül Harmanı – Behçet Aysan

Yıkık manastırın orda kalbim ki, O da yıkıktı. Bir keşiş bıçağıyla dağlanmış çiçekbozuğu, çopur – bir hayat acıtıyordu beni sevgilim. Her şeyin hüzne vurduğu yerde bütün saatlerin, kuzguni bir denizi çoğaltarak hayat acıtıyordu beni.

Ne söylersen söyle bu aşk ikimizindi İkimizindi bir zamanlar aynı gökyüzü Bir samanın tutuşması gibi olan şey Biraz erzurumdu biraz Rize biraz Mardin Geniş, dingin, sürekli bir yurt gibi. Ne söylersen söyle rüzgardır duyan Düşleri çağıran iri siyah gözleriyle Ve yanıbaşımızda mutlu kalan ne var ki Belki bir kuş akşamın ölü ağzındaki Sadece güldür dağılmış … Devamını oku…Dağılan Gül – Behçet Aysan

Duvarda, solgun ışıklarla oynaşmada bir örümcek ve düşüncelerim ince bir tığla örüyor ağını, sessizce gün batıyor. Kara battaniyeli bir ölü yürüyor sonra kireç döküntüleri ne kadar da benziyor ona, öldürülmüş bir arkadaşının fenerini tutuyor, içli bir madenci şarkısıyla. Geçerken şehrin dikenli telleri arasından. Limanda yük boşaltıyordu kardeşi dünya geniş pergeliyle yer açıyordu, onunla koşanların kalbinde … Devamını oku…Örüp İnce Bir Tığla – Behçet Aysan

I İstasyon önünde bir top ağaç Ağacın gölgesinde ben. Ve uzanıp giden sapsarı bir tül Bozkır ve bir türkü “Daha senden gayrı aşık mı yoktur Nedir bu telaşın vay deli gönül” Ve bir tren Ne bir düdük çalar ne el eder. Kar yüklü yağmur yüklü. Kalbim gibi keder yüklü bir tren Durmaksızın geçer. O böyle … Devamını oku…Aşk İçin Prelüd (I.II.III.IV.V.VI.VII) – Behçet Aysan

Kar yağıyor dışarda sokak lambasına düşüyor ve serçeler üşüyor. Kenarları hafifçe yanmış sayfalarına kan sıçramış bir kitapta nâzım hikmet okuyorum. Dışarda kar yağıyor ve dağ lokantasına gidiyor zengin kasabalılar. Kar yağıyor dışarda mektubun yeni gelmiş istanbul kokuyor. Dışarda kar yağıyor seni seviyorum.

Redif kışla sokağı güneye bakar, Küçük bir anadolu kasabasında Ve mor benekli kelebekler gibi uçuşurdu tozlar Galiçya çok uzakta. Redif kışla sokağı güneye bakar Önünden boz bulanık sular akar Ve eşiğine oturmuş Dolunayı seyreder Yemenisi kanlı kadınlarla çocuklar, Yemen çok uzakta. Redif kışla sokağı güneye bakar Gidip de gelemeyen o göçmen kuşlar Elif yüklü. Yürümüyor … Devamını oku…Redif Kışla Sokağı – Behçet Aysan

-Ceyhun A. Kansu’nun anısına- Ateş deresi iki tepenin arası uzak kıyılarında şehrin, varoşlarında kirli sarı dumanlar yükseliyor bacalarından. Paslı çinkolarla kaplı çatılarında geçen yazdan kalmış uçurtma kuyrukları. Yağmurlu bir öğle üzeri geçtim çamurlu yollarından Bin Dokuzyüz Seksen Birin Şubat’ı. On bin işsiz yaşıyor burda Yozgatlı, Erzurumlu, Sivaslı On bin dul, on bin yoksul ve aç. … Devamını oku…Ateş Deresi – Behçet Aysan

Parçalanmış bir aynada Nakışları esmer bir yüz Yansısını görüyorum Perçemleri akdenizli Bakışları simli sündüs Parçalanmış bir aynada. Ah! Benim bu deliliğim Issız bir ada arıyor Yanaşıp çıkınca, şaşkın Dolaşmış çok önceleri Yabanıl ayak izleri Ah! Yazık orda binlerce. Titrek bir mum ışığında Yeniden sarsak yüreğim Asla anmayacak aşkı Bir kez daha yapmayacak Yine çarpıp kayalara … Devamını oku…Düello…! – Behçet Aysan

Kurtarılmış bir kalptir taşıdığın senin, ne bakırdan bükülmüş ne de geçirilmiş bir değirmenden kimselere benzemeyen. Kurtarılmış bir aşk yaşıyorsun sen, ne paranın kiri sinmiş üstüne, ne yalan safran gibi almış rengini onun. Hiçkimse de olmayan bir aşk Alevlerle sevişen bir semenderin kalbi gibi.

Acıyla okuyorum attila jozsef”i Hazin ve sararan güzün şarkısıyla Karşılıksız bir kuğu aşkı gibi ak Lut gölü kadar derin bir acıyla. Acıyla okuyorum attila jozsef”i İkimiz de doldurup yalnız kederle Aynı çeşmeden hayatın güğümünü Tünelleri aynı bir kara trenle. Acıyla okuyorum attila jozsef’i İkimiz de savrulan mor çığlıkların Katmışız çivitini aşkların ateşine Ve o benden … Devamını oku…Attila Jozsef Okurken – Behçet Aysan

Gurbeti hançer yapıp gezinir kendi zincirine vurgun forsa. Devrilen turuncu bir ayın şavkında aras gözyaşı akar hemşeri göçmen kuşa. Horasan’dan yeni kalkan bir tren nasıl saplanmışsa kara ve acıya. Sensin, yüküyle batmış mavna kurt ağızlı gecenin ortasına.

Sevmeyi unutmuşsunuz kardeşler yalan her şey gibi aşklarınız da. Yaşamı ölüm diye anlatıyorlar size yalanı gerçek diye. Ne leylakların tomurundan haberiniz var Ne önünüzden kara bir tabut gibi geçen geceden. Sevmeyi unutmuşsunuz kardeşler yalan aşklarınız da.

Ay düşünce denize Seni hatırlarım İnce ince yağan yağmur, İskeleye yanaşan vapur Haydarpaşa garı Seni hatırlarım Ay düşünce denize Kalbim çarpar, telaşlı bir kuş olur, Siyahlar içinde bir kadın Ve yakasında ipiri kırmızı bir gül Seni hatırlarım ay düşünce denize Söylenmemiş sessiz bir şarkıydım, Tozup giden bir ilk kar Solgun begonya Kalkmak üzere bir tren … Devamını oku…Ay Düşünce – Behçet Aysan

Çok yalnızdım ve güneş çaldı kapımı sürgünden yeni dönmüştüm, Makronissos orda kurak ve ıssız bir yüreğim vardı. (Şimdi sizin yürekleriniz gibi.) Onu da getirmiştim. Arkadaşlarım hariç herkes beni terketmişti. Yaşamım uzun bir deniz yolculuğuna dönüşmüştü Git git varılmayan kıyısız bir deniz. Evet, herkes terketmişti sevgili ve hüzünlü pire eleni bile. Ve güneş çaldı kapımı kapımı … Devamını oku…Güneş Çaldı Kapımı – Behçet Aysan