Ayten Mutlu

Söylediğin yalanlara dönerse bir gün söyleyemediğin bütün sevgiler kırılırsa incecik dallar gibi yarınlara ertelediğin düşler aşk onarır. Kalbindeki günlerin çan kulesi yıkılmışsa aldanışın fırtınasında rüzgarın savurduğu kum taneleri gibi kanarsa zaman avuçlarında aşk onarır. konukları kendisini sevmeyen bir otel odası gibiyse yalnızlığın çıkıp gidemiyorsan çivilenmiş gölgenden paslanmışsa kilidi sığındığın anların aşk onarır. Geçtiğin yollardaki bütün … Devamını oku…Aşk Onarır – Ayten Mutlu

Varsın ve yoksun. Böyle başladı masal ve hiç bitmedi Hangi ayrılıktı, bittiği yerde başlayan Yeni baştan metal ve akik, demir ve tüy Fırtına ve esmeyi unutan rüzgâr Bütün kaçışlar bir kavuşmaydı melekler şehrinde Yılanı ağzında elmayla dolaştıran. Eylül çarşısı eylül kokardı Elinde kırık gözlüğün, bir fotoğraf, Ahmet abi Anılar, hiç okunmamış kitaplar gibi mahzun Ne … Devamını oku…Bir Ankara Masalı – Ayten Mutlu

Ellerinden yağardı en güzel yalanından dünyanın bedenimde titreyen kar taneleri. Hangi sevişme bir vedadan daha uzundur nedir ki aşk çağımızda bir merhabadan başka? demiştin ya, aşk kış yorgunluğu gibi yürürken aramızda. Bir merhaba yeterdi güneşi ısıtmaya. Gecenin gömdüğü gümüş bir yıldız gibi mermer bir unutuşun mücevherine bağışladım kar sesini yüreğinde donup kalmış kışın merhametine. Kurudu … Devamını oku…Kar Taneleri – Ayten Mutlu

Yerle gök arasında küçücük evler mırıldanan odalar, aralık pencereler kap kacak, sandalyeler, yorgun bir masa küçük alışkanlıklar, yıpranmış tatlar bir avuç toz, bir ikindi gölgesi köşe minderine kurulmuş zaman. Birbirine aşina duvarlar arasında ne çok eşya, ne çok kaygı, ne az sevgi denizden koparılmış birazcık tuz, güneşten sereserpe bir duygu, bir öpücük, bir kahkaha fısıltılar, … Devamını oku…İnsan – Ayten Mutlu

İşte akşam, tül, bakır ve yas havada kuş tüyleri, ıssızlık. Ay şimdi sularda gizli bir veda kumdan kalelerine ağlarken çocuk ruhta köpüklenen o kızıl yara. Doğunun akşam faslı bu eprimiş gün isli lamba, misk kokusu, hüzün ve siyanür tanrıya diz çöken vaha. Çocuk rüyalarında denize benzer kuşlar kanatsız düşler gibi halkbilgisi hep kırık çocuk-kuşlar yansıtan … Devamını oku…Çocuk Ve Akşam – Ayten Mutlu

Sabah olur, uyanırsın yanımda kuşlar kanatlarına sesini çizer durur geceki yağmur sokaklar güne iner. Sen gülersin, gözlerine pazar yeri kurulur bir çocuk annesini kaybeder senin yüzünde bulur. Konuşuruz, yolcular eve varır yanar gemilerde bütün ışıklar ay iner denizlere çilingir sofraları kurar balıklar. Yüzüne dokunurum, gözlerim dolar dünyanın her yerinde yeni bir şarkıya başlar kadınlar.

I Ölümsüzlük yalan, diyordu zaman dinle bak, içindeki o lacivert uçurum derin bir kuyunun hüzünlü şarkısıyla çağırıyor seni hiç usanmadan. Ama sen ölüm yokmuş gibi sev ve dinle sevincin şarkılarını hayat ağacının yapraklarından. Çünkü yapraklar da uçuşur bir gün sensiz de eser rüzgâr çıplak ağaçlarda. An kısadır ve aşk bir armağandır sana. II Duyuyordum, dinlemeyen … Devamını oku…Armağan – Ayten Mutlu

I Bir ay gecesi işte yedi yıldız, yedi üşümüş yıldız yedi siren çiçeği yaralı geyikler gibi çöktü kalbime. En çok neresinden kırılır rüzgâr ay gecelerinin sessizliğinde? Biriktirirdim yağmuru bulut olsaydım tenindeki tuz yüklü gemilerde. Hangi dünyadaydı, neresindeydi kanatlı atlarla çıkılan yolculuğun demiştin, gelirim yol gitmese de bir elmastı kalbim aşkla parlayan. -II- Yıldızlardan habersiz, habersiz … Devamını oku…Belkide Söylemiştim – Ayten Mutlu

Ağır ölümlerdik hızın kanatlarında Sadece korkuydu bizi besleyen Ateşin ağzında yaşıyorduk gövdeyi. Teni adımlıyorduk ateşin küllerinde Geceden sonrayı hiç bilmiyorduk Unutmuştuk nasıl sevdiğimizi Yaralı hayvanlardı aşklarımız da. Yaralı hayvanlardık aşklarımızda Kendimizi ötekiyle değişiyorduk Çoğaldı yüzlerimiz azlığımızda Başkasıydık başkasını bilmeyen. Ne çoktuk, var mıydık, sanıyorduk Uzun yolduk, yorulduk sesimizi Ormanları gömüp dallarımıza Sessizliğin köklerinde uyuduk. Çürüdü … Devamını oku…Yaralı Hayvanlar – Ayten Mutlu

Gece ipince bir yağmur gibi indi Sustu sular Yıldızlar savurarak gümüşten saçlarını Toprakla öpüştüler. Ufkun ulaşılmaz çizgisinde yer Yasladı yorgun başını göğün geniş göğsüne Bin yılların sevdalısı dalgalar Çakıltaşlarında harelendiler. Titriyordu kirpikleri Uykusunda gülümseyen çocuğun Usul usul fısıldarken Sonsuzluğun o gizemli ezgisini rüzgarlar Samanyolu’nda bir yerde Yalnız değildi insan Yalnız değildir insan

Yaban bir yağmur sonrası sesin Dallarına çekilmiş durgun bir çınar gibi sakin Suskunluğu telaşsız sözlere sarıyorsun Yüreğim örselenmiş kırık kanatlarıyla düşerken avcuna Anlamıyorsun. Böyle mi biter aşklar? Gün batımına uçan göçmen bir kuşun yitivermesi gibi Bir rüyanın ansızın bitivermesi gibi. Nasıl unutursun? Nasıl unutursun Beni sevdin. Harlı ateşler yaktın karanlığıma Aşkların haraç mezat satıldığı dünyada … Devamını oku…Ve Gittikçe Irayan – Ayten Mutlu

Uyandırmak için seni Ayışığı sonatından geceyi çaldım Issız bir şehre gittim hiç gitmediğin Sessizliğe bilmediğin şiirler fısıldadım. Rüzgârların dindiği kıyılarda Öykünü dinledim ıslak kumlardan Deniz uyuyordu ayak ucunda Aramızda tüy gibi uçarken zaman. Aralık perdelerden yüzüne düşen Ayın tenha seslerini okşadım Açıklarda yitmiş bir yelkenliden Eğilip sulara gölgeni öptüm. Kimsesiz çocukların ince parmaklarıyla Dokundum düşlerinin … Devamını oku…Uyandırmak İçin Seni – Ayten Mutlu

Ayten Mutlu Bandırma’da doğdu (1952). İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesini bitirdi (1975); Yıldız Teknik Üniversitesi İnşaat Mühendisliği Fakültesinin üçüncü sınıfından ayrıldı. İlk deneme, öykü ve şiirleri, ortaokul yıllarından başlayarak yerel gazetelerde yayımlanmaya başladı. Daha sonra İmece, Yazko Edebiyat, Edebiyat 81, Varlık, Hürriyet Gösteri, Yaşasın Edebiyat, Şiirlik, Yeni Biçem, Düşlem, Sombahar, Ludingirra dergilerinde ve değişik gazetelerde deneme … Devamını oku…Ayten Mutlu – Hayatı ve Eserleri