Attila İlhan

I Açılmış sarmaşık gülleri Kokularıyla baygın En görkemli saatinde yıldız alacasının Gizli bir yılan gibi yuvalanmış İçimde keder Uzak bir telefonda ağlayan Yağmurlu genç kadın.. II Rüzgâr Uzak karanlıklara sürmüş yıldızları Mor kıvılcımlar geçiyor Dağınık yalnızlığımdan Onu çok arıyorum onu çok arıyorum Heryerinde vücudumun Ağır yanık sızıları Bir yerlere yıldırım düşüyorum Ayrılığımızı hissettiğim an Demirler … Devamını oku…Ayrılık Sevdaya Dahil – Attila İlhan

Seni ben kallavi sokağı’nda gördüm Sen beni görmedin görmedin Kapıları çaldım adını sordum Söylemediler öğrenemedim Seni ben kallavi sokağı’nda gördüm Bir daha görmedim bilmedim Belma sebil adını yakıştırdım Aklıma geldikçe her sefer Gözlerinin mavisini bitirdim Saçlarının siyahına başladım. Kallavi sokağı’nda güvercinler Benim karanlık istanbul’um Bir esnaf kahvesine oturdum Belma sebil ya geçti ya geçer Rüzgarını … Devamını oku…Belma Sebil – Attila İlhan

Elimden gelen bu ben iki kişiyim Çoğalmak neyse ne azalmak zor Birisi seni her an bırakıp gittiğim Öbürü kan gibi tutulmuş seviyor Ağzındaki acı alnındaki çizgiyim Gözlerine kirli bir bulut getirdim Hiçbir sevinç aydınlığı onu silemiyor. Elimden gelen bu ben iki kişiyim Birisi kapadığın kapılardan gitmiyor Yağmur yağmaksa o güneş açmaksa o Bir yerin üşüse … Devamını oku…Elimden Gelen Bu – Attila İlhan

Onlara ün mü gelir bazı bir ses mi duyarlar Yumuşak bir kedere ufalır bakışları İdam mahkûmlarıdır aslında ihtiyarlar Ölüme koşullanmış bütün davranışları Yorgun öksürükleri oturup kalkışları Yaşayıp durmaktan gizlice utanırlar Her gece artık gitmek vaktidir sanırlar Geçmiş günlerinden bir destek aranırlar Uysal bir gülümseme tek sızlanışları İdam mahkûmlarıdır aslında ihtiyarlar Ölüme koşullanmış bütün davranışları.

Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız. Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı Gittiler akşam olmadan ortalık … Devamını oku…Mahur Beste – Attila İlhan

Daha önce bıçaktan hiç su içmedim Hiç kısılmadı kerpetene bıyıklarım Gururlu bir gemiyim oldum bittim Sabah olur yelkenlerimi saklarım Özgürlük dediğim yerde demirledim. Üstüme varma bulutları tutamam Böyle paldır küldür gideceklerdir Gelmezsen farketmez kimseyi aramam Asıl sevdiklerim en içimdekilerdir Onlarla yaşarım eğer yaşarsam. Olur mu gecemi yeşile çalmak Yıldız çivilemek parmakuçlarıma Ölüm kadar çabuksa eğer … Devamını oku…Ölmek Yasak – Attila İlhan

Yankılanır Abanoz sokağı’ndan Fahişelerin tamtamları Tamtamları İngiliz sarayı iki adımlık yer Viyana oteli tenha bir liman Koridorlarında bıyıkları ıslak Gözleri kan çanağı Yalnızlık adamları Adamları… 305’te şüpheli bir cıgara Ucunda tel tel dökülen bir çocuk Ne yanına dönse simsiyah Yağmurun kederli camları Camları Birini bekliyor ama kimi Elleri ter içinde teri soğuk Kapıyı dinler arasıra … Devamını oku…Serüvenin Sonu – Attila İlhan

– Salı Gecesi – Kara bir balta buldu akşam vuracak noktayı Hücreler doldu bir ıslık en yakın maçka tramvayı Kim bırakmış yalnızlığıma bu hüzzâm şarkıyı Kimin bu karanlık kimler sürgülemişler kapıyı İnsan olan bağlar her koptuğu yerden yaşamayı. Daktilolar camları bulutlu sorgu odalarında Didiklemez mi özgürlüğünü sansaryan hanı’nda Küflenir suyun bir bakır çalığı birikir ağzında … Devamını oku…Tutuklunun Günlüğü – Attila İlhan

Bir gül takıp da sevdalı Her gece saçlarına. Çıktı mı deprem sanırdın “Kara kız” kantosuna. Titreşir kadehler Camlar kırılır alkışlardan Muammer bey’in gözdesi Karantina’lı despina. Çapkın gülüşü, Şöyle faytona binişi Kordelia’dan ne kadar başkaydı Her kadından her bakımdan Sınırsız bir mutlulukta Uyuturdu muammer bey’i Ustalıkla damıttığı O tantanalı aşklarından. İşgal altüst etti Nasıl da izmir’de … Devamını oku…Karantinalı Despina – Attila İlhan

Nasıl iş bu Her yanına çiçek yağmış Erik ağacının Işık içinde yüzüyor Neresinden baksan Gözlerin kamaşır Oysa ben akşam olmuşum Yapraklarım dökülüyor Usul usul Adım sonbahar.

Beni de kırdılar içimde kırdılar Karanlık camlardan sular akıyordu Şimşekli bir boşlukta saat vurdu Beni de kırdılar belki yalnızdılar Belki onların da çocukluğu yoktu Bütün şarkılara kapalıydılar Bir genç kız değmemişti saçlarına. Beni de kırdılar ben artık küsüm Yağmurları yağmıyor ağaçlarıma Sularından içmiyorum susadım ama Beni de kırdılar soğuk bir ölüm Çevik bir bıçak gibi … Devamını oku…Ben Artık Küsüm – Attila İlhan

Çerağân sarayı’ndan büyükdere’ye Üşümek sonbaharında eski çınarların Uzadığı yerde gizlice akşamların Başlayıp adetâ kendini dinlemeye Kafeslerin ardında bol gözlü bir kadın Ansızın giydirilmiş ipek ferâceye Bir çay yalnızlığı emirgân’dan öteye Değdikçe ısındığı yaldızlı bardağın Nedîm’den yansıması tatyos efendi’ye Tenhâ bir genç kız sesiyle hicazkâr’ın Kuytularda çürüdüğü bağdadî yalıların Yorgun sarmaşıklarıyla sarkmış bahçeye. Soğuk kuşlar gibi … Devamını oku…Emirgan’da Çay Saati – Attila İlhan

Sayende sayeban olduk İstanbul şehri Sayende sebil olduk aç kaldık sefil olduk Yıldızlar dem çekti güvercinler gibi başucumuzda Ve yaktı perişan eyledi sine-i sad-paremizi Saplanıp hançer misali bir hilal Sokaklar serseri biz serseri Yüksekkaldırım’da Bir cezayir şarkısını dile getirdi plaklar Cadde-i kebir: bütün ışıklarını yakmış bir gemidir Sinemalar nerdeyse boşalacaklar. Vay anam vay! Sen ne … Devamını oku…İki Yüzlü Melekler – Attila İlhan

Yüksekkaldırım’da bir akşam Maria Missakian’i düşündüm Eğer kendimi bıraksam Yağmur olabilirdim yağardım. Kasım’da bir çınar olurdum Yaprak yaprak dökülürdüm Kalbimi sıkı tutmasam. Döküp saçıp boşaltsam İçimde yükselen şiiri Kaldırımlara döküp harcasam Gözleri balıkçıl gözleri Dudaklarında tutup rüzgarı Maria missakian adında biri Gelse göğsüne kapansam. Gece gölgesine sokulsam Gökyüzünde bulutlar büyüseler Yağmuru dinlesem anlatsam Şimşekler kırılıp … Devamını oku…Maria Missakia – Attila İlhan

Bir bıçak ısırmasın Ömer Haybo Dişleri çıtır çıtır çelik Yanılıp Beyoğlu’na çıkmasın Topraklüle sokağını tutmasın Bütün şaraplar ölü kırmızı Bütün kadınlar çabuk Hiçbiri durduğu yerde durmuyor Ömerhaybo’nun gözü hiçbirini tutmuyor Haydut Ömer Haybo ! Her gün onsekiz sularında acı siyah beyaz Ondokuz ellibirde bir alman gemisini limandan çıkarıyor Yirmibir buçukta alkazar sineması’nda kötü seyirci Yarından … Devamını oku…Ömer Haybo’nun Son Günleri – Attila İlhan

Akşamın acı su karanlığı içinden Soğuk kadife teması yalnızlığın Şuh bir kahkaha balkonun birinden Gizli işareti midir bir başlangıcın. Sevmek için geç ölmek için erken. Başbaşa çay elele yürümek derken Boğaz vapurları mı iskele sancak Telefonda kaybolmak sesini beklerken İnsan insanı yeniler doğrudur ancak. Sevmek için geç ölmek için erken. İçimdeki gökkuşağı besbelli neden Bulutların … Devamını oku…Sevmek İçin Geç, Ölmek İçin Erken – Attila İlhan

Yıllar var ki serçeleri unutmuşum Üzerimden gökyüzünü almışlar gibi Asfaltların karanlığında boğulmuşum Ufacık oysa hep böyle uçuşurlarmış Karlı ağaçların arasındaki alfabemdeki İyimserlikleri bir türlü anlaşılmamış. Yıllar var ki serçeleri unutmuşum Kuruş kuruş beni vurmuş öldürmüşler Boşa çıkmış başkaldırmam sarhoşluğum Onlarsa benim için ışık biriktirirlermiş Şafak kapılarında gülüşürmüşler Çocuk zenginlikleri hiç bitmemiş.

Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların Bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan Koşar gibi yürüyüşün Karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün. Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların Uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatın Karanlık boşluklarında akıp giderken zaman. Adımla nasıl berabersem öylece beraberiz Seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye Gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat Koltuğumuzun … Devamını oku…Adımla Nasıl Berabersem – Attila İlhan

Dikenin kalbime battığı bir sonbahar günüdür Sen elini bulutların içinde gezdirirsin Bulutlar senin gözlerinin üstünde yürürler İçini kurtlar kemirir. Bence malumdur Buğulanmış camların arkasında masmavi yüzün Senin ateşler içinde olduğun. Bence malumdur. Ellerin muhakkak çocuk elleridir Hep kimsenin bilmediği türküler düşünürsün Onlar neden daima okul türküleridir Süleymancıktan bahseder Kara toprakta açık yeşil bir yıldız gibi … Devamını oku…Bence Malumdur – Attila İlhan