Ahmet Telli

Bu kent öldürüldü diyorlar Kurşuna dizildi bir gece yarısı Hayaletler geziniyormuş şimdi Sokak aralarında ve caddelerde Baykuş tüneği olmuş alanlar Ve yarasalar uçuşuyormuş… Silah ve esrar kaçakçıları Altın çağını yaşarlarken Artıyormuş bir yandan da Kumarhaneler,meyhaneler Borsa oyunları hileli iflaslar Birbirini kovalayıp dururken Nasıl çıkmışsa pek bilinmiyor Yaygınmış şimdilerde rus ruleti İntiharların sayısı bilinmiyor Çoğalıp duruyormuş … Devamını oku…Bu Kent Öldürüldü Diyorlar – Ahmet Telli

Bir akşam konuğum ol ,oturup konuşalım biz bize Anıların çubuğunu yakıp, uzatalım geceyi biraz Geçmişe bir el sallayıp yaşanan günleri konuşalım Ve günlerin üstüne çöken dumanlı, isli havaları Kendimize daha az zaman ayırsak da olur geceden Çünkü boğulabilir insan yalnız kendini düşünmekten Kapağı açılmayan kitaplar unutulmuş aşklar gibidir Kitaplardan söz edelim Ve onların gizli kalmış … Devamını oku…Konuğum Ol – Ahmet Telli

Hiç kimse senin kadar yakıştırmamıştır hüznü kendine Hüzünler ki aşkın ve şiirin yıllanmış şarabıdır damıtılmıştır acıların imbiğinden Hüzünler ki şairlerin yüreğinden uçuşan sararmış çiçek tozlarıdır Biraz da şairlere özgüdür hüzün. Bozkırın yalımına direnen solgun bir gül gibi yüzün Acının, sabrın ve yalnızlığın sessizliği sararıyor yorgun güzünde alnının Ve artık hiç bir şey bırakamıyorsun bekleyişlerden başka … Devamını oku…Şen Olasın Halep Şehri – Ahmet Telli

Göz değil bunlar kesinlikle değil İrin gibi bir nefret akıyor sadece Dudaklar yok burun yok alın yok Yüzü yok bu mumyalanmış yüzün Ölümün rengi gri midir ya da korkunun Gri midir insan hayvana benzetilirken Uzun ve pis bir sakal sarkıyor Göğsüme iliştirilen rakamlara İşte 81 yılından fotğraf Albümlere hiç girmeyecek .

Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider Bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında Yanlış adresteydik, kimsesizdik belki Sarışın bir şaşkınlık olurdu bütün ışıklar Biz mi yalnızdık, durmadan yağmur yağardı Üşür müydük nar çiçekleri ürperirken. Gidersen kim sular fesleğenleri Kuşlar nereye sığınır akşam olunca. Sessizliği dinliyorum şimdi ve soluğunu Sustuğun yerde bir şeyler kırılıyor Bekleyiş diyorum … Devamını oku…Gidersen Yıkılır Bu Kent – Ahmet Telli

Günlüğü eksik tutulan güz Usulca çekilmiş de kıyıya Bütün gürültülerden uzakta Eğiriyor suların köpüğünü Belli ki duymuyor dağların Uğuldayan yalnızlığını. Bekleyişin ve acıların Uğultusudur yalnızlıklar Kimi kez kuşatabilir büsbütün Doğayı, aşkı ve yaşamı Ama kayalıkların karanlıklarına Hiç sığar mı bir dağın yalnızlığı. Bir çiçek bile doldurabilir Uçurumların derin oyuklarını Oysa o bir çatlaktan fışkırıp Bir … Devamını oku…Saklı Kalan – Ahmet Telli

Yenildik; Şimdi kim bilebilir zakkumun O kekre tadını bizim kadar Tenimize sinmiş sülfür kokusunu Soluğumuzdaki cıvayı kim duyar İntikamcıydı bilim, sezgimizse Gölgesi sulara vuran bir ceylan Neyi yaşamışsak ömrümüz diye Derimize yazdı o vak’anüvis Kehribar saplı bir hançerle Kehânet kuyularında sınandık Terkettiğimiz her şehir yakıldı Anıtlar dikildi kahhar ve kutsal Zamansa bir karadeliğe dönüştü Belleğimizin … Devamını oku…Yenildik – Ahmet Telli

Aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da Uzun bir hastalık gibi Aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi Gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı Çiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibi Bitti. Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da Yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibi Sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır İhmal ettiğim dostlara yeni bir adres … Devamını oku…Aşk Bitti – Ahmet Telli

Yabanıl ot kokuları Getiyor bir rüzgar Kıpırdatıp suları. Belki sonbahar Vurgun yapamayacak Yol vermeyecek sular. Ve neşeli bir ıslık Tutturmuş şimdi doğa Nice acıya karşılık. Aşkı savunmada doğa.

Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı Ama atıldı yine de serüvenlere Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya Durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı. Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı – ki onlar daima birer yalnızdılar. Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup Gitmişti o kentten anımsamıyor artık Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hala Sürüp gider mi ilk öpüşmenin … Devamını oku…Soluk Soluğa (I) – Ahmet Telli

O yorgunluğun kitaplarındaki Umutsuz sevgiler miydi düşleri eskiten Bir kez miydi tam yüreğimize saplanışı O kemirgen kuşkuların O yabanıl uğultuların. Ömürboyu yalnızlık yargılısının Buluvermek birden kerem sevdasını Canımızın çekirdeğinde Üstelik Bunca ayrılıktan sonra. Soyunup bütün kitaplardan Hüzünden ayrılıklardan Aşmak istesek de masal dağlarını Tutabilir miyiz yelesini O tanrısal atların. Dinlenirken sevginin billur ırmağında Güneş kararıyor … Devamını oku…Bunca Ayrılıktan Sonra – Ahmet Telli

Gittikçe yalnızlaşıyorum bir sen varsın Karşılığı olmayan sorular düşüyor aklıma Ve kuşların intihar tasarısından söz ediliyor kentte Soğuyan ellerinde kalıyorum bir kırlangıç gibi Ellerin bir mecnun yurdu, upuzun bir sessizlik Birlikte okuduğumuz kitaplar kadar sımsıcak. Biz bu kitapları ne zaman okuduk ve niçin Her satırını çizip notlar düştük kıyılarına Dünya upuzun bir çöl sanki, bir … Devamını oku…Kuş Ölümleri – Ahmet Telli

I Yaşananı aşan sevda yorumu Şiirin kanıyla yoğrulmamışsa Gülün hevengini coşturan bengisu Verilmemiştir çeliğin damarına. II Şiirden söz açılınca Diyor ki bana konuğum – Başka söze gerek yok Aşktır onun tarihçesi.

Acının miladıyla başlayan bir hikayedir bu Yaşayıp gelmişiz ormanlar bir yanarak Her dönemeçte uğultulu uçurumlar Her şafakta uzun uzun kurt ulumaları Ey masalcı! Otur şu geyik postuna Ve anlat şimdi bütün bunları. Önce yaşadıklarımızı koy ortaya Hatamızı ve sevabımızı anlat Görelim nelere kahretmişiz bunca zaman Nelere göğüs germişiz görelim bir bir Bedeli ödenmiş midir şafağın, … Devamını oku…Acının Miladıyla

Gitmek. Bir hançeri inceltip Okyanusa daldırmak isteği Ya da düşebilmek atlasların Dışına ki ey kalbim Yalnızsın bu yolculukta da. Gitmek. O kaos duygusu, aklın Sarsıntılarla yorgun düşüşü Bilincin kamaşması belki de. Rehin bırakılacak bir şey yok Unuttuklarından başka. Gitmek. Bir büyü gibi saran Ağrılar yumağı, kışkırtılmış Düşlerdir ki sen şimdi Esirgeme kendini kalbim Kederin o … Devamını oku…Gitmek – Ahmet Telli

Bir kızın kocaman gözlerinde gördüm Bulutların dağlara sessizce çöküşünü Çocuksu susuşları gördüm, kırılan sevinci Ve kalbimi puslu yamaçlardaki pusulara saldım Çobanlar çoktan inmişlerdi ovaya Bense yapayalnız bir ağaçtım doruklarda Harelenen sularda bir yanık kokusu Ve uzun boyunlu bir kızın gülümseyişi Işık zamana bağlı zamansa onun Kocaman gözleridir artık Anladım tarih de yazılmaz Bir aşkın sayfalarına … Devamını oku…Savrulan Külleri Ömrümüzün – Ahmet Telli

I Gün ağarmadan yola çık sislenmeden bütün dağ taş Dönüp dönüp bakma artık bir ozan gibi ayrılığa düş. Dehşetli bir acıdır belki uçurum, orman ve rüzgar ve ağzında kuş tüyleri taşıyarak geçen bulutlar. Neyi bırakmışsan geride bir kül yığınıdır şimdiden ömrün gibi savrulup gider işte. Ama ıslığını unutma sakın bir türküdür yine de yolcuya en … Devamını oku…Yolcu – Ahmet Telli

Aşk donuklaşmış, Pencereler yağmura hapsolmuş, Uzaklardaki sesin, ya da yanıbaşımdaki sesin Yağmuru bölüyor, Belki beni çağırıyor, belki katı ruhumu, Sarhoşluk bu olsa gerek, Ya da okyanusun dibi gibi birşey, Tek fark aşk donuklaşmış…

Ayağı kayan bir çocuk Kadar şaşkınım, bilemedim Düz yolda yürümenin imlâsını Kanayan dizlerime bakıp da Ağlamayı öğrenemediğim gibi. Sevgilisi değildim kadınlarımın Bir papağan tüneğiydim belki Ama birkaç sözcük öğrendiysem Kadınlardan öğrendim, yine de Bilemedim sevgilim diyebilmeyi. Büyülendim ama büyüyemedim Aklım ermedi aynalara ve suya Yüzümü gösterip kalbimi neden Sakladıklarını öğrenemedim Şaşkınım, cahilim ben bu dünyada.

Büyük aşklar yolculuklarla başlar Ve serüvenciler düşer bu yollara ancak. Onlar ki dünyanın son umudu Soyları tükenen birer çılgındırlar. Ama yaşarlar dünyanın dört bir yanında Ölümle alay ederler sanki. Nerde beklenirse ordaydılar Bir kez bile gecikmediler ömür boyu. Neydi onları ordan oraya Savurup duran şey. Onları daima yalnız kılan Neydi bu yaşam denilen gürültüde. Her … Devamını oku…Soluk Soluğa (II) – Ahmet Telli