Ahmet Rasim

Ahmet Rasim 1865’te İstanbul’da doğdu. 1932’de İstanbul Heybeliada’daki evinde yaşamını yitirdi. Menteşeoğulları’ndan Kıbrıslı Bahaeddin Efendi’nin oğlu. Kendisi doğmadan babası ailesini terkettiği için annesi Nevber Hanım tarafından yetiştirildi. Öğrenimini yolsul çocuklara eğitim hizmetini bugün de sürdüren Darüşşafa’da tamamladı. Posta ve Telgraf Nezareti kalemine memur olarak girdi. Bir yandan memurluk yaparken diğer yandan Ahmed Mithad’ın yayınladığı Tercüman-ı … Devamını oku…Ahmet Rasim – Hayatı ve Eserleri

Başı karlı, yüce dağlar gibiydim. Coşup çağlayan ırmak gibiydim. Çok sert esen rüzgar gibiydim. Bir sözün yaktı kül etti beni. Denizde köpüren dalda gibiydim. Temmuzda gökteki güneş gibiydim. Çiçeğin üstündeki arı gibiydim. Bir sözün yaktı kül etti beni.

Bekliyorum her sabah benle doğasın diye, Bekliyorum denizler maviye doysun diye, Bekliyorum kokunu rüzgar getirsin diye, Bekliyorum gülüşün çiçekte açsın diye. Sende özlüyormusun birtanem beni, Benim kadar kimse sevemez seni. Bekliyorum bulutlar bize ağlasın diye, Bekliyorum yüreğim sana kanasın diye, Özlediğin vuslatı birgün bulasın diye, Şu kötü kaderini birgün yenesin diye. Sende özlüyormusun birtanem beni, … Devamını oku…Bekliyorum – Ahmet Rasim

“Güler”sin ama hayatta hep gül, Yüzünden eksilmesin tebessüm her gün, Uğramasın keder kapına bir gün, Bırakmasın mutluluk peşini her gün. Dostum dediğimin yarısı sensin, Dert ortağımın tamamı sensin, Yalansız riyasız konuşan sensin, Mutluluğu ömrünce hak eden sensin.

Otogar’da, on numaralı peronda, Gözleri Turkuaz mavisi, Saçları başak sarısı, Saatin 14 olmasını bekliyor bir bayan. Yüreği acı yüklü, Ne simitçinin bağırması, Ne otobüs muavininin telaşı, Çekmiyor ilgisini. Limandan esen rüzgar değil, Ateş sanki. Kavuruyor bedenini, Gözleri dolsa da ağlayamıyor, Geride bıraktıklarını düşünüyor. Kendi için yanan yüreği düşünüyor. Vakit tamam. “Aşağıda yolcu kalmasın” diyorlar, İstemese … Devamını oku…On Numaralı Peron – Ahmet Rasim

Gecenin kasveti çöksede bana, Kelepçe vurulsa şah damarıma, Tek kelime söylemese ağzında, Bu işin suçlusu benim galiba. Bende istemezdim böyle olmasın, Ay yüzün kederli mahsun durmasın, Gözünden damlayan yaşlar olmasın, Bu işin suçlusu benim galiba. Mutluluk dilerim kalan ömründe, Gülümseme eksilmesin yüzünden, Bilmem görmek istermisin yeniden, Bu işin suçlusu benim galiba.