Ahmet Özer

Ahmet Özer 19 Ocak 1946’da Trabzon’un Maçka ilçesinde doğdu. Trabzon Lisesi’ni, Fatih Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü’nü bitirdi. Anadolu Üniversitesi’nde lisans eğitimi gördü. Değişik öğretim kurumlarında 29 yıl Türkçe ve Edebiyat Öğretmenliği yaptı. Halen Bilkent Üniversitesi İnsani Bilimler ve Edebiyat Fakültesi’nde öğretim elemanı olarak çalışıyor. Trabzon’da yayımlanan Kıyı dergisi ile Ankara’da yayımlanan Bilkent 4 Mevsim adlı … Devamını oku…Ahmet Özer – Hayatı ve Eserleri

Ürktü içimdeki kuşlar bir katar kanat sesi yıkadı haziran göğünü yüzün bir buluta giriyordu o an boynunu vermiştin bir çağlayana bir tutam kırmızı saç uçuşuyordu karanlığın parmaklarından. Gövdemiz bir alevin rüzgârında dört nala sesimizi gezdiren meydanlar bir güzelliğe açıyor yelkenlerini; heyamola. şimdi bize biçilmiş ömürleri yaşıyoruz en güzel günlerimizi bırakarak ardımızda.

Pencereyi açtım elma ağacı serçe cıvıltısı ve kedi güneşle döküldüler sabaha. döküldü birdenbire yüzümün aynasına leylak kokusu ateş rengi bahardalı gölgesi göle yansıyan karlı dağ. bahar geldi dedim ak bir buluta kırlangıçların göğü biçişine bakarak.

Gece yarısı bir el dokunuyor soluğuma bir aşkın kan damlası karışıyor yağmura kitaplardan yüreğime dolan gelincikler güneşli papatyaları seyreyleyen turnalar bir yelkenli açılıyor alnımın çatısına. Sizlerin gençliğini taşıdım kanımda ey güzel çocuklar sesime ses katanlar şimdi renklerle savruluyorum ardınızdan adlarınızı unutmadım/yüzünüz silinmiyor aklımdan. Sevincim bir çığlık gibi savruluyor dünyaya kelebek kanatları/kuş sesleri dökülüyor gömleğime bir … Devamını oku…Gecenin Kanayan Yerinden – Ahmet Özer

Ayakkabıları büyüktü annemin onlarda yorgun ayakları uyurdu gündüzün uykuyu unuttuğunda gözleri. Oysa uyurken onlar uykusuzdu kapı eşiğinde savrulan suyun sesini yağmurun dinmeyen şarkısını sürülerin getirdiği akşamları dinlerdi. ayakkabıları büyüktü annemin küçükken onlarda yüzerdi ayaklarım. Uzaklara götürürdü beni annem aklıyla saçlarımı vermek isterdim rüzgâra ardından soluksuz koşarken ayakkabıları tökezletirdi yürüyüşümü hüznün ilmekleri dokunurdu düşlerimde. Yürüyüşüm eşitlendiğinde … Devamını oku…Kız ve Anne – Ahmet Özer

Aşk eskidi/yollar uzun bir dalga kırıldı yüzümde kar sesinde uçan çiçek yüreğimde gülüşündür sevgi bitmez/düş yaşatır. Bir gün olur gurbet başlar saat durur/deniz biter sesim aranır yılları ömrümüz bir yangın yeri çiçek solar/bulut kaynar. Söyle yüzüm/tanığımsın kaç bahara göğüs gerdin bir çocuğun sevincini gidişini bir babanın tarih yazar/dünya okur. Şiirim bir atardamar yaşıyorum dizelerde gömleğimde … Devamını oku…Söyle Yüzüm Tanığımsın – Ahmet Özer

1935 yazında nazım/sare teyze piraye hanım bir ıhlamur ağacının gölgesinde bir fotoğrafa döküldüler. İlk kez yansıyor yüzleri dizelerime bir haziran sabahını tazeliyor zaman kollarında savrulacağı yıllar serilmemiş ufkuna nazım’ın ne çankırı ne bursa ne ölümü yenmek karadeniz’de yer almamış şiirlerinde aşkları yedeğinde ömrümüzün. Sare teyze hasır koltukta yüzünde ışıltısı gençliğin saçlarında yapraklanan bir demet güneş … Devamını oku…Yağmur Yerine – Ahmet Özer