Ahmet Muhip Dranas

Kardır yağan üstümüze geceden, Yağmurlu, karanlık bir düşünceden, Ormanın uğultusuyla birlikte Ve dörtnala dümdüz bir mavilikte Kar yağıyor üstümüze, inceden. Sesin nerde kaldı, her günkü sesin, Unutulmuş güzel şarkılar için Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan, Rüzgâr gibi tâ eski Anadolu’dan Sesin nerde kaldı? kar içindesin! Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam! Uyandırmayın beni, uyanamam. Kaybolmuş … Devamını oku…Kar – Ahmet Muhip Dranas

Bakıp imreniyorum akınına Şehrin üstünden geçen bulutların. Belki gidiyorlardır yakınına Rüyamızı kuşatan hudutların. Evler, ağaçlar, sular, ben ve bu an Sanki bulutlarla bir, akıyoruz; Onların hevesine uyaraktan Cenup ufuklarına bakıyoruz. Biz de hafif olsaydık bir rüzgârdan, Yer alsaydık şu bulut kervanında, Güzel’e ve Yeni’ye doğru koşan Bu sonrasız gidişin bir yanında; Dağlara, denizlere, ovalara Uzansaydık … Devamını oku…Şehrin Üstünden Geçen Bulutlar – Ahmet Muhip Dranas

Ağaçların daha bu bahçelerde Bütün yemişleri dalda sarkıyor; Umutların mola verdiği yerde Geceler bir nehir gibi akıyor. Baksan bir uzaklık var hangi yana, Hangi eşyaya dönsen boş bir ayna; Varmak istediğim uzak limana Gemiler beni almadan kalkıyor. Gelmedi gün daha, çalmadı saat, Daha uçurmuyor beni bu kanat; Sabırsızlanma, ey kapımdaki at! Güneş daha gözlerimi yakıyor.

Bir rüyada yürür gibi geçerler Evimin önünden her akşam üstü Yüzleri bir duman gibi dağınık Sönmüş saçlarında son damla ışık Bir korkuları var gibi her akşam Evimin önünden geçerler onlar Ne sesleri ıslık çalan bir rüzgâr Ne de omuzları yalçın bir dağdır Ümit gözlerinde ölü bir bakış Sayha bir bükülüş dudaklarında Bulamadıkları nedir ki yaz, … Devamını oku…Yoldan Geçenler – Ahmet Muhip Dranas

Vardım eteğine,secdeye kapandım; Koşup bir koluna sımsıkı abandım. Karlı başın yüce dedikleyin yüce, Sükûn içindeki heybetin gönlümce. Devce yapında ilk rahatlığı duydum. Şifası mı ne ki ruha bu ilk yudum Hayâl arkasında boş çırpınışların Sen uygun bir vakti gelince rüzgârın Sonsuzluğa doğru kalkacak sihirli Bir gemisin göklerde demirli Ve ben rıhtımında bekleyen tek yolcu… Düşüncemizin … Devamını oku…Ağrı – Ahmet Muhip Dranas

Aç mısın kardeşim, gel olanı bölüşelim, Ama şiirlerimle seni doyuramam ki; Ta, yıldızlara değin uzansa bile elim, Daha ötelerine, daha…buyuramam ki. İnsanı insan diye sevmişim, hep severim; Ve onu tanrılara karşı bile överim. Ben bütün bir evreni sevmişim; alın terim Var evrende; öz, üvey diye ayıramam ki. Güzellikleri alır satarım, gelişim bu. Güzel tellalıyım ben; … Devamını oku…Evreni Sevmek Ki… – Ahmet Muhip Dranas

1908 yılında Sinop’ta doğdu. Ankara Erkek Lisesi’ni bitirdi. Hakimiyet-i Milliye gazetesinde çalıştı (1930-1935). Ankara Hukuk Fakültesi’nde iki yıl kadar süren yüksek öğrenimini yarıda bırakarak İstanbul’a geldi. Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’ne girdi. Bir yandan da Güzel Sanatlar Akademisi’nde kütüphane müdürlüğü yapıyordu. 1938’de Ankara’ya döndü. CHP Genel Merkezi’nde Halkevleri kültür ve sanat yayınlarını yönetti (1938-1942). Askerlik dönüşü … Devamını oku…Ahmet Muhip Dranas – Hayatı ve Eserleri