Ahmet Haşim

Ahmet Haşim (1884 Bağdat – 1933 İstanbul) Şair ve yazardır. Sembolizmin öncülerindendir. Bağdat’ta doğmuştur. Babası mülkiye kaymakamlarından ve Bağdat’ın eski ve bilinen ailelerinden birine mensup Ahmet Hikmet Bey; annesi ise yine Bağdat’ın ileri gelenlerinden Kahyazadeler’in kızı Sara Hanım’dır. Babasının Arabistan vilâyetlerindeki memuriyetleri sebebiyle düzensiz bir ilkokul tahsili gördü. Aynı sebepten dil olarak da sadece Arapçayı … Devamını oku…Ahmet Haşim – Hayatı ve Eserleri

Zannetme ki güldür, ne de lale, Âteş doludur, tutma yanarsın, Karşında şu gülgûn piyale… İçmişti Fuzûlî bu alevden, Düşmüştü bu iksîr ile mecnûn Şi’rin sana anlattığı hâle… Yanmakta bu sâgardan içenler, Doldurmuş onunçün şeb-i aşkı, Baştan başa efgân ile nâle… Âteş doludur, tutma yanarsın, Karşında şu gülgûn piyale…

Gün bitti. Agaçta neş`e söndü. Yaprak ates oldu, Kus da yakut; Yaprakla kusun pariltisindan Havuzun suyu erguvana döndü.

Denizlerden Esen bu ince hava saçlarınla eğlensin. Bilsen Melal-i hasret ü gurbetle ufk-ı şama bakan Bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin! Ne sen, Ne ben, Ne de hüsnünde toplanan bu mesa, Ne de alam-ı fikre bir mersa: Olan bu mai deniz, Melali anlamayan nesle aşina: değiliz. Sana yalnIz bir ince taze kadın Bana yalnızca … Devamını oku…O Belde – Ahmet Haşim

Canan gülüyor eski yerinde Canan ki gündüzleri gelmez Akşam görünür havuz üzerinde, Mehtab, kemer taze belinde Üstünde sema, gizli bir örtü Yıldızlar, onun gülüdür elinde…

Ziya-yı şemse kapanmış bütün deriçeleri Bir öyle hücreye benzer ki ömrümün kederi. Gubar-ı ye’s ü fena sinmiş orda elvana Emel, heves bırakılmış sükut u nisyana. Bütün hadayık-ı histen o toplanan ezhar Uyur mekaabir-i minada bi-ümid-i bahar. Bu penbe gül, bu gül ağır ağır erimiş Üzerlerinde değiştikçe her mükedder kış. Ocak harab ü tehi, lamba kimsesiz, … Devamını oku…O Eski Hücreye Benzer Ki – Ahmet Haşim

Bir Acem bahçesi, bir seccade Dolduran havzı ateşten bade. Ne kadar gamlı bu akşam vakti Bakışın benzemiyor mutade. Gök yeşil, yer sarı, mercan dallar Dalmış üstündeki kuşlar yâda. Bize bir zevk-i tahattur kaldı Bu sönen, gölgelenen dünyada.

Su değil, mesimin havası akan Duyduğun yaprağın, dalın sesidir Suda yıldızların parıltısıdır Bu karanlıkta bazı bazı çakan…

Yorgun gözümün halkalarında Güller gibi fecr oldu nümayan, Güller gibi… sonsuz, iri güller Güller ki kamıştan daha nalan; Gün doğdu yazık arkalarında! Altın kulelerden yine kuşlar Tekrarını ömrün eder ilân. Kuşlar mıdır onlar ki her akşam Alemlerimizden sefer eyler? Akşam, yine akşam, yine akşam Bir sırma kemerdir suya baksam; Üstümde sema kavs-i mutalsam! Akşam, yine … Devamını oku…Bir Günün Sonunda Arzu – Ahmet Haşim

Yeşil sularda, büyük inciden çiçekler açar Gümüş böcekler okur aba bir neşide-i hab, Durur sevahilin üstünde, biheves, bitab, Güneş ziyasını içmiş benat-ı hab-ı serab.

İşveyle, fısıltıyla, gülüşle Olmuş sebi sevda yine bihap Oklar gibi saplanmada kalbe Düştükçe semadan yere mehtap… Buseyle kilitlenmiş ağızlar Gözler neler eyler neler israp! … Uçmakta bu ateşli havada Vuslat demi bir kuş gibi bitap…

Ateş gibi bir nehr akıyordu Ruhumla o ruhun arasından Bahsetti derinden ona halim Aşkın bu onulmaz yarasından. Vurdukça bu nehrin ona aksi Kaçtım o bakıştan, o dudaktan Baktım ona sesizce uzaktan Vurdukça bu aşkın ona aksi…

Bir gamlı hazânın seherinde, Isrâra ne hâcet yine bülbül? Bil, kalbimizin bahçelerinde, Cân verdi senin söylediğin gül. Savrulmada gül şimdi havada, Gün doğmada bir başka ziyâda.

Ağaçların seheri zirvesinde titreşiyor Tuyûr-ı fâniye-i âlem-i tahayyül ü hâb. Semâyı kaplayacak, şimdi, gâzeler gibi nûr Zavallılar kalacaklar esir-i ufk-ı türâb. Ve onların gözü eyler nücûm-ı fecre itâb Ve onların sesi eyler «nihayet»i işrâb…

Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak. Sular sarardı yüzün perde perde solmakta Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta. Eğilmiş arza kanar muttasıl kanar güller Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller Sular mı yandı neden tunca benziyor mermer. Bu bir lisan-ı hafidir ki ruha dolmakta … Devamını oku…Merdiven – Ahmet Haşim

Bir taraf bahçe, bir tarafta dere Gel uzan sevgilim benimle yere Suyu yakuta döndüren bu hazan Bizi gark eyliyor düsüncelere.

Titreyen ellerimle penceremi Actim afaki leyle karsi… Yine Gecenin gölgeden manazirina Imtizac eylemis nücumü bahar… Sihri eb`at icinde simdi gümüs Bir sehap andiran miyah uyumus.. Kalbi seydayi leyl olan rüzgar Esiyor gölgelerde velvelekar… Ah o bir aski bi-tenahi mi? Geceden, tudei manazirdan Yükselen rasei humarü buhar? Sanki hulyayi vasla müstagrak Sebi bir itri hisle doldurarak … Devamını oku…Gece – Ahmet Haşim

Şu bakır zirvelerin ardından Bir süvari geliyor kan rengi. Başlıyor şimdi malül akşamda Son ışıklarla bulutlar cengi. Bir bakır tasta alev şimdi havuz Suya saplandı kızıl mızraklar. Açılıp kıvranarak göklerde Uçuyor parçalanan bayraklar.

Kalbim Benim bir ormandı, İsimsiz, asude, Bir büyük orman; Ve gölgelerinde revan Olan hafi suların aks-i şevk-i müttaridi Dağıtırken sükutu bihude, Düşünürdüm ki, hangi gün, ne zaman, Ne zaman Girecektin o kalb-i mes’ude? Etmeden zehr-bad-ı fasl-ı elem Reng-i eşcar ü abı fersude, Dolacak mıydı seslerin, bilmem O tehi saye zar-ı mesdude? Sanki hicrana bir teselliydi … Devamını oku…Gelmeden Evvel – Ahmet Haşim

Dönsek mi bu aşkın şafağından, Gitsek mi ekaalîm-i leyâle? Bizden daha evvel erişenler, Ağlar bugün, evvelki hayale… Dönmek mi? Ne mümkün geri dönmek, Düştüyse gönüller bu melâle? Bir eldir ufuklardan uzanmış, Zulmet bizi çekmekte visâle…