Aşk deyince duman çöker gözlere Vuslat sana,hasret bana gülümser Ruhum pervazlanır nebülözlere Ay sulara,toprak cana gülümser. Her gece dolaşık düşler görürüm Gölgemi gittiğim yere sürürüm Her sabah duyduğum sese

Geçiyor günler sel misali. Bazen sevinçli, bazen kederli, Çoğu zaman ışıyan gözler, Bir o kadar da nemli. Şimdi genciz, sevdalıyız. Yarın, öbür gün ihtiyarız. Hatıralarla yaşarız. Miniklere masal anlatırız. Saçlara düşmeye başlar aklar,

Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak. Sular sarardı yüzün perde perde solmakta Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta. Eğilmiş arza kanar muttasıl

        Unutmak kolay mı? deme, Unutursun Mihribanım. Oğlun, kızın olsun hele Unutursun Mihribanım. Zaman erir kelep kelep.. Meyve dalında kalmaz hep. Unutturur birçok sebep, Unutursun Mihribanım. Yıllar sinene yaslanır; Hâtıraların

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar, Kapanırdı daha gün batmadan kapılar. Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden, Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen! Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen Gözlerin, dişlerin ve ak pak

        Seni, anlatabilmek seni. İyi çocuklara, kahramanlara. Seni anlatabilmek seni, Namussuza, halden bilmeze, Kahpe yalana. Ard- arda kaç zemheri, Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu. Dışarda gürül- gürül akan bir

Ben sana mecburum bilemezsin Adını mıh gibi aklımda tutuyorumm Büyüdükçe büyüyor gözlerin Ben sana mecburum bilemezsin İçimi seninle ısıtıyorum. Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor Bu şehir o eski İstanbul mudur Karanlıkta bulutlar parçalanıyor Sokak lambaları