Ey milletim Ben Mustafa Kemal'im Çağın gerisinde kaldıysa düşüncelerim Hala en hakiki mürşit değilse ilim Kurusun damağım dilim Özür dilerim Unutun tüm dediklerimi Yıkın diktiğiniz heykellerimi Özgürlük hala En yüce değer Değilse eğer

İlk göç mevsiminde kırlangıçlarla Yolları izleyip gelirim bir gün Turnalar, leylekler, bütün kuşlarla Baharı gözleyip gelirim bir gün. Ayrı düştük şunun bunun yüzünden Vurulmuş bir ceylan gibi gözünden İçim buruk buruk gurbet sözünden

Beni terk edip gittiğin zaman Sanma ki kal diye yalvaracağım Ben senin yerine ağlayacağım. Aşkımızın sonsuz olması için İsmini dağlara haykıracağım Islak gözlerini görmemek için Ben senin yerine ağlayacağım.   Paylaş: Recommend on

Seni sevdiğimi göreceksin sevmediğim zaman, çünkü iki yüzüyle çıkar karşına hayat. Bir sözcük sessizliğin kanadı olur bakarsın ateş de pay alır kendine soğuktan. Seni sevmeye başlamak için seviyorum seni, sana olan sevgimi sonsuzlaştıracak

Bir eylüldü başlayan içimde Ağaçlar dökmüştü yapraklarını Çimenler sararmıştı Rengi solmuştu tüm çiçeklerin Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı Katar gidiyordu kuşlar uzaklara Deli deli esiyordu rüzgar Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa Yaşanmamış bir mevsim

Gecenin bir zamanı evine gelince Kilitte duyuyorsan anahtarın sesini Anla ki yalnızsın. Elektrik düğmesini çevirince Çıt diye bir ses duyuyorsan Anla ki yalnızsın. Yatağına yatınca Yüreğinin sesinden uyuyamıyorsan Anla ki yalnızsın. Odanda kâğıtlarını

Sana oğlum demem hayatta çiğsen İstemem başına altın taç giysen Yetiştirip iki ağaç diktiysen İşte sen o zaman benim oğlumsun Zalimin önünde boyun eymezsen Haram malı helal deyip yemezsen Ben İslamım o gavurdur