Aşk deyince duman çöker gözlere Vuslat sana,hasret bana gülümser Ruhum pervazlanır nebülözlere Ay sulara,toprak cana gülümser. Her gece dolaşık düşler görürüm Gölgemi gittiğim yere sürürüm Her sabah duyduğum sese

Geçiyor günler sel misali. Bazen sevinçli, bazen kederli, Çoğu zaman ışıyan gözler, Bir o kadar da nemli. Şimdi genciz, sevdalıyız. Yarın, öbür gün ihtiyarız. Hatıralarla yaşarız. Miniklere masal anlatırız. Saçlara düşmeye başlar aklar,

Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak. Sular sarardı yüzün perde perde solmakta Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta. Eğilmiş arza kanar muttasıl

Nefes almak, içten içe, derin derin, Taze, ılık, serin, Duymak havayı bağrında. Nefes almak, her sabah uyanık. Ağaran güne penceren açık. Bir ağaç gölgesinde, bir su kenarında. Üstünde gökyüzü, ufuklara karşı. Senin her

Seni görüyorum yine İstanbul Gözlerimle kucaklar gibi uzaktan Minare minare, ev ev, Yol, meydan. Geliyor Boğaziçi'nden doğru Bir iskeleden kalkan vapurun sesi, Mavi sular üstünde yine Bembeyaz Kızkulesi. Bir yanda, serin sabahlarla beraber,

        Unutmak kolay mı? deme, Unutursun Mihribanım. Oğlun, kızın olsun hele Unutursun Mihribanım. Zaman erir kelep kelep.. Meyve dalında kalmaz hep. Unutturur birçok sebep, Unutursun Mihribanım. Yıllar sinene yaslanır; Hâtıraların

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar, Kapanırdı daha gün batmadan kapılar. Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden, Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen! Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen Gözlerin, dişlerin ve ak pak